خداوند متعال مي فرمايد: يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصّادِقِينَ؛ [1] «اي مؤمنين! تقوا پيشه کرده و همراه با صادقين باشيد.»

مقصود از «صادقين» در آيه برخي از مؤمنين است نه جميع آنان، حال اين بعض چه خصوصياتي بايد داشته باشد؟

از خود آيه استفاده مي شود که مقصود به صادقين کساني هستند که صادق علي الاطلاق هستند، و لذا علي الاطلاق امر به اطاعت آنها شده است، تا افراد مطيع با اقتدا و هدايت از آنها به حقّ و حقيقت و سعادت نايل آيند. نتيجه اينکه: «صادقين» در آيه همان حاملان وحي و خلفاي رسول و امينان شرع و حاميان دين و ائمه هدايت و چراغ هاي هدايتند، کساني که خداوند رجس و پليدي را از آنان دور کرده و از هر عيب و نقصي پاکشان کرده است. و اينان کساني غير از اهل بيت عصمت و طهارت پيامبرعليهم السلام نيستند، که اوّل آنها اميرالمؤمنين علي بن ابي طالب عليه السلام و آخر آنها مهدي عليه السلام است.

فخر رازي از آيه فوق استفاده عصمت کرده و مي گويد: «از اين آيه استفاده مي شود که در هر زمان بايد صادقين معصوم موجود باشند...». [2] .

کليني به سند خود از بريد بن معاويه عجلي نقل کرده که از امام باقرعليه السلام درباره آيه اِتَّقُوا اللَّهَ وَکُونُوا مَعَ الصّادِقِينَ سؤال کردم؟ حضرت فرمود: «إيّانا عني» ؛ [3] «ما را قصد کرده است.»

و نيز به سند خود از امام رضاعليه السلام در ذيل آيه فوق نقل کرده که فرمود: «الصادقون هم الأئمّة» ؛ [4] «صادقين همان ائمه اند...».

حاکم حسکاني حنفي به سند خود از عبداللَّه بن عمر در تفسير آيه فوق نقل کرده که مقصود از آن، محمّد و اهل بيت اوست. [5] .

سبط بن جوزي از قول علما در تفسير آيه فوق نقل کرده که مقصود از آيه اين است که با علي و اهل بيتش باشيد. [6] .