خداوند متعال مي فرمايد: وَمِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالحَقِّ وَبِهِ يَعْدِلُونَ؛ [1] «و از جمله کساني که آفريديم فرقه اي به حقّ هدايت مي يابند و به حق بر مي گردند.»

فخر رازي در ذيل آيه فوق در تفسيرش از جبائي نقل کرده که: «اين آيه دلالت دارد بر اينکه هيچ زماني خالي از کسي که قيام و عمل به حق کرده و مردم را به آن هدايت کند نيست». [2] .

ميرزا محمّد مشهدي در تفسير «کنز الدقائق» مي گويد: «آيه دلالت دارد بر اينکه در هر قرني يک نفر معصوم وجود دارد؛ زيرا مفاد آن اين است که هادين و عادلين بعضي از خلقند نه تمام آنها، و هر کسي که معصوم نيست هادي و عادل کلّي نيست». [3] .

عبداللَّه بن سنان مي گويد از امام صادق عليه السلام درباره آيه وَمِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ... سؤال کردم؟ حضرت فرمود: «هم الأئمة» ؛ [4] «مقصود از آيه ائمّه است.»