انسان ها در دوران زندگي خود معمولاً از نظر شک و شبهه دچار بحران مي شوند، اينجا است که انسان وضع حسّاسي پيدا مي کند، مخصوصاً هنگامي که با مجموعه اي از افکار و عقايد و آراي مخالف محيط خود و گاهي نيز با تبليغات از راه هاي گوناگون مواجه گردد. لذا اگر واقعاً حقيقت جو باشد خداوند او را راهنمايي خواهد کرد. خداوند متعال مي فرمايد: وَالَّذِينَ جاهَدُوا فِينا لَنَهْدِيَنَّهُمْ سُبُلَنا؛ [1] «و کساني که در راه ما جهاد و کوشش کنند البته ما آنها را به راه هايمان هدايت خواهيم کرد.»

ولي اين بدان معنا نيست که علما و دانشمندان هيچ وظيفه اي ندارند، بلکه وظيفه سنگيني بر دوش آنان است و بايد به هر نحو ممکن توجيه گر عقلايي شک ها و شبهه ها باشند تا مردم خصوصاً نسل جوان به سر منزل يقين برسند.