برخي مي گويند از آيات قرآن استفاده مي شود که ولايت تنها متعلق به خداوند است.

قرآن کريم مي فرمايد: أَمِ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِهِ أَوْلِيآءَ فَاللَّهُ هُوَ الوَلِيُّ وَهُوَ يُحْيِ المَوْتي وَهُوَ عَلي کُلِّ شَيٍْ قَدِيرٌ؛ [1] «آيا آنها غير از خدا را وليّ خود برگزيدند؟! در حالي که ولي فقط خداوند است و اوست که مردگان را زنده مي کند و اوست که بر هر چيزي تواناست.»

و نيز در جاي ديگر مي فرمايد: وَما لَکُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلا نَصِيرٍ؛ [2] «و براي شما به جز خدا، ولي و ياري کننده اي نيست.»

از جمع بين اين آيات و آيات ديگر استفاده مي شود که «ولايت» در اصل براي خداوند متعال است و ديگران به جهت قرب به خدا و به اذن او از اين مقام بهره مند مي شوند.

لذا در سوره مائده مي خوانيم: إِنَّما وَلِيُّکُمُ اللَّهُ وَرَسُولُهُ وَالَّذِينَ آمَنُوا الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصِّلوةَ وَيُؤْتُونَ الزَّکوةَ وَهُمْ راکِعُونَ؛ [3] «سرپرست و ولي شما تنها خداست و پيامبر او و آنها که ايمان آورده اند، همان ها که نماز را برپا مي دارند و در حال رکوع زکات مي دهند.»

و نيز در سوره تحريم مي خوانيم: وَإِنْ تَظاهَرا عَلَيْهِ فَإِنَّ اللَّهَ هُوَ مَوْلاهُ وَجِبْرِيلُ وَصالِحُ المُؤْمِنِينَ وَالمَلآئِکَةُ بَعْدَ ذلِکَ ظَهِيرٌ؛ [4] «و اگر بر ضد او [پيامبرعليه السلام] دست به دست هم دهيد [کاري از پيش نخواهيد برد] زيرا خداوند ولي اوست و همچنين جبرئيل و مؤمنان صالح و فرشتگان بعد از آنان پشتيبان اويند.»