برخي سؤال مي کنند که چرا امام زمان عليه السلام از همان ابتداي کودکي در اختفا به سر بردند در حالي که وظيفه امام، حضور در ميان مردم و ارشاد آنان است؟ و به تعبير ديگر: چرا امام عسکري عليه السلام فرزند خود را از هنگام ولادت از مردم مخفي داشت؟

پاسخ: شکّي نيست که فشار سياسي بر امام عسکري عليه السلام و کنترل آن حضرت براي دسترسي به فرزندش حضرت مهدي عليه السلام به حدّي شديد بود که به شيعيان و اصحاب خود سفارش نموده بود حتي کسي در ملأ عام بر او سلام نکند يا با دست به او اشاره ننمايد؛ زيرا در اين صورت در امان نخواهد بود. [1] .

کار به جايي رسيده بود که امام عسکري عليه السلام براي ملاقات با اصحاب خود کسي را به سراغ آنها مي فرستاد و مي فرمود: «صيروا إلي موضع کذا وکذا، وإلي دار فلان بن فلان العشاء والعتمة في ليلة کذا فانّکم تجدوني هناک» ؛ [2] «بعد از وقت عشا در فلان موضع و فلان خانه، در فلان شب جمع شويد که مرا در آنجا خواهيد ديد.»

با وجود همين فشارهاي سياسي بود که حضرت نظام وکالت را دنبال نمود تا هم بتواند به نيازهاي مردم رسيدگي کند و هم از گرفتاري هايي که از ناحيه ملاقات ها براي مردم حاصل مي شد، بکاهد.

در اين موقعيت حسّاس، امام زمان عليه السلام متولّد شد. کسي که حجت خدا در روي زمين بعد از امام عسکري عليه السلام خواهد بود. او دوازدهمين امامي خواهد بود که رسول خداصلي الله عليه وآله وعده تولدش را داده که با ظهورش در آخرالزمان زمين را پر از عدل و داد خواهد کرد. کسي که به جهت قيام غيرمترقّبه اش نمي تواند بيعت کسي را بر گردن داشته باشد. آيا چنين امامي نبايد از ابتداي ولادت و حتّي از هنگام به امامت رسيدن، از ديد عموم مردم و خصوصاً سلاطين جور که درصدد قتل او بودند مخفي باشد؟ هر چند که در ميان مردم است و با آنان زندگي مي کند قطعاً بايد اين چنين باشد وگرنه برخلاف مصالح کلّي عالم خواهد بود.