در مورد هر يک از امامان که در سنين کودکي به امامت رسيده اند از امام قبل خود به طور صريح و ضمني بر امامت آنها اشاره شده است.

الف. نصّ بر امام جوادعليه السلام

محمد بن ابي نصر مي گويد: فرزند نجاشي به من گفت: امام بعد از صاحبت کيست؟ دوست دارم پاسخ آن را بدانم. محمّد بن ابي نصر مي گويد: نزد امام رضاعليه السلام رفتم و سؤال فرزند نجاشي را به امام عرض کردم. حضرت فرمود: «الإمام ابني» ؛ [1] «امام، فرزند من است.»

ب. نصّ بر امام مهدي عليه السلام

محمّد بن علي بن بلال مي گويد: «از ناحيه امام عسکري - دو سال قبل از وفاتش - نامه اي به دستم رسيد که در آن، خبر از جانشين بعد از خود داده بود، و نيز سه روز قبل از وفاتش نامه اي ديگر براي من فرستاد و در آن از جانشين بعد از خود خبر داد». [2] .

عمرو اهوازي مي گويد: امام عسکري عليه السلام فرزند خود را به من نشان داد و فرمود: «هذا صاحبکم من بعدي» ؛ [3] «اين صاحب و امام شما بعد از من است.»

حمدان قلانسي مي گويد: «به عَمْري عرض کردم: آيا امام عسکري عليه السلام از دنيا رحلت نمود؟ فرمود: آري، ولي کسي را به جانشيني خود قرار داد که گردنش مثل اين بود. اشاره به دست خود نمود». [4] .