احمد کاتب مي گويد: «قول به عدم جواز انتقال امامت به دو برادر بعد از حسن و حسين و وجوب استمرار آن در اعقاب، ضعيف است، و اجماعي بر آن در آن وقت نبوده است...».

پاسخ:

جمهور شيعه اماميه و مشهور بلکه متواتر نزد آنان قبل از ولادت امام مهدي عليه السلام، قول به عدم جواز انتقال امامت به دو برادر بعد از امام حسن و امام حسين عليهما السلام است.

اسماعيل بن علي نوبختي مي گويد: «از اخبار متواتر از امامان صادق علم پيدا نموديم که امامت بعد از حسن و حسين عليهما السلام تنها در اولاد امام خواهد بود نه در برادر يا اقوام». [1] .

اشعري قمي [2] و علي بن حسن نوبختي [3] نيز همين اعتقاد را داشته اند.

از برخي روايات نيز اين مطالب به خوبي استفاده مي شود:

کليني به سند صحيح از امام صادق عليه السلام نقل کرده که فرمود: «لا تعودُ الإمامة في الأخوين بعد الحسن والحسين أبداً» ؛ [4] «بعد از حسن و حسين هرگز امامت در دو برادر نخواهد بود.»

و نيز به سند ديگر از امام صادق عليه السلام نقل کرده که فرمود: «لا تجتمع الإمامة في أخوين بعد الحسن و الحسين إنّما هي في الأعقاب وأعقاب الأعقاب.» ؛ [5] «امامت در دو برادر بعد از حسن و حسين جمع نخواهد شد. همانا امامت در نسل ها و نسل هاي نسل هاست.»

و نيز از اسماعيل بن بزيع نقل شده که از امام رضاعليه السلام سؤال شد: «أنّه سُئل: أ تکون الإمامة في عمٍّ أو خالٍ؟ فقال: لا. فقلتُ: ففي أخٍ، قال: لا...» ؛ [6] «آيا امامت در عمو يا دايي قرار خواهد گرفت؟ فرمود: خير. عرض کردم: دو برادر چطور؟ فرمود: خير...».