جعفر فرزند امام هادي عليه السلام پس از رحلت برادرش امام عسکري عليه السلام به يک سري اقداماتي روي آورد که در شأن او نبوده است. اينک به برخي از آنها اشاره مي کنيم:

1 - قصد نماز خواندن بر پيکر مطهّر برادرش امام عسکري عليه السلام. [1] .

2 - ادعاي امامت و رهبري، زيرا او به وزير عباسي عبيداللَّه بن يحيي بن خاقان گفت: «مقام برادرم را به من بدهيد، من سالانه مبلغ بيست هزار دينار بابت آن به شما مي پردازم». [2] .

3 - ادعاي ارث، زيرا در اقدامي ديگر کوشيد تا اموال امام عليه السلام را تصاحب نمايد و ادعا کرد که برادرش ابو محمّدعليه السلام فرزندي ندارد، و تنها وارث، برادر اوست. حکومت نيز اجازه داد تا بر اموال برادر تسلط يابد. [3] .

4 - تحريک حکومت براي دستگيري امام مهدي عليه السلام.