از آنجا که ولادت و وجود حضرت مهدي عليه السلام مبناي شيعه در طول تاريخ بوده و به تعبيري ضرورت مذهب به حساب مي آمده است و لذا اجماع شيعه از عوام و خواص بر آن بوده است، بدين جهت کسي که منکر ولادت و وجود امام مهدي عليه السلام است، از تشيع و جامعه شيعي خارجي مي شود، گرچه براي خود ادله اي وهمي ذکر کند، زيرا امر ضروري، خود بهترين دليل بر اثبات آن است.

بلکه بالاتر از اين، مطابق رأي متقدمين و متأخرين از علماي اماميه که امامت را از اصول دين مي دانند، کسي که منکر امامت و وجود امام معصوم در برهه اي از زمان باشد از دين خارج است، گرچه در ظاهر حکم به اسلام او مي شود، همان گونه که چنين حکمي درباره اهل سنّت صادق است.