شکي نيست که بعد از غيبت امام مهدي عليه السلام حيرت و شک جامعه شيعي را در سطح عوام مردم فرا گرفت، زيرا آنان امام خود را نمي ديدند، ولي با فداکاري و تبليغ علما و اصحاب، اين حيرت برداشته شد. از جمله کارهايي که در اين مدت انجام گرفت تأليف کتاب هايي متناسب با وضع موجود در جهت رفع حيرت بود، که از آن جمله مي توان به اين کتاب ها اشاره نمود:

1 - کتاب «الغيبة» از محمّد بن ابراهيم نعماني که بين سال 333 تا 342 هجري تأليف يافته است.

2 - کتاب «الامامة و التبصرة من الحيرة» از علي بن بابويه قمي (م 329ه).

3 - کتاب «اکمال الدين و اتمام النعمة» از محمّد بن علي بن بابويه (م 386ه).

4 - کتاب «الغيبة» از شيخ طوسي (م 460ه).

و ديگر کتاب ها.

علي بن بابويه در مورد کتاب خود مي گويد: «... من در اين کتاب اخباري را جمع نمودم که مي تواند حيرت را برطرف سازد...». [1] .