فرزند امام زين العابدين عليه السلام از حضرت سؤال کرد: «يا أبة! ولِمَ سمّيته الباقر؟ قال: فتبسّم وما رأيته يتبسّم قبل ذلک... ثم قال: يا بنيّ! إنّ الإمامة في ولده إلي أن يقوم قآئمناعليه السلام فيملأها قسطاً وعدلاً، کما ملئت ظلماً وجوراً وأنّه الإمام وأبو الأئمّة، معدن الحلم وموضع العلم يبقره بقراً واللَّه لهو أشبه الناس برسول اللَّه صلي الله عليه وآله فقلت: فکم الأئمّة بعده؟ قال: سبعة ومنهم المهديّ الّذي يقوم بالدين في آخر الزمان» ؛ [1] «اي پدر! چرا برادرم را باقر ناميدي؟ ايشان تبسمي فرمودند که من پيش از آن چنين نديده بودم سپس حضرت فرمود: «اي فرزندم! همانا امامت در اولاد او خواهد بود تا قائم ما قيام کند و زمين را پر از عدل و داد نمايد، همان گونه که از ظلم و جور پر شده باشد و اوست امام، پدر امامان، معدن حلم و موضع علم، علم را خواهد شکافت. به خدا سوگند! هر آينه او شبيه ترين مردم به رسول خداصلي الله عليه وآله است. عرض کردم: امامان بعد از او چند نفرند؟ فرمود: «هفت نفر که از ميان آنها مهدي است که در آخرالزمان به دين قيام خواهد کرد.»