برخي مي گويند: «... مؤلّفان در مورد ولادت حضرت مهدي عليه السلام به هر روايتي تمسک کرده اند در حالي که خود به ضعف سند آنها پي برده اند...». [1] .

پاسخ:

1 - احاديث مربوط به ولادت حضرت مهدي عليه السلام به جهت وجود برخي از سندهاي صحيح در ميان آنها کافي است که سند روايات ديگر که از ضعف برخوردارند، تقويت کند، و اين مسلکي است که مورد قبول محدثين شيعه و اهل سنّت واقع شده است. [2] .

2 - احاديثي که درباره مسائل مسلّم اعتقادي و کلامي است از آن جهت که نزد شيعه ثابت بوده و به تأييد قطعي عقل نيز رسيده است، راويان آن مورد جرح و تعديل قرار نگرفته اند، و به طور کلي احتياجي به آن نبوده است، که از آن جمله مي توان به احاديث مهدويت اشاره کرد.

3 - احاديث ولادت حضرت مهدي عليه السلام که به دلالت مطابقي يا تضمني يا التزامي دلالت بر ولادت حضرت دارد از حدّ لازم تواتر فراتر رفته است، لذا به جهت آنکه مفيد يقين است احتياج به بررسي سندي ندارد. خبر متواتر، نقل جماعت کثيري است که اتفاقشان بر دروغ، محال است. و مي دانيم که در خبر متواتر لازم نيست که هر يک از راويان حديث از ثقات و عدول باشند، بلکه مي توان از راه تراکم احتمالات به يقين رسيد.

4 - شخص متتبّع بعد از ملاحظه وضع سياسي عصر امام عسکري عليه السلام و قبل و بعد از آن پي مي برد که يکي از عوامل جهالت حال راويان احاديث ولادت حضرت مهدي عليه السلام همان فشارهاي سياسي بوده که از طريق حاکمان ظلم و جور بر شيعيان وارد شده است، و لذا بسياري از راويان، خود را با اسامي مستعار معرّفي مي کردند تا شناخته نشوند، خصوصاً با در نظر گرفتن اينکه برخي از راويان از مناطق دور به سامرا مي آمده و در مورد حضرت سؤال مي کردند و براي ديگران نقل مي نمودند.