همه مذاهب اسلامي بر اين امر اتفاق نظر دارند که خروج مهدي عليه السلام در آخر الزمان از امور غيبي است که بايد به آن اعتقاد پيدا کرد.

الف. از علماي شيعه

شيخ صدوق مي فرمايد: «ايمان شخص مؤمن به امام زمان عليه السلام بدون علم به احوال آن حضرت صحيح نخواهد بود. زيرا ايمان کسي که به قضيه مهدويت اعتقاد دارد به او نفعي نمي رساند مگر در صورتي که عارف به شأن آن حضرت در زمان غيبت باشد». [1] .

ب. از علماي اهل سنّت

ناصرالدين الباني مي نويسد: «همانا عقيده به خروج حضرت مهدي عليه السلام عقيده اي است ثابت و متواتر از پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله که ايمان به آن واجب است، زيرا اين عقيده از امور غيب است که ايمان به آن در قرآن کريم از صفات پرهيزکاران شمرده شده است...». [2] .

عبدالمحسن بن حمد العباد مي نويسد: «تصديق و اعتقاد به قضيه مهدويت، داخل در ايمان به رسالت پيامبر اکرم صلي الله عليه وآله است، زيرا از آثار ايمان به پيامبرصلي الله عليه وآله تصديق او است در اموري که به آنها خبر داده و نيز داخل در ايمان به غيبي است که خداوند متعال مؤمنين را به جهت ايمان به آن مدح کرده است...». [3] .