برخي از اهل سنّت گمان کرده اند که احاديث مهدويت تماماً از جعل شيعه بوده يا لااقل در سندهاي آن، کساني وجود دارند که متهم به تشيّعند، و لذا مورد قبول آنها واقع نشده است.

دکتر بستوي بعد از نقل اين اشکال در پاسخ به آن مي گويد: «معيار در قبول روايت راوي عدالت و ضابط بودن اوست با قطع نظر از اينکه عقيده او چيست، مگر آنکه از اسلام خارج شده باشد. اين روش بسياري از علماي قديم و جديد است. آن گاه از علي بن مديني نقل مي کند که اگر روايات اهل کوفه به جهت تشيع ترک شود کتاب ها ضايع شده و مذهب از هم خواهد پاشيد». [1] .

او همچنين مي گويد: «در عين حال مدار در روايات مهدي بر کساني که منسوب به تشيعند نيست. يعني چه بسيار از کساني که هيچ نسبت به تشيع ندارند ولي در عين حال اين احاديث را نقل کرده اند. او در آخر بحث خود مي گويد: «تا به اينجا به دست آمد که بيشتر روايات ثابت در امر مهدي در سندهايش فرد شيعي وجود ندارد، و رواياتي که اين چنين است غالباً شواهدي از طرق ديگر دارد، لذا شبهه از اين جهت زايل مي گردد». [2] .