آرزوي ما بود درک ظهور حضرتش

زنده ماندن فيض بردن از حضور حضرتش



تا کنون روز خوشي شيعه بخود کي ديده است؟

شاد مي گردد ولي روز ظهور حضرتش



غم مخور اي تشنه ي ماء وصالش عنقريب

نوش جانت مي شود ماء طهور حضرتش



مهر و مه ديگر نمي تابد در ايام ظهور

نور گيرد عالم هستي ز نور حضرتش



غلغله افتد در افلاک از قيام آن جناب

شور محشر مي شود بر پا ز شور حضرتش



ني همين موسي (ع) بطور از جلوه اش مدهوش شد

حال غش افتاده موساها (ع) بطور حضرتش



خويش را آماده کن بهر فرج اي «ملتجي»

تا نباشي شرمگين يوم السرور حضرتش





[ صفحه 49]