امروزه که مومنان و شيعيان آة اميرالمومنين عليه آلاف التحية و الثنا در دوران غيبت خلف صالح آنحضرت قطب عالم ايجاد و محور کائنات حضرت مهدي ارواحنا تراب مقدمه الفداء بسر مي برند محال است در طومار حقيقت معني نام کسي بعنوان مومن و محب واقعي درج شود مگر آنکه در انتظار قدوم نوراني آنحضرت عجل الله تعالي فرجه الشريف ثانيه شماري کند. درجه ي ايمان هر کس از نقطه نظر خداي تعالي و عترت طاهره عليهم صلواة!... بستگي مستقيم با اضطرار و تشويش او از جدائي و دوري از مولايش حجة بن الحسن العسکري (عج) دارد و در اين صورت است که بهيچ چيز جز وصال محبوبش و تحصيل مطلوبش نمي انديشد و به ساير امور بديده ي دلبستگي و علاقه نمي نگرد مثل او مثل کودکي است که در اجتماعي از مردم والدين خود را گم کرده است و بيتابي او قطع نمي شود اگر کسي ميوه اي به او بدهد يا اسباب بازي در اختيارش بگذارد بهيچ کيفيت آرام نمي گيرد فقط پدر و مادر خود را مي خواهد و بس. خوشا بر احوال آنان که فهميده اند (وجدان کرده اند) که از مولا و آقاي خود دور افتاده اند و بيتابند و دلشان بهيچ نعمتي از نعم دنيوي قرار پيدا نمي کند فقط مي گويند: ظهور، ظهور!!...

اشعاري که از نظرتان مي گذرد ناچيزتر از ران ملخي است به پيشگاه فلک جاه سلطان السلاطين حضرت مولانا الاعظم حجة بن الحسن العسکري عجل الله تعالي فرجه الشريف، که از زبان دوستان و منتظرين آن بزرگوار سروده شده باشد که بفضل و کرمش مورد قبول واقع شود و ذخيره اي براي عالم برزخ و قيامت گردد.



بعنايت نظري کن که من دلشده را

نرود بي مدد و لطف تو کاري از پيش



مشهد مقدس - نيمه شعبان المعظم /1403 ه. ق

علي اصغر - يونسيان (ملتجي)



[ صفحه 7]