به عقيده بيشتر دانشمندان شيعه بردن نام اصلي امام در مجالس و محافل حرام است. تا زمانيکه از پس پرده غيب در آيد و ظهور فرمايد. علامه نوري در نجم الثاقب از سيد نعمة الله جزائري نقل مي کند



[ صفحه 47]



که حرمت نام بردن را اکثر دانشمندان شيعه معتقدند فقط سه نفر از علماء قائل به جواز نام بردن شده اند از آن جمله يکي خواجه نصيرالدين طوسي و ديگري علي بن عيسي اربلي صاحب کشف الغمه است.

در زمان شيخ بهاءالدين عاملي و ميرداماد بر سر اين مسئله اختلاف پديد آمد بطوريکه مير داماد رساله اي بنام شرعة التسميه نوشت و در آن ادعا کرده که نام بردن آن امام جايز نيست. [1] .

ابو هاشم جعفري گفت از امام علي النقي شنيدم فرمود جانشين من پسرم حسن است چگونه خواهد بود حال شما در زمان جانشين او پرسيدم از چه جهت فدايت شويم.

فقال لانکم لا ترون شخصه و لا يحل لکم ذکره باسمه فرمود زيرا او را نمي بينيد و جايز نيست نامش را ببريد. عرض کردم ميتوانيم از او ياد کنيم فرمود ميگوئيد حجت آل محمد صلوات الله عليهم.

در کافي نقل مي شود که از خود امام عصر عليه السلام پرسيدند راجع باسم و مکان آن حضرت فرمود اگر اسم را بدانند افشا مي کنند و اگر به مکان من اطلاع يابند مخالفين را راهنمائي بآن مکان خواهند نمود. [2] .

ديگر از جهاتي که نبايد نام ولي عصر را افشا نمود اين است: کساني که خود را هم نام با ولي عصر مي بينند ممکن است فريفته مقام شوند يا به جهت کسب ثروت دام بر سر راه مردم بگسترانند و دعوي مهدويت نمايند چنانچه در بخش آخر اين کتاب ملاحظه خواهيد نمود



[ صفحه 48]



که چه بسيار اشخاص ادعاي اين مقام را نمودند و سرانجام با خواري تمام رسوا گرديدند.

يزيد بن حازم گفت من از کوفه بقصد مدينه خارج شدم پس از ورود به مدينه خدمت حضرت صادق عليه السلام رسيدم. فرمود آيا کسي با تو هم سفر بود؟ عرض کردم آري يکي از معتزليان [3] با من همسفر بود سوال کرد چه صحبت مي کرد.

عرض کردم او عقيده داشت که محمد بن عبدالله بن حسن ممکن است قائم آل محمد باشد دليلش اين بود که او هم نام پيغمبر است اسم پدرش نيز با نام پدر پيغمبر يکي است فرمود اگر اسم دليل بر قائم بودن مي شد اکنون در ميان فرزندان حسين عليه السلام محمد بن عبدالله بن علي نيز همين امتياز را دارد.

گفت او در جواب اين سخن به من پاسخ داد که محمد بن عبدالله بن علي مادرش کنيز بود ولي محمد بن عبدالله بن حسن مادرش زني آزاد است.

امام صادق عليه السلام فرمود چه جواب باو دادي. گفتم من جوابي نداشتم به او بدهم.

قال لو تعلمون انه ابن ستة يعني القائم فرمود اگر اين مطلب را مي دانستي که او وقتي به امامت مي رسد شش ساله است [4] (با او اين دو نفر تطبيق نمي کرد).



همه هست آرزويم که ببينم از تو روئي

چه زيان ترا که من هم برسم به آرزوئي





[ صفحه 49]





همه موسم تفرج به چمن روند و صحرا

تو قدم بچشم من نه بنشين کنار جوئي



به کسي جمال خود را ننموده اي و بينم

همه جا و نزد هر کس ز تو هست گفتگوئي



چه شود که از ترحم دمي اي سحاب رحمت

من خشک لب هم آخر زتو تر کنم گلوئي



بره تو بسکه نالم زغم تو بسکه مويم

شده ام ز ناله نائي شده ام ز مويه موئي





[ صفحه 50]