و بايد چنان مشغول نماز باشي که پس از حاضر و ناظر بودن حضرت باري تعالي (جل شانه و بهر برهانه) لامحاله تصور کني که امام تو (ارواحنا فداه) نشسته و مي بيند کمه تو چه قسم نماز مي خواني. مانند نماز حماد نباشد که شصت سال از عمر او گذشته بود، و حضور حضرت صادق (عليه السلام) نتوانست نماز صحيح بخواند. به همچنين در قيام و قعود و رکوع و سجود، به همچنين در تشهد که سلام مي دهي بر نبي و آل او (صلي الله عليهم اجمعين) متذکر امام زمان خود (ارواحنا فداه) باشي، و چون بگوئي در تشهد آنچه را که در «فقه الرضا (ع)» مسطور است و برسي به اين مضمون:

اللهم صل علي محمد المصطفي و علي المرتضي و فاطمة الزهراء و الحسن و الحسين و علي الائمة الراشدين من آل طه و يس...

متذکر امام زمان خود (ارواحنا فداه) شوي، و چون برس به اين فقرات:

اللهم صل علي الهادين المهديين الراشدين الفاضلين الطيبين الطاهرين الاخيار الابرار...

متذکر امام عصر و آباء کرام او (صلي الله عليهم اجمعين) شوي، و چون بگوئي:

السلام علينا و علي عباد الله الصالحين...



[ صفحه 96]



متذکر امام زمان خود باشي، و چون بگوئي:

السلام عليکم و رحمة الله و برکاته...

متذکر محمد و آل محمد، و سيما امام زمان خود و ساير مومنين جن و انس شوي، که سلام تو لغو نباشد. و چون سجده ي شکر بجا بياوري نيز دعا در حق آن حضرت (ارواحنا فداه) کني، چنانکه حضرت صادق (عليه السلام) در سجده ي خود دعا نموده و عما قريب تمام آن ذکر خواهد شد.



[ صفحه 97]