چون اين فقرات را متذکر شدي و بناي خود را بر اين گذاشتي که در تمام حالات و حرکات و سکنات خود موافق ميل مولاي خود رفتار کني و آني و لمحه اي در تمام اوقات شبانه و روز خود از مولاي خود تغافل و تجاهل ننمائي و هميشه در نظر داشته باشي که:

مقدمکم امام طلبتي و حوائجي و ارادتي في کل احوالي و اموري...

و قسم دهي او را که:

ان يجعل اوقاتک في الليل و النهار بذکره معمورة، و بخدمته موصولة، و اعمالک عنده مقبولة حتي تکون اعمالک و اورادک کلها وردا واحدا و حالک في خدمته سرمدا.

پس چون شب را خواستي بخوابي و به مضجع خود بروي، بخوان بعضي دعوات واذکار و سوره هاي قرآني را که در کتب آداب و سنن فقهاء (رضوان الله تعالي عليهم) مضبوط است و انتخاب کن از اذکار و اوراد و دعوات چيزي را که نام مقدس و ذکر اقدس آقا و مولاي تو بقية الله في الارضين و السموات (ارواحنا فداه) تلويحا او تصريحا در آن مذکور باشد - اگرچه روح تمام کتاب و سنت، وجود مقدس آن جناب و آباء معصومين او (صلي الله عليهم اجمعين)



[ صفحه 56]



است - در زيارت مخصوصه ي سرداب آن حضرت است مي خواني:

اشهد ان بولايتک تقبل الاعمال و تزکي الافعال و تضاعف الحسنات و تمحي السيئات...

و امام تو حضرت صادق (عليه الصلوة والسلام) است مي فرمايد:

ان الله تجلي لعباده في کلماته ولکن انتم لا تبصرون.

از آن جمله دعائي است که در «خصال» و ساير کتب معتبره ضبط است، که حضرت اميرالمومنين (عليه السلام) فرمودند که:

چون اراده ي خواب نمائي، دست راست خود را بگذار در زير حد راست خود و بگو:

وضعت جنبي لله علي ملة ابراهيم و دين محمد و ولاية من افترض الله طاعته، ماشاء الله کان و ما لم يشاء لم يکن.

پس فرمودند:

هر که اين دعا را بخواند در وقت خواب، خدا او را حفظ فرمايد از دزد و غارت و خراب شدن خانه و استغفار مي نمايد از براي او ملائکه.

و در «ثواب الاعمال» است که حضرت صادق (عليه السلام) فرمودند:

هر که در وقت خوابيدن تمام مسبحات قرآن را بخواند، نمي ميرد تا آنکه حضرت قائم (عجل الله فرجه) را درک کند و اگر بميرد در جوار پيغمبر (صلي الله عليه و آله) خواهد بود.

واضح است که ولايت کسي که مفترض الطاعة است در اين ايام غيبت کبري امام عصر تو است (ارواحنا فداه) بايد آن حضرت را قصد نمائي ظاهرا و



[ صفحه 57]



باطنا که خوابيدن تو هم به اذن و امضاء و رضاي آن حضرت بوده باشد.

و نيز بگويد آنچه را که در «فلاح السائل» ابن طاوس (قدس سره) از حضرت ابي عبدالله (عليه الصلوة و السلام) روايت کرده که آن حضرت فرمودند:

چون در فراش خود رفتي براي خوابيدن، بگو:

اللهم اني اشهدک انک افترضت علي طاعة علي بن ابي طالب و الائمة من ولده و يسميهم واحدا بعد واحد حتي ينتهي الي الامام الذي في عصره، ثم مات في تلک الليلة دخل الجنة.

واضح است در اين عصر و زمان که امام تو (عجل الله فرجه) امام دوازدهم است و از انظار غايب شده، بايد بشماري همه ي ائمه را تا منتهي شود به امام عصر صاحب العصر و الزمان (صلي الله عليه و علي آبائه الطاهرين) و متذکر شوي که به طاعت ائمه ي خود احياء و امواتا به خواب مي روي و کانه خدا را به شهادت مي طلبي که من در وقت خواب خود به طاعت مولا و آقاي خود حضرت حجت (عجل الله فرجه) به خواب مي روم که عين طاعت تست. اگر روح مرا قبض نمودي يا ارسال فرمودي، به طاعت تو و ولايت اوست (صلوات الله عليه و علي آبائه المعصومين).



[ صفحه 58]