بعد از آني که اين درجه و مقام را پيدا کردي، تکليف تو آن است که همواره از درگاه حضرت احديت (جل جلاله) مسئلت نمائي که تو را در اين مقامات ثابت و راسخ بدارد، و سلب اين نعمت عظمي و موهبت کبري را از تو نفرمايد، و در ياري نمودن آن حضرت در غيبت و ظهور او (عجل الله فرجه) استبدال به غير نشوي، چنانکه در دعاي مخصوص غيبت و غيره ها مي خواني:

و لا تستبدل بنا غيرنا، فان استبدالک بنا غيرنا عليک يسير، و هو علينا کبير.

و از جمله کسي نباشي که از دين خود مانند تير از کمان بيرون رود. زيرا که استبدال نمودن غير ما بر خداي تعالي آسان است و بر ما دشوار، اميد است که خداي تعالي از برکت وجد مبارک آن حضرت و آباء کرامش (سلام الله عليهم) تو را ثابت و برقرار بدارد:«بهم يمحو الله ما يشاء و بهم يثبت» و گمان ندارم کسي که در عقيده ي خود نسبت به امام خود خالص و مخلص باشد و خداي تعالي بداند از قلب او درستي و راستي را و سلب اين نعمت را از او بفرمايد،مگر آنکه خداي نکرده در عقيده ي او خلل و خطل باشد، و ايمان او نسبت به خدا و رسول و ائمه (صلي الله عليهم) مستودع باشد نه مستقر. به خدا قسم، اگر از روي حقيقت درست در اين مسئله تفکر و تدبر کني، خورد و خواب بر تو حرام مي شود و در بياباني خواهي رفت خالي از اغيار و خار و خاشاک صحرا را بر سر خواهي



[ صفحه 51]



ريخت و خواهي گفت آنچه را که بزرگان دين تو قبل از تو گفتند، که اي کاش ما مرغي در هوا بوديم و مي پريديم، و اي کاش گوسفندي بوديم در بيابان چرا مي کرديم و اي کاش مادر ما را نزائيده بود و در اين تکاليف مقرره قصور نمي کرديم.



[ صفحه 52]