قرآن کريم تعبيري را از زبور نقل مي کند که در زبور فعلي عينا موجود است. قرآن کريم مي فرمايد:



[ صفحه 44]



«ولقد کتبنا في الزبور من بعد الذکر ان الأرض يرثها عبادي الصالحون»:

«علاوه بر ذکر-تورات - در زبور نيز نوشتيم که بندگان صالح من وارث زمين خواهند شد». [1] و اينک متن زبور:

«زيرا که شريران منقطع خواهند شد، و اما منتظران خداوند، وارث زمين خواهند شد. هان بعد از اندک زماني شرير نخواهد بود، در مکانش تأمل خواهي کرد و نخواهد بود. و اما حليمان وارث زمين خواهند شد... زيرا که بازوان شرير شکسته خواهد شد. و اما صالحان را خداوند تأييد مي کند. خداوند روزهاي کاملان را مي داند و ميراث آنها خواهد بود، تا ابدالاباد». [2] .

و در جاي ديگر مي فرمايد:

«قومها را به انصاف داوري خواهد کرد. آسمان شادي کند و زمين مسرور گردد. دريا و پري آن غرش نمايند. صحرا و هر چه در آن است به وجد آيد. آنگاه تمام درختان جنگل ترنم خواهد نمود به حضور خداوند. زيرا که مي آيد. زيرا که براي داوري جهان مي آيد. ربع مسکون را به انصاف داوري خواهد کرد». [3] .

نويدهاي مصلح غيبي در زبور بسيار فراوان است، طالبين مي توانند به متن «مزامير» که در ضمن «عهد عتيق» چاپ شده، مراجعه فرمايند.