(الاحتجاج ج 2 ص 497):

و من کتاب لمولينا الحجة المهدي ارواحنا فداه للشيخ المفيد رضي الله عنه: سلام عليک ايها الولي المخلص في الدين... فانا نحيط علما بانبائکم و لا يعزب عنا شي من اخبارکم... انا غير مهملين لمراعاتکم و لا ناسين لذکرکم و لو لا ذلک لنزل بکم اللاواء و اصطلمکم الاعداء فاتقوا الله جل جلاله.

بخشي از نامه حضرت ولي عصر (عج) به شيخ مفيد (رض): سلام بر تو اي ولي مخلص در دين... بي شک ما بر کارهايتان احاطه علمي داريم و هيچ چيز از خبرهاي شما بر ما پوشيده نيست... ما سرپرستي شما را ترک نکرده ايم و ياد شما را به فراموشي نسپرده ايم وگر نه دچار محنت و گرفتار دشمنان مي شديد و سپس از خداي جل جلاله پروا کنيد.

(يوم الخلاص ص 206):

قال المهدي (ع): في کلام شريف له مع علي بن ابراهيم الاذي حين تشرف بخدمته ان الارض لا تخلو من حجة و لا يبقي الناس في فترة اکثر من تيه بني اسرائيل و قد طهر ايام خروجي فهذه امانة في رقبتک فحدث بها اخوانک من اهل الحق.

حضرت مهدي (عج) در فرمايشي به علي بن ابراهيم فرمود: به هنگامي که او به محضر امام مشرف شده بود فرمود: هرگز زمين خالي از حجت نمي ماند و مردم هم نبايد زماني را بي امام باشند حتي بيشتر از سرگرداني بني اسرائيل و ايام خروج من نزديک است و اين سخن امانت از من نزد تو فقط مي تواني اين روايت را به دوستان ما که از اهل حق باشند برساني.

(يوم الخلاص ص 210):

قال امير المؤمنين (ع): يکون لغيبته حيرة يضل فيها اقوام و يهتدي اخرون اولئک خيار الامة مع ابرار العترة.

اميرالمؤمنين (ع) فرمود: در ايام غيبت مهدي (عج) براي مردم حيرت و سرگرداني پيش مي آيد اقوامي در يان باره گمراه مي شوند و مردمي به هدايت مي رسند آنها که به عدالت رسيده اند و از بهترين پيروان و امت هستند با عترت طاهره.

(يوم الخلاص ص 211):

قال الصادق (ع): يکون له غيبة حتي يضل الخلق عن اديانهم.

امام صادق (ع) فرمود در غيبت مهدي (عج) حيرت و سرگردني به مردم است بلکه خلق از دين خودشان گمراه مي شوند.

(يوم الخلاص ص 215):

قال الجواد (ع): انها ستکون حيرة لو عين لهذا الامر وقت لقست القلوب و لرجع عامه الناس عن الاسلام و لکن قالوا ما اسرعه و ما اقربه تألفا لقلوب الناس و تقريبا للفرج.

اما جواد (ع) فرمود در آينده نزديک سرگرداني و حيرت به مردم دست مي دهد که اگر وقت ظهور آن حضرت يقين شود قلبهاي مردم سخت و سنگين شود و عموم مردم از اسلام بر مي گردند لکن گفتند که در دين تسريع نشود و نزديک هم نباشد تا تاليف قلوب مردم نماييد و بدينوسيله فرج آن حضرت نزديک شود.

(يوم الخلاص ص 219):

قال رسول الله (ص): ان اعظم الناس يقينا قوم يکونون في آخر الزمان لم يلحقوا النبي و حجب عنهم الحجة فآمنوا بسواد في بياض.

رسول خدا (ص) فرمود: يقين آن کس عظيم تر است که در آخر زمان نبي اکرم (ص) نديده اند و روي مبارک حجت (ع) بر آنها پوشيده است و ايمان آورد بر نوشته هايي که در کاغذها ديدند.

(يوم الخلاص ص 231):

قال الحسين (ع): له غيبة يرتد فيها قوم و يثبت علي الدين آخرون فيؤذن لهم و يقال لهم متي هذا الوعد ان کنتم صادقين؟! اما ان الصابر في غيبه علي الاذي و التکذيب بمنزلة المجاهد بالسيف بين يدي رسول الله.

امام حسين (ع) فرمود: براي حضرت مهدي (عج) غيبتي طولاني است که بعضي از مردم مرتد مي شوند و بعضي بر وجودش ثابت قدم مي مانند به آنها گفته مي شود اگر راست مي گوييد وعده خدا کي انجام مي پذيرد آنکه بر غيبت حضرت اي بند بوده و صبر کرده بر اذيتهاي ديگران و تکذيب تکذيب کنندگان آنها به منزله مجاهد با شمشير در بين دستهاي پيامبر مي دانند.

(يوم الخلاص ص 233):

قال زين العابدين (ع) من ثبت علي ولايتنا في غيبته قائمنا اعطاه الله اجر الف شهيد مثل شهداء بدر واحد.

اما زين العابدين (ع) فرمود:کسي که در غيبت امام زمان (عج) بر ولايت استوار بماند خداوند اجز هزار شهيد مانند شهداي بدر واحد به او عطا فرمايد.

(يوم الخلاص ص 334):

قال الباقر (ع) ما يبالي من عرفه الله هذا الامر ان يکون علي قلة جبل يأکل من نبات الارض حتي يأتيه الموت.

امم باقر (ع) فرمود: چه باک کسي را که خداوند از امامت را به کسي بشناسد اگر چه ان در قله کوهي باشد و از گياهان زمين تغذيه کند تا اينک مرگ او را دريابد (يعني شناخت امر ولايت بهتر است از الاف و الوف داشتن و همه نعم الهي را داشته باشد).

(يوم الخلاص ص 243):

سئل عن الصادق (ع) ايهما افضل العبادة في السر مع الامام منکم المستتر في دولة الباطل او العبادة في ظهور الحق و دولته مع الامام منکم الظاهر.

فقال الصدقه في السر مع امامکم المستتر في دولة الباطل و حال الهدنة افضل ممن يعبد الله عزوجل في ظهور الحق مع الامام الظاهر في دولة الحق و ليست العبادة مع الخوف في دولة مثل العبادة و الامن في دولة الحق.

از امام صادق پسش شد کداميک از دو کار با فضيلت تر است عبادت در پنهاني با امام از شما در حالي که در دولت باطل باشد و پنهان يا عبادت در ظهور حق با امامي که از شما طاهر باشد. امام فرمود: صدقه در پنهاني با امام غايب در دولت باطل و در حال صلح بهتر است از کسي که عبادت مي نمايد خدا را در ظهر حق با ظهور اما در دولت حق و هرگز عبادت در دولت باطل با خوف انجام گيرد مانند عبادت در دولت حق با داشتن امنيت نمي باشد و ارزش اولي بالاتر است.

(يوم الخلاص ص 248 و منتخب الاثر ص 223 و بحار ج 51 ص 156):

قال الامام الهادي (ع): لو لا من يبقي بعد غيبة قائمکم من العلماء الداعين اليه و الدالين عليه و الذابين عن دينه بحجج الله و المنقذين للضعفاء عن عباد الله من شباک ابليس و مردته لما بقي احدا الا ارتد عن دين الله و لکنهم يمسکون ارمة قلوب ضعفاء الشعية کما يمسک صاحب السفيته سکانها اي مقودها الذي يشق عباب الماء اولئک هم الافضلون عند الله عزوجل.

اما هادي (ع) فرمود: اگر نبود بعد از غيبت قائم شما علمايي که مردم را دعوت به امام مي نمودند و علمايي که مردم را دلالت و رهنمايي به سوي امام مي نمودند و علمايي که دفاع از دين خدا نمودند با حجت و برهان و دست ضعفاء بندگان خدا را نمي گرفتند و از دام شيطان و پيروان او رهايش نمي ساختند هر آينه کسي در دين خدا باقي نمي ماند و از از دين خدا بيرون مي رفتند لکن علماء زمام قلبهاي ضعفاء شيعه را در اختيار گرفتند مانند کشتي باني چگونه سکان کشتي را در اختيار خود مي گيرد و فرمان کشتي با اوست و با ريسماني او را به کار کشد و سکان کشتي آب را مي شکافد و صدايي از آن بلند مي شود (يعني در زمان غيب غلماء سکان دارند).

(يوم الخلاص ص 279 و منتخب الاثر ص 464 اعلام اللوري ص 430):

قال رسول الله (ص): لا يخرج القائم الا في وتر من السنين سنة احدي او ثلاث او خمس او سبع او تسع.

رسول خدا (ص) فرمود: قائم (عج) خروج نمي نمايد مگر درسالهاي فرد مثل يک يا سه يا پنج يا هفت يا نه هر سالي که ظهور نمايند آنسال سال فرد است. (مثل 201 - يا 203 يا 209 و مانند اينها).

(يوم الخلاص ص 322):

عين الصادق (ع) ان الله ينزع الخوف من قلوب شيعته و يسکنه في قلوب اعدائه اذا قائم قائمنا و ظهر مهدينا کان الرجل امضي من سنان و اجراء من ليث يطعن عدوه برمحه و يضربه بسيقه و يدوسه بقدمه.

اما صادق (ع) فرمود: خداوند به هنگام ظهور مهدي (عج) ترس را از دلهاي شيعيان بر مي دارد و بر دل دشمنان مآوي مي دهد و زماني که مهدي (عج) ظهور کند مردم برنده تر از سرنيزه و با جرأت تر از شير مي شوند دشمنان را با نيزهاي شان مي کوبد با شمشير مي زنند و آنها را زير پاي شان لگدکوب مي نمايند.

عن الصادق: ان قائمنا اذا قام استقبل من جهلة الناس اسد مما استقبله رسول الله (ص) من الجاهلية فقيل له کيف ذلک؟ فقال ان رسول الله اتي الناس وهم يعبدون الحجارة و الصخور و العيدان و الخشب المنحوته و ان قائمنا اذا قام اتي الناس و کلهم يتاولون عليه کتاب الله و يحتج عليه به و يقاتله عليه اما والله ليدخلن عليهم عدله جوف بيهوتهم کما يدخل الحر و القر.

امام صادق (ع) فرمود: زماني که قائم ما ظهور کند مواجه با مردم نادان مي شود شديدتر از زمان پيامبر (ص) در عهد جاهليت به ايشان عرض کردند چگونه است قضيه فرمود: زماني که رسول الله (ص) مبعوث شد مردم سنگ و صخره ها و ابزار موسيقي و چوب هاي سوراخ شده و تراشيده شده را پرستش مي کردند لکن زماني که حضرت قائم (عج) ظهور کند با کساني مواجه مي شود که قرآن را تاويل و بر کتاب خدا محاجه و مجادله مي کنند و با امام با همان حجت مي جنگند و به خداوند سوگند عدل امام در داخل خانه هايشان راه يابد چنانکه گرما و سرما راه مي يابند.

(يوم الخلاص ص 338):

قال الحجة المنتظر (ع): قال (ع) لبعض من حظي برويته الکريمة علامة ظهور امري کثره الهرج و المرج والفتن و اتي مکة فاکون في المسجد الحرام فيقول الناس انصبوا لنا اماما و يکثر الکلام حتي يقول رجل من الناس ينظر في وجهي يا معشر الناس هذا هو المهدي انظروا اليه فيأخذون بيدي و ينصبوني بين الرکن و المقام فيبايع الناس بعد اياسهم مني.

حضرت حجت (عج) به کسي که خطي از ديدار امام داشته باشد فرمود: علامت ظهور من زياد شدن هرج و مرج و فتنه در جامعه است به مکه مي آيم و در مسجد الحرام جاي مي گيرم مردم مي گويند براي ما امامي را منصوب فرما و سخن در اين باره فراوان گفته مي شود تا اينکه يکي مي گويد: به صورت من يعني آنکه با شما صحبت مي کند بنگريد و مي گويد اي مردم اين همان مهدي (عج) است به او نگاه کنيد آن وقت است مرا مي گيرند و مرا بين رکن و مقام نگه مي دارند و با مردم بيعت مي نمياند بعد از آني که مردم مأيوس از من شده باشند.



[ صفحه 589]