دولت حق دولت مهدي است
(يوم الخلاص ص 357):
قال رسول الله (ص): هذه الامة مرحومة. فمنها نبيها و منها مهديها. بنا فتح هذاالامر و بنا يختم و لنا ملک مؤجل، و ليس بعد ملکنا ملک، لاننا اهل العاقبة، و العاقبة للمتقين.
رسول اکرم (ص) فرمود: اين امت رحمت شده است زيرا پيغمبر (ص) و مهدي (ع) از اين امت مي باشند بوسيله ما اين امر گشوده شد و به ما ختم مي گردد و حکومت ما در آينده است و پس از حکومت ما حکومتي نباشد زيرا ما اهل عاقبت و سرانجام هستيم و سرانجام خاص متقيان است.
(يوم الخلاص ص 388):
قال الصادق (ع): تزيد المياه في دولته، و تمد الانهار، و تضاعف الارض اکلها لا تدخر شيئا تذهب الشحناه من قلوب العباد و يذهب الشر و يبقي الخير.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: در دولت مهدي (ع) آبها فزوني گيرد و نهرها کشيده شود و زمين محصول خود را مضاعف کند و چيزي را ذخيره نمي نمايد و کينه از دل بندگان بيرون مي رود و شر و بدي مي رود و خير مي ماند.
[ صفحه 267]
(اصول الکافي ج 1 ص 471، يوم الخلاص ص 358):
قال الباقر (ع): ايها الناس: اين تذهبون، و اين يرادبکم؟!! بنا هدي الله اولکم، و بنا يختم اخرکم... فان يکن لکم ملک معجل، فان لنا ملکا مؤجلا، و ليس بعد ملکنا ملک، لانا اهل العاقبة، يقول الله عزوجل. «والعاقبة للمتقين». فامر به هشام الي الحبس، فافتتن به المساجين لما راوا من دينه و ورعه و صدقه و علمه و قوة حجته. الحديث.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: اي مردم به کجا مي رويد و چه مقصودي بوسيله شما دارند؟!! بوسيله ما خدا گذشتگان شما را هدايت فرمود و به ما آخر شما ختم مي گردد. اگر حکومت معجل اينک براي شما است براي ما در آينده حکومت خواهد بود و پس از حکومت ما حکومتي نيست. زيرا مردم عاقبت ما مي باشيم و خداي عزوجل فرمايد:«و عاقبت خاص متقيان و پرهيزگاران مي باشد» هشام ابن عبدالملک حضرت را به حبس برد و لي زندانيان مفتون حضرت شدند زيرا دين و پارسائي و راستي و علم و برهان قوي او را ديدند. الحديث.
(يوم الخلاص ص 361):
قال النبي (ص): وزراء المهدي من الاعاجم، ما فيهم عربي. يتکلمون العربية، و هم اخلص الوزراء، و افضل الوزراء.
رسول خدا (ص) فرمود: وزيران مهدي (ع) از غير عرب مي باشند و در ميان آنان عرب يافت نشود همه به لغت عرب تکلم کنند و آنان مخلص ترين و برترين وزيران باشند.
(کشف النعمة ج 2 ص 465):
و روي ابوخديجة عن ابيعبدالله (ع) انه قال: اذا قام القائم جاء بامر جديد کما دعا رسول الله (ص) في بدو الاسلام الي امر جديد.
ابوخديجه از امام صادق (ع) روايت کرده که فرموده: چون قائم (ع) قيام فرمايد امر جديد و تازه مي آورد همچنانکه رسول الله (ص) در آغاز اسلام امر تازه آورد.
(يوم الخلاص ص 361، اثبات الهداة ج 3 ص 640، عقدالدرر ص 426):
قال رسول الله (ص): يأوي الي المهدي امته کما تاوي النحل الي يعسو بها و يسيطر العدل حتي يکون الناس علي مثل امرهم الاول يوقظ نائما و لا يهريق دما.
[ صفحه 268]
حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: امت بسوي مهدي (ع) مي شتابند و جا مي گيرند بدانگونه که زنبور عسل بسوي مير خود مي شتابند و عدل مسلط مي گردد تا آنجا که مردم به حال آغاز اسلام خواهند بود نه خفته اي را بيدار کنند و نه خوني بريزد.
(منتخب الاثر ص 474، يوم الخلاص ص 362):
قال رسول الله (ص): و يذهب الزني و شرب الخمر و يذهب الريا و يقبل الناس علي العبادات و تؤدي الامانات... و تهلک الاشرار و تبقي الأخيار.
رسول خدا (ص) فرمود: زنا و شرابخواري و ربا از ميان مي رود و مردم روي به عبادات آوردند و امانات اداء مي شوند و اشرار هلاک مي گردند و نيکان باقي مي مانند.
(الغيبة للشيخ ص 114، بحار ج 51 ص 75، يوم الخلاص ص 362):
قال رسول الله (ص): يفرج الله بالمهدي عن الامة. يملا قلوب العباد عبادة و يسعهم عدله به يمحق الله الکذب و يذهب الزمان الکلب و يخرج ذل الرق من اعناقکم.
رسول خدا (ص) فرمود: خدا بوسيله ي مهدي (ع) به امت گشايش مي دهد دلهاي بندگانرا پر از عبادت مي کند و عدلش فراگير همه مي شود و بوسيله خدا دروغرا نابود مي سازد و روزگار سخت و رنج آور را مي برد و ذلت بردگي و بندگي از گردنهاي شما بيرون مي کند.
(يوم الخلاص ص 362):
قال رسول الله (ص): يحبه ساکن الارض و ساکن السماء. و ترسل السماء قطرها، و تخرج الارض نباتها لا تمسک منه شيئا... يعيش فيهم سبع سنين او ثمانيا او تسعا يتمني الاحياء الاموات لبروا العدل و الطمأنينة و ما صنع الله باهل الارض من خيره.
رسول خدا (ص) فرمود: مهدي (ع) را ساکنان زمين و آسمان دوست مي دارند و آسمان بارانش را مي دهد و زمين روئيدني هاي خود را مي روياند و چيزي نگاه نمي دارد. مهدي (ع) در ميان مردم هفت يا هشت يا نه سال حکومت مي کند مردگان آرزوي زنده شدن کنند چون عدل و اطمينان و خير بسياري را که خدا به ساکنان زمين مي رساند نبينند.
[ صفحه 269]
(کشف النعمة ج 2 ص 465):
عن ابيعبدالله (ع) قال: اذا قام القائم (ع) دعا الناس الي الاسلام جديدا و هداهم الي امر قد دثر فضل عنه الجمهور و انما سمي القائم (ع) مهديا لانه يهدي الي امر مضلول عنه و سمي بالقائم لقيامه بالحق.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: چون قائم (ع) قيام کند مردم را به اسلام جديد دعوت فرمايد و به امري که کهنه شد و جمهور مردم از آن گمراه مانده اند هدايت کند و از آن جهت مهديش (ع) نامند که به امر گمشده هدايت کند و قائمش (ع) نامند چون قيام بحق فرمايند.
(کشف النعمة ج 2 ص 463):
روي عبدالکريم الخثعمي قال: قلت لابي عبدالله (ع): کم يملک القائم (ع) قال: سبع سنين تطول له الايام و الليالي، حتي تکون السنة من سنيه مقدار عشر سنين من سنيکم، فيکون سنو ملکه سبعين سنة من سنيکم هذه، و اذا ان قيامه مطر الناس جمادي الاخرة و عشرة ايام من رجب مطرا لم يرالخلايق مثله فينبت الله به لحوم المؤمنين و ابدانهم في قبورهم، فکاني انظر اليهم مقبلين من قبل جهته ينفصون شعورهم من التراب.
عبدالکريم خثعمي گفت: به حضرت امام صادق (ع) عرض کردم: حضرت قائم (ع) چقدر حکومت مي کند؟ فرمود: هفت سال روزها و شبهاي حضرت طول مي کشد تا حدي که يکسال او بمقدار ده سال شما باشد پس با اين حساب مدت حکومت او هفتاد سال شما خواهد بود و چون زمان قيامش فرا رسد در ماه جمادي الثانية و ده روز از ماه رجب المرجب باراني خواهد آمد که مردم مانند آنرا نديده باشند که بر اثر آن گوشتهاي بدن مؤمنين در قبرهايشان برويد گوئي که من مي بينم آنانرا از مقابل ايشان که خاکرا از موهاي خود مي تکانند.
(کشف النعمة ج 2 ص 465):
عن ابيعبدالله (ع) قال: اذا قام القائم (ع) حکم بالعدل و ارتفع في ايامه الجور، و امنت به السبل و اخرجت الارض برکاتها و رد کل حق الي اهله، و لم يبق اهل دين حتي يظهروا لاسلام و يعترفوا بالايمان اما سمعت الله عزوجل. يقول:«و له اسلم من
[ صفحه 270]
في السموات والارض طوعا و کرها و اليه يرجعون» (آل عمران آيه 83).
امام صادق (ع) فرمود: چون قائم (ع) قيام کند حکم بعدل فرمايد و در روزگار او ظلم و ستم برداشته مي شود و راه ها ايمن مي گردد و زمين برکات خود را بيرون دهد حق به صاحب حق برمي گردد و هيچ صاحب ديني باقي نمي ماند مگر اينکه اظهار اسلام نمايد و اعتراف به ايمان نمايد مگر نشنيده اي که خداي عزوجل در قرآن کريم فرمايد:«و تسليم او مي شود کسيکه در آسمانها و زمين مي باشند خواه از روي ميل و خواه از روي بي ميلي».
(عقدالدرر ص 228):
عن ابيعبدالله (ص) انه قال: اذا خرج المهدي (ع)، لم يکن بينه و بين العرب و قريش الا السيف و ما يستعجلون بخروج المهدي و الله ما لباسه الا الغليظ و لا طعامه الا الشعير و ما هو الا السيف و الموت تحت ظل السيف.
امام صادق (ع) فرمود: چون مهدي (ع) خروج فرمايد ميان او و ميان عرب و قريش جز شمشير چيزي نباشد و چرا در خروج مهدي (ع) شتاب مي کنند بخدا قسم لباسش غليظ و خشن است و غذايش جز جو چيز ديگري نيست و او جز شمشير چيزي ندارد و مرگ در زير سايه شمشير باشد.
(کشف النعمة ج 2 ص 534):
عن ابي جعفر (ع)قال: القائم منا منصور بالرعب، مؤيد بالنصر، تطوي له الارض و تظهره له الکنوز و يبلغ سلطانه المشرق و المغرب، و يظهرالله دينه علي الدين کله و لو کره المشرکون، فلا يبقي علي وجه الارض خراب الا عمر و ينزل روح الله عيسي بن مريم فيصلي خلفه، قال الراوي: فقلت له: يابن رسول الله (ص) و متي يخرج قائمکم؟ قال: اذا تشبه الرجال بالنساء، و النساء بالرجال، و اکتفي الرجال بالرجال، و النساء بالنساء، و رکب ذوات الفروج السروج، و قبلت شهادات الزور، و ردت شهادات العدول، و استخف الناس بالرياء، و ارتکاب الزنا، و اکل الربا، و اتقي الاشرار مخالفة السنتهم، و خرج السفياني من الشام، و اليماني من اليمن، و خسف بالبيداء، و قتل غلام من آل محمد (ص) بين الرکن و المقام اسمه محمد بن الحسن النفس الزکية و جاءت صيحة من السماء بان الحق معه و مع شيعته فعند
[ صفحه 271]
ذلک خروج قائمنا فاذا خرج اسند ظهره الي الکعبة و اجتمع اليه ثلاثماة و ثلاثة عشر رجلا، فاول ما ينطق به هذه الاية: «بقية الله خير لکم ان کنتم مؤمنين» ثم يقول: انا بقيةالله و خليفته و حجته عليکم فلا يسلم عليه مسلم الا قال السلام عليک يا بقية الله في الأرض فاذا اجتمع له العقد عشرة الاف رجل فلا يبقي في الارض معبود من دون الله من صنم الا وقعت فيه نار فاحترق و ذلک بعد غيبة طويلة ليعلم الله من يطيعه بالغيب و يؤمن به.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: قائم ما (ع) بوسيله رعب و ترس (در دل دشمنان) نصرت و ياري شده و با پيروزي تائيد گشته زمين براي او درنورديده شود و گنجها آشکار گردد و حکومتش به شرق و غرب فرا رسد و خدا دين او را بر همه اديان غلبة دهد و اگر چه مشرکان نپسندند پس بر روي زمين هيچ ويراني نمي ماند جز آنکه آباد گردد و روح الله عيسي بن مريم (ع) نازل شود و به او اقتدا در نماز نمايد. راوي گويد: من به امام (ع) عرض کردم: يابن رسول الله (ص) چه وقتي قائم شما (ع) خروج مي کند؟ فرمود: زماني که مردان به زنان و زنان به مردان شباهت جويند و مردان با مردان و زنان با زنان بسندگي کنند، و زنان زين سوار شوند و شهادتهاي دروغ پذيرفته و شهادتهاي عادلان رد شوند و مردم رياکاري و زنا و خوردن ربا را سبک شمرند و از بدان بخاطر زبانهايشان ترسيده شود و سفياني از شام و يماني از يمن خارج گردند و خسف و فروروي در بيابان پيش آيد و پسري از آل محمد (ص) بنام محمد بن الحسن نفس زکيه ميان رکن و مقام کشته شود و صيحه آسماني بيايد که حق با مهدي (ع) و شيعيان او است در اين هنگام قائم ما (ع) خروج فرمايد و چون خروج کند پشت به کعبه مشرفة گذارد و سيصد و سيزده نفر در خدمتش جمع آيند نخستين سخني که گويد: اين آيه کريمه باشد:«بقية الله براي شما بهتر است اگر موفق باشيد» سپس فرمايد: من بقية الله و خليفه خدا و حجتش بر شما مي باشيم پس هيچکس نيست که به او سلام عرض کند مگر به اين جمله:«سلام بر تو اي بقية الله در زمين» و چون ده هزار تن بر او گرد آيند در زمين معبود باطلي بجز خدا از قبيل هر بتي باقي نماند مگر آتش زده شود و اين خروج پس از غيبت طولاني صورت خواهد گرفت تا خدا بداند چه کسي در غيب اطاعت او کند و ايمان به او داشته باشد.
[ صفحه 272]
(کشف النعمه ج 2 ص 466):
عن ابي جعفر (ع) انه قال: اذا قام قائم آل محمد (ع) ضرب فساطيط لمن يعلم الناس القران علي ما انزله الله جل جلاله، فأصعب ما يکون علي من حفظه لانه يخالف التأليف.
امام باقر (ع) فرمود: چون قائم آل محمد صلوات الله و سلامه عليهم قيام فرمايد خيمه هاي نصب مي کنند براي کساني که قرآن را بهمان نحوي که خداي جل جلاله نازل فرموده به مردم تعليم دهند و حفظ کردن آن بسيار دشوار باشد زيرا آن بر خلاف تأليف فعلي خواهد بود.
(عقدالدرر ص 227)
عن الحسن بن هارون بياع الانماط، قال: کنت عند ابي عبدالله (الحسين بن علي (ع)) جالسا فساله المعلي بن خنيس: ايسير المهدي (ع) اذا خرج بخلاف سيرة علي (ع)؟ قال: نعم، و ذلک ان عليا (ع) سار باللين و الکف لانه علم ان شيعته سيظهر عليهم من بعده و ان المهدي اذا خرج سار فيهم بالبسط و السبي، و ذلک انه يعلم ان شيعته لن يظهر عليهم من بعده ابدا.
بنقل از حسن بن هرون فروشنده فرش گفت: در خدمت حضرت امام صادق (ع) نشسته بودم که معلي بن خنيس از حضرت پرسيد آيا روش مهدي (ع) هنگامي که خروج کند برخلاف سيره حضرت اميرالمؤمنين (ع) خواهد بود؟ فرمود: آري بخاطر آنکه اميرالمؤمنين (ع) روش نرم و خويشتن داري داشت زيرا مي دانست که پس از او کسي بر شيعيان حکومت مي کند و مهدي (ع) چون خروج کند سيره بسط و اسير گرفتن دارد زيرا مي داند که پس از او کسي بر شيعيان حکومت نخواهد کرد.
(عقدالدرر ص 227):
عن عبدالله بن عطاء، قال: سألت اباجعفر محمد بن علي الباقر (ع)، فقلت: اذا خرج المهدي باي سيرة يسير؟ قال: يهدم ما قبله. کما صنع رسول الله (ص) و يستأيف الاسلام جديدا.
بنقل از عبدالله بن عطاء گفت: از امام باقر محمد بن علي صلوات الله و سلامه عليهما پرسيدم و عرض کردم: وقتي که مهدي (ع) خروج فرمايد روش و سيره اش چيست؟
[ صفحه 273]
فرمود: هر چه را پيش از خودش بوده واژگون کند چنانکه حضرت رسول اکرم (ص) عمل کرد و اسلام را تجديد خواهد فرمود.
(عقدالدرر ص 227):
عن محمد بن مسلم (ره) قال: سمعت اباجعفر (ع) يقول: لو يعلم الناس ما يصنع المهدي اذا خرج لاحب اکثرهم ان لا يروه مما يقتل من الناس اما انه لا يبدأ الا بقريش فلا يأخذ منها الا السيف و لا يعطيها الا السيف حتي يقول کثير من الناس ما هذا من آل محمد لو کان من آل محمد (ص) لرحم.
بنقل از محمد بن مسلم (ره) گفت: از امام باقر (ع) شنيدم مي فرمود: اگر مردم بدانند که مهدي (ع) بهنگام خروجش چه مي کند؟ اکثرشان دوست بدارند که او را نبينند از کشتاري که از مردم مي کند هان که آغاز از قريش خواهد کرد اخذ و عطاي او شمشير باشد تا آنجا که بسياري از مردم گويند: اين از آل محمد (ع) نيست اگر از آنان مي بود رحم مي کرد.
(عقدالدرر ص 235):
عن ام سلمه، زوج النبي (ص) في قصة المهدي (ع) قال: فيقسم المال و يعمل في الناس بسنة نبيهم (ص) و يلقي الاسلام بجرانه الي الارض فيلبث سبع سنين ثم يتوفي و يصلي عليه المسلمون.
بنقل از ام سلمه (رض) همسر حضرت رسول اکرم (ص) از رسول خدا (ص) در قصه و داستان مهدي (ع) فرمود: پس مال را يکسان تقسيم مي کند و به روش پيغمبر (ص) با مردم رفتار دارد و اسلام را در زمين مستقر و ثابت مي سازد و هفت سال حکومت مي کند سپس از دنيا مي رود و مسلمانان بر او نماز گذارند.
(بحار ج 51 ص 84 و منتخب الاثر ص 152 و کشف الغمه ج 2 ص 473 و يوم الخلاص ص 358 و اعيان الشيعه ج 2 ص 53):
سئل علي (ع) عن رسول الله (ص): امنا آل محمد، المهدي ام من غيرنا؟ فقال (ص): لابل منا يختم الله به الدين کما فتح بنا. بنا ينقذون من الفتنة کما انفذوا من الشرک. و بنا يؤلف الله بين قلوبهم بعد عداوة الفتنة، کما الف بين قلوبهم بعد عداوة الشرک و بنا يصبحون بعد عداوة الفتنة اخوانا، کما اصبحوا بعد عداوة
[ صفحه 274]
الشرک اخوانا في دينهم.
اميرالمؤمنين (ع) از رسول الله (ص) پرسيد مهدي (ع) از ما آل محمد (ع) است يا از غير ما؟ فرمود نه: بلکه از ما مي باشد خدا دين را بوسيله او ختم مي کند چنانکه بوسيله ما آغاز کرد بوسيله ما مردم از فتنه نجات يافتند چنانکه از شرک رها شدند و بوسيله ما خدا ميان قلبهايشان الفت افکند پس از دشمني فتنه چنانکه پس از دشمني شرک ميان قلبهاي آنها تأليف کرد و بوسيله ما پس از دشمني فتنه برادر شدند چنانکه پس از دشمني مشرک برادران ديني گشتند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 450):
عن ابي بصير (ره) عن ابي عبدالله (ع) في حديث قال: اما لوقد قام قائمنا بعث الله اليه قوما من شيعتنا قباع سيوفهم علي عواتقهم فبلغ ذلک قوما من شيعتنا لم يموتوا، فيقولون: بعث فلان و فلان و فلان من قبورهم و هم مع القائم فيبلغ ذلک قوما من عدونا، فيقولون: يا معشر الشيعة ما اکذبکم هذه دولتکم و انتم تکذبون فيها لا و الله ما عاش هؤلاء و لا يبعثون الي يوم القيامة قال: فحکي الله قولهم فقال: تعالي «و اقسموا بالله جهد ايمانهم لا يبعث الله من بموت».
بنقل از ابي بصير (ره) از حضرت امام صادق (ع) در ضمن حديثي فرمود: همان وقتي که قائم ما (ع) قيام کند خدا گروهي از شيعيان ما را برمي انگيزد قبضه هاي شمشيرشان بر دوشهاي آنان قرار دارد اين خبر به گروهي از شيعيان ما که نمرده اند مي رسد گويند: فلان و فلان از قبرهايشان برانگيخته شده اند و آنان همراه حضرت قائمند اين خبر به گروهي از دشمنان ما مي رسد گويند: اي گروه شيعه چقدر دروغگو هستيد اين دوست شما است و شما در آن دروغ مي گوئيد نه بخدا قسم اين گروه زندگي نمي کنند و تا روز قيامت برانگيخته نمي شوند حضرت فرمود: پس خداي تعالي گفتار آنها را در قرآن شريف ياد فرموده:«و قسم استوار بخدا ياد کنند که خدا هر کس را که مرده مبعوث نفرمايد».
(اثبات الهداة ج 3 ص 559):
و روي ان الصادق (ع) کان کثيرا ما يقول:
لکل اناس دولة يرقبونها و دولتنا في اخر الدهر تظهر
[ صفحه 275]
و روايت شده که امام صادق (ع) بسيار فرمود:
هر قومي دولتي دارند و انتظار آنرا مي برند و دولت ما در آخر الزمان ظاهر مي شود
(اثبات الهداة ج 3 ص 570):
عن علي بن حمزة العلوي قال: سمعت ابامحمد (ع) يقول: قد ولد ولي الله و حجته علي عباده و خليفتي من بعدي، مختونا ليلة النصف من شعبان سنة خمس و خمسين و مائتين عند طلوع الفجر (الحديث).
بنقل علي بن حمزه علوي گفت: از حضرت امام حسن عسکري (ع) شنيدم مي فرمود: ولي الله و حجت خدا بر بندگانش و جانشين پس از من ختنه شده در شب نيمه ي شعبان المعظم بهنگام طلوع فجر به سال دويست و پنجاه و پنج متولد گرديد. الحديث.
(اثبات الهداة ج 3ص 572):
عن عيسي بن محمد الجوهري في حديث طويل انه خرج هو و جماعة لتهنئة ابي محمد (ع) بولد المهدي (ع) قال: فاخبرنا اخواننا ان المولود کان وقت طلوع الفجر ليلة الجمعة في شعبان، فلما دخلنا علي ابي محمد (ع) بدأنا بالتهنئة قبل ان نبدأه بالسلام الي ان قال: فقال لنا قبل السوال: و فيکم من اضمر عن مسئلتي عن ولدي المهدي، و اين هو؟ و قد استودعته الله کما استودعت ام موسي حين قدفته في التابوت في اليم الي ان رده الله اليها.
بنقل از عيسي بن محمد جوهري در ضمن حديثي طولاني گفت: که او با جمعي بيرون رفتند براي عرض تبريک به امام حسن عسکري (ع) به مناسبت ولادت مهدي (ع) برادران ما خبر داده بودند که مولود عزيز بوقت طلوع فجر در شب جمعه ماه شعبان المعظم بدنيا آمده چون بخدمت امام (ع) رسيدم امام (ع) پيش از اينکه ما سلام عرض کنيم بما تبريک گفت تا آنجا که گويد: امام (ع) پيش از سئوال ما فرمود: در ميان شما کسي است قصد دارد که درباره ي فرزندم مهدي (ع) از من بپرسد که او در کجا است؟ و من او را بخدا سپرده ام چنانکه مادر موسي (ع) موسي (ع) را وقتي که در تابوت گذارد و به دريا افکند بخدا سپرد تا آنکه خدا او را به مادرش برگردانيد.
[ صفحه 276]
(اثبات الهداة ج 3 ص 623):
في رواية احمد و غيره: المهدي منا اهل البيت يصلحه الله في ليلة، و الطبراني: المهدي منا يختتم بنا کم فتح بنا، قال و حديث لا مهدي الا عيسي قال البيهقي: تفرد به محمد ابن خالد، و قال الحاکم: انه مجهول، و صرح النسائي بانه منکر.(انتهي).
در روايت احمد و غيره است: مهدي (ع) از اهل بيت (ع) مي باشد خدا کار او را در يک شب اصلاح فرمايد در روايت طبراني است: مهدي (ع) از ما است ختم دين بوسيله ما باشد چنانکه آغاز دين با ما بوده گويد: و حديث مهدي (ع) فقط عيسي (ع) است بيهقي گفته: در اين عقيده محمد ابن خالد متفرد است حاکم گويد: محمد ابن خالد مجهول است. نسائي گويد او منکر است.
(بحار ج 52 ص 144):
عن امية ابن علي عن رجل قال: قلت لابي عبدالله (ع): ايما افضل نحن او اصحاب القائم؟ قال: فقال لي: انتم افضل من اصحاب القائم و ذلک انکم تمسون و تصبحون خائفين علي امامکم و علي انفسکم من ائمة الجور، ان صليتکم فصلاتکم في تقية، و ان صمتم فصيامکم في تقيه، و ان حججتم فحجکم في تقية، و ان شهدتم لم تقبل شهادتکم، و عدد اشياء من نحو هذا مثل هذه، فقلت: فما نتمني القائم (ع) اذا کان علي هذا؟ قال: فقال لي: سبحان الله اما تحب ان يظهر العدل و يأمن السبل و ينصف المظلوم.
بنقل از امية ابن علي از مردي گفت: به حضرت امام صادق (ع) عرض کردم: کدام يک برتر است؟ ما يا اصحاب حضرت مهدي (ع)؟ فرمود: شما از اصحاب قائم (ع) برتر مي باشد بدين جهت که شما در صبح و شام بر امام (ع) خود و بر خودتان از آسيب رهبران و حاکمان ستم مي ترسيد اگر نماز مي گذاريد با تقيه است و اگر روزه داريد با تقيه است و اگر حج کنيد در تقيه است و اگر شهادت دهيد شهادت شما را نپذيرند و چيزهاي ديگري از اين قبيل را شماره فرمود: عرض کردم پس چرا آرزوي قائم (ع) داريم اگر اين چنين است؟ امام (ع) فرمود: سبحان الله آيا دوست نداري که عدل ظاهر شود و راه ها ايمن گردد و انتقام مظلوم از ظالم گرفته شود؟
[ صفحه 277]
(بحار ج 52 ص 372):
قال ابوعبدالله (ع): يکون شيعتنا في دولة القائم (ع) سنام الارض و حکامها يعطي کل رجل منهم قوة اربعين رجلا و قال ابوجعفر (ع): القي الرعب في قلوب شيعتنا من عدونا، فاذا وقع امرنا و خرج مهدينا کان احدهم اجري ء من الليث و امضي من السنان، يطا عدونا بقلاميه و يقتله بکفيه. الخبر.
امام صادق (ع) فرمود: شيعيان ما در دولت قائم (ع) صاحبان مقامات بلند و حاکمان زمين باشند بهر يک نيروي چهل مرده داده مي شود. حضرت امام باقر (ع) فرمود، ترس دشمنان بر دل شيعيان ما افکنده مي شود چون حکومت ما فرا رسد و مهدي ما (ع) خروج کند هر فرد شيعة با جرئت تر از شير و نافذتر از نيزه گردد دشمنان ما را لگدکوب کند و با دست خود آنها را بکشد.
[ صفحه 278]