بازگشت

انتظار فرج حضرت مهدي


(يوم الخلاص ص 220):

قال رسول الله (ص): انتظار الفرج عبادة. افضل اعمال امتي انتظار فرج الله عزوجل.

رسول اکرم (ص) فرمود: انتظار فرج عبادت است برترين کارهاي امتم انتظار فرج خداي عزوجل است.

(يوم الخلاص ص 178):

قال الهادي (ع): اذا غاب صاحبکم عن دار الظالمين، فتوقعوا الفرج.

حضرت امام هادي (ع) فرمود: وقتي که صاحب اختيار شما از ديار ستمگران غائب شود پس منتظر فرج باشيد.

(يوم الخلاص ص 220):

عن اميرالمؤمنين (ع): افضل العبادة الصمت و انتظار الفرج.

حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمود: برترين عبادت خاموشي و انتظار فرج است.

(منتخب الأثر ص 498 و بحار ج 52 ص 122):

قال اميرالمؤمنين (ع): انتظروا الفرج و لا تيأسوا من روح الله، فان احب الأعمال الي الله عزوجل انتظار الفرج. الاخذ بامرنا معنا غدا في حظيرة القدس، و المنتظر للفرج کالمتشحط بدمه في سبيل الله.



[ صفحه 205]



اميرالمؤمنين (ع) فرمود: منتظر فرج باشيد و از آسايش خدا نوميد نشويد زيرا محبوبترين کارها در پيشگاه خداي عزوجل انتظار فرج است گزيده ي فرمان ما در بهشت با ما خواهد بود و کسي که منتظر فرج باشد همانند کسي است که در راه خدا بخون خود بتپد.

(بحار ج 52 ص 144 و يوم الخلاص ص 227):

قال اميرالمؤمنين (ع): الزموا الارض و اصبروا علي البلاء، و لا تحرکوا بايديکم و سيوفکم في هوي السنتکم، و لا تستعجلوا بما لم يعجله الله لکم. فان من مات منکم علي فراشه، و هو علي معرفة حق ربه و حق رسوله و اهل بيته، مات شهيدا و وقع اجره علي الله، و استوجب ثواب مانوي من صالح عمله، و قامت النية مقام اصلاته بسيفه و ان لکل شيئي مدة و اجلا.

اميرالمؤمنين (ع) فرمود: ملازم زمين باشيد (بر زمين بنشينيد) و بر بلاء صبر کنيد و در هوا و خواهش زبان خود با دست و شمشير خود به حرکت ميائيد و بدانچه خدا از شما شتاب نخواسته شتاب مکنيد پس اگر کسي از شما در بستر خود بميرد در حالي که حق پروردگار و حق رسول (ص) و حق اهل بيت رسول (ص) را بشناسد شهيد مرده و اجرش بر خدا خواهد بود و استحقاق ثواب و پاداش نيت کار شايسته خود را دارد و نيت او مقام کشيدن شمشير در راه خدا را دارد و همانا براي هر چيزي مدت و زماني معين است.

(يوم الخلاص ص 232):

قال الامام زين العابدين (ع): انتظار الفرج من اعظم العمل.

حضرت امام زين العابدين (ع) فرمود: انتظار فرج از بزرگترين عمل است.

(اصول الکافي غير مترجم ج 1 ص 372 و يوم الخلاص ص 234):

قال الباقر (ع): ماضر من مات منتظرا لأمرنا الا يموت في وسط فسطاط المهدي و عسکره.

حضرت امام باقر (ع) فرمود: زيان نديد کسي که در حال انتظار امر ما بميرد آنکه در وسط خيمه حضرت مهدي (ع) و لشکر او مي ميرد.



[ صفحه 206]



(يوم الخلاص ص 234 و مستدرک السفيه ج 10 ص 88):

عن الصادق (ع): اعلموا ان المنتظر لهذا الأمر له منل اجر الصائم القائم.

حضرت امام صادق (ع) فرمود: بدانيد که براي کسي که انتظار اين امر را دارد بمانند شخصي روزه دار و نمازگزار پاداش است.

(بحار ج 52 ص 126 و يوم الخلاص ص 235):

قال الباقر (ع): رحم الله عبدا حبس نفسه علينا، رحم الله عبدا احيي امرنا... فقال له واحد من اصحابه سمع ذلک؛ فان مت قبل ان ادرک القائم؟ فقال

: القائل منکم: ان ادرکت القائم من آل محمد نصرته، کالمقارع معه بسيفه و الشهيد معه، و له شهادتان.

امام باقر (ع) فرمود: خداي رحمت کناد بنده اي را که براي ما حبس نفس خود کند. خداي رحمت کناد بنده اي را که امر ما را زنده نگاه دارد. يکي از اصحاب به عرض حضرت رسانيد: پس اگر پيش از اينکه ادراک حضرت قائم (ع) کنم؟ امام (ع) فرمود: گوينده شما: اگر قائم (ع) از آل محمد (ص) را ادراک کنم ياريش دهم مانند کسي باشد که در پيشگاه او شمشير زند و با او به شهادت رسد و براي او پاداش دو شهادت باشد.

(منتخب الاثر ص 498 و يوم الخص ص 236):

قال الصادق (ع): من دين الأئمة الورع و العفة و الصلاح، و انتظار الفرج بالصبر.

امام صادق (ع) فرمود: از دين امامان (ع) پارسائي پاکدامني و شايستگي و با صبر کردن به انتظار فرج بودن است.

(کمال الدين و تمام النعمه ص 15 و يوم الخلاص ص 238):

قال الصادق (ع): هيهات، هيهات. لا و الله لا يکون ما تمدون اليه اعينکم حتي تغربلوا لا و الله ما يکون ما تمدون اليه اعينکم حتي تمحصوا. لا يکون ما تمدون اليه اعينکم حتي يشقي من يشقي و يسعد من يسعد.

امام صادق (ع) فرمود: هرگز هرگز به خدا قسم آنچه بدان چشم مي دوزيد واقع نمي شود تا آنکه غربال شويد. نه به خدا قسم آنچه بدان چشم مي دوزيد«انتظارش را



[ صفحه 207]



مي کشيد» واقع نمي گردد تا آنکه آزمايش شويد.آنچه انتظارش را داريد واقع نمي گردد تا هر کسي که شقي و تبهکار است تبهکار شود و هر کسي سعيد و نيکوکار است نيکوکار گردد.

(بحار ج 52 ص 101 و يوم الخلاص ص 238):

قال الصادق (ع): و الله لتکسرن کسر الزجاج. و ان الزجاج ليعاد فيعود کما کان. و الله لتکسرن کسر الفخار، و ان الفخار لا يعود کما کان.

امام صادق (ع) فرمود: به خدا قسم همانند شيشه شکسته مي شود و شيشه پس از شکسته شدن اصلاح مي شود و به حال خود برمي گردد به خدا قسم مانند کوزه شکسته مي شريد و کوزه پس از شکسته شدن اصلاح پذير نيست و به حال اول برنمي گردد.

(بحار ج 52 ص 111 و يوم الخلاص ص 238):

قال الصادق (ع): لا بد للناس ان يمحصوا و يميزوا و يغربلوا. ان هذا الأمر لا يأتيکم الا بعد اياس. لا والله حتي يشقي من يشقي، و يسعد من يسعد.

امام صادق (ع) فرمود: مردم ناگزير آزمون و غربال مي شوند همانا اين امر براي شما صورت پذير نمي گردد مگر پس از نوميدي نه به خدا قسم تا آنکه تبهکار، تبهکار گردد و سعادتمند، سعادتمند شود.

(يوم الخلاص ص 238):

قال الصادق (ع): لا يثبت علي امامته الا من قوي يقينه و صحت معرفته.

امام صادق (ع) فرمود: بر امامت حضرت قائم (عج) ثابت نمي ماند مگر کسي که ايمانش قوي و معرفتش صحيح باشد.

(الکافي ج 1 ص 371 و يوم الخلاص ص 239):

قال الصادق (ع): اعرف امامک، فانک ان عرفته لم يضرک تقدم هذا الأمر او تأخر و من عرف امامه، ثم مات قبل ان يري هذا الأمر، کان له مثل اجر من قتل معه.

امام صادق (ع) فرمود: امام خود را بشناس زيرا وقتي که او را بشناسي زياني به تو نمي رسد خواه اين امر مقدم و خواه مؤخر باشد و کس که امام خود را بشناسد سپس بميرد پيش از آنکه وقوع اين امر را ببيند پاداش کسي را دارد که در پيشگاه



[ صفحه 208]



امام (ع) کشته شده باشد.

(يوم الخلاص ص 239 و مستدرک السفينه ج 1 ص 88):

قال الصادق (ع): من مات منکم علي هذا الأمر، منتظرا له، کان کمن کان في فسطاط القائم، ان الميت منکم علي هذا الامر، بمنزلة الضارب بسيفه في سبيل الله المنتظر للثاني عشر کا لشاهر سيفه بين يدي رسول الله (ص) يذب عنه.

امام صادق (ع) فرمود: هر کس از شما بر انتظار اين امر بميرد مانند کسي باشد که در خيمه حضرت قائم (عج) جاي دارد همانا آنکس که با ايمان به وقوع اين امر بميرد منزلت کسي دارد که در راه خدا شمشير زده باشد و آنکس که انتظار امام دوازدهم را داشته باشد مانند کسي است که در پيشگاه حضرت رسول اکرم (ص) شمشير کشيده و از حضرت دفاع کرده باشد.

(يوم الخلاص ص 245):

قال الصادق (ع): طوبي لشيعة قائمنا المنتظرين لظهور غيبته، و المطيعين له في ظهوره اولئک اولياء الله الذين لا خوف عليهم و لا هم يحزنون.

حضرت امام صادق (ع) فرمود: خوشا حاب شيعيان قائم ما که انتظار ظهور او را در غيبتش دارند و فرمانبردار او در ظهورش باشند آنان اولياء خدايند که هيچ ترس براي آنان نيست و اندوهناک نيستند.

(يوم الخلاص ص 245):

قال الصادق (ع): اذا مات المنتظر: و قام القائم بعده، کان له من الاجر مثل اجر من ادرکه فجدوا. وانتظروا. هنيئا ايتها العصابة المرحومة... ثم قال عن المنتظرين ايضا: طوبي لمحبي قائمنا المنتظرين لظهوره في غيبته، و المطيعين له في ظهوره.

حضرت امام صادق (ع) فرمود: هنگامي که شخصي منتظر بميرد و حضرت قائم (عج) پس از او قيام فرمايد براي وي پاداش کسي باشد که قائم (عج) را ادراک کرده، پس تلاش کنيد و منتظر باشيد اي گروه رحمت شده اين حالت بر شما گوارا باد سپس فرمود: کيانند منتظران خوشا حال دوستداران قائم (عج) که منتظر ظهور در غيبتش باشند و در ظهورش اطاعتش کنند.



[ صفحه 209]



(بحار ج 52 ص 129 و يوم الخلاص ص 246):

قال الرضا (ع): ما احسن الصبر و انتظار الفرج. اما سمعتم قول الله تعالي: «و ارتقبوا اني معکم رقيب فانتظروا اني معکم من المنتظرين» فعليکم بالصبر، فانما يجيئي الفرج بعد اليأس. و قد کان الذين قبلکم اصبر منکم.

حضرت امام صادق (ع) فرمود: چقدر صبر و انتظار فرج خوب است. آيا فرموده خداي تعالي را نشنيده ايد؟ «و نگهباني کنيد که من با شما نگهبانم و منتظر شويد که من با شما از منتظران باشم» بر شما باد صبر کردن همانا فرج پس از نوميدي مي آيد و مردمي پيش از شما بودند که از شما بيشتر داشتند.

(يوم الخلاص ص 248):

قال الجواد (ع): افضل اعمال شيعتنا انتظار الفرج. من عرف هذا الأمر فقد فرج عنه بانتظار.

حضرت امام جواد (ع) فرمود: برترين کارهاي شيعيان ما انتظار فرج است هر کس اين امررا بشناسد خدا به سبب انتظارش گشايش مي دهد.

(يوم الخلاص ص 249):

قال العسکري (ع): لاتزال شيعتنا في حزن حتي يظهر ولدي الذي بشر به النبي (ص).

حضرت امام حسن عسکري (ع) فرمود: هميشه شيعيان ما در اندوهند تا اينکه فرزندم که حضرت رسول اکرم (ص) مژده ي ظهورش را فرموده ظاهر گردد.

(منتخب الاثر ص 470 و يوم الخلاص ص 341):

قال الصادق (ع): في قوله تعالي «و يقولون متي هذا الفتح ان کنتم صادقين قل يوم الفتح لا ينفع الذين کفروا ايمانهم، و لا هم ينظرون، فاعرض عنهم وانتظروا انهم منتظرون» السجده آيه 28 و 29 يوم الفتح يوم تفتح الدنيا علي القائم (ع) و لا ينفع احدا تقرب بالايمان لم يکن قبل ذلک مؤمنا بامامته و منتظرا لخروجه فذاک الذي ينفعه ايمانه، و يعظم الله عزوجل عنده قدره وشأنه و هو اجر الموالين لاهل البيت.

حضرت امام صادق (ع) در تفسير آيه کريمه: «و مي گويند اين فتح در چه وقتي خواده»



[ صفحه 210]



بود اگر راست گو هستند. بگو اي رسول (ص) در روز فتح ايمان کافران سودي به حال آنها ندارد و به آنها مهلت داده نمي شود. پس از آنها رو گردان باش و منتظر باش که آنها نيز منتظرند» فرمود: روز فتح روزي است که دنيا براي قائم (عج) گشوده مي شود و هيچکس را که بوسيله ايمان تقرب جسته در حالي که قبلا ايمان به امامتش نداشته و منتظر خروجش نبوده پس اين است آنکس که ايمانش سود مي دهد و خداي عزوجل قدر ومنزلتش و شأنش را بزرگ مي کند و آن پاداش دوستداران اهل بيت (ع) است.

(يوم الخلاص ص 507):

قال الهادي (ع): هم ينتظرون الفرج اذا اظهر الماء علي وجه الأرض.

حضرت امام هادي (ع) فرمود: آنان انتظار فرج مي برند هنگامي که آب بر روي زمين ظاهر شود.

(الميزان ج 10 ص 394):

عن محمد بن الفضيل عن الرضا (ع): قال سألته عن انتظار الفرج فقال او ليس تعلم ان انتظار الفرج من الفرج.

به نقل از محمد بن فضيل گفت از حضرت امام رضا (ع) درباره ي انتظار فرج پرسيدم فرمود: آيا نمي داني که انتظار فرج، فرج است.

(اثبات الهداة ج 3 ص 537):

عن ابي بصير عن ابي عبدالله (ع) انه قال ذات يوم: الا اخبر کم بما لا يقبل الله من العباد عملا الا به؟ فقلت: بلي قال: شهادة ان لا اله الا الله الي ان قال: و الانتظار للقائم (ع) ثم قال: ان لنا دولة يحيي (يجئي خ ل) الله بها اذا شاء و قال: من سره ان يکون من اصحاب القائم فلينتظر و ليعمل بالورع و محاسن الأخلاق و هو منتظر فان مات و قام القائم بعد کان له من الأجر مثل اجر من ادرکه.

به نقل از ابي بصير (ره) از امام صادق (ع) که روزي فرمود: آيا به شما خبر بدهم به چيزي که خدا پاسخ عملي را قبول نفرمايد مگر بدان چيزي؟ عرض کردم: آري فرمود: شهادت به وحدانيت خدا تا آنجا که فرمود... و انتظار خروج قائم (ع) سپس فرمود: براي دولتي باشد که خدا بوسيله آن حيات مي بخشد و فرمود: هر کس دوست دارد که از اصحاب قائم (ع) باشد پس به انتظار بماند و پارسايي و اخلاق نيک پيشه سازد و



[ صفحه 211]



اگر بميرد و حضرت قائم (عج) پس از مرگش قيام فرمايد براي او اجر و پاداش کسي باشد که آنحضرت را ادراک نموده.

(بحار ج 52 ص 110):

عن ابي الجارود، عن ابي جعفر (ع) انه سبمعه يقول: لا تزالون تنتظرون حتي تکونوا کالمعز المهولة التي لا يبالي الجازر اين يضع يده منها، ليس لکم شرف تشرفونه، و لا سند تسندون اليه امورکم.

به نقل از ابي جارود از حضرت امام باقر (ع) شنيد که مي فرمود: هميشه منتظر مي مانيد تا مانند گوسفند يا بز ترسو باشيد که قصاب پاک نکنده در کدام عضوش دست گذارد و شما را شرافتي که به آن مشرف شويد نيست و تکيه گاهي نباشد تا بدان امور خود را اسناد دهيد.

(اصول الکافي ج 1 ص 369 و بحار ج 52 ص 118):

روي عن جابر الجعفي قال: قلت لابي جعفر (ع) متي يکون فرجکم؟ فقال: هيهات هيهات لا يکون فرجنا حتي تغربلوا ثم تغربلوا ثم تغربلوا يقولها ثلاثا حتي يذهب الکدر و يبقي الصفو.

از جابر جعفر روايت شده گفت: به امام باقر (ع) عرض کردم فرج شما چه وقت خواهد بود؟ فرمود: هرگز هرگز فرج ما صورت پذير نخواهد بود تا غربال شويد و اين نکته را سه بار فرمود- تا کدورت وتيرگي برود و صفا، باقي ماند.

(اصول الکافي ج 1ص 369 و بحار ج 52 ص 118):

عن ابي عبدالله (ص) قال: ذکرنا عنده ملوک بني فلان، فقال: انما هلک الناس من استعجالهم لهذا الامر ان الله لا يعجل لعجلة العباد، ان لهذا الامر غاية ينتمي اليها، فلو قد بلغوها لم يستقدموا ساعة و لم يستئأخروا.

راوي گويد: در محضر حضرت امام صادق (ع) از پادشاهان فلان طائفه مذاکره مي کردم حضرت فرمود: مردم به خاطر شتابي که به اين امر داشتند به هلاکت رسيدند همانا خدا براي شتاب بندگان عجله وشتاب نفرمايد همانا اين امر پاياني دارد و چون به آن رسند نه ساعتي به پيش خواهد افتاد و نه به عقب.



[ صفحه 212]



(بحار ج 52 ص 122):

عن علي (ع) قال: قال رسول الله (ص): من رضي عن الله بالقليل من الرزق رضي الله عنه بالقليل من العمل، و انتظار الفرج عبادة.

حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمود: حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: هرکس از خدا به روزي اندک خشنود باشد خدا از او به عمل اندک راضي گردد و انتظار فرج عبادت است.

(بحار ج 52 ص 122):

عن علي بن الحسين (ع) قال: تمتد الغيبة بولي الله الثاني عشر من اوصياء رسول الله (ص) و الائمة بعده، يا اباخالد ان اهل زمان غيبته، القائلون بامامته، المنتظرون لظهوره افضل اهل کل زمان، لأن الله تعالي ذکره اعطاهم من العقول و الافهام و المعرفة ما صارت به الغيبة عندهم بمنزلة المشاهدة، و جعلهم في ذلک الزمان بمنزلة المجاهدين بين يدي رسول الله (ص) بالسيف اولئک المخلصون حقا، و شيعتنا صدقا و الدعاة الي دين الله سرا و جمعوا، و قال: انتظار الفرج من اعظبم الفرج.

حضرت امام سجاد علي بن الحسين (ع) فرمود: غيبت به ولي خدا دوازدهمين وصي رسول خدا (ص) و امامان (ع) پس از آن حضرت امتداد مي يابد اي ابوخالد همان مردم زمان غيبتش که اعتقاد به امامتش دارند و منتظر ظهورش مي باشند برترين مردم هر زماني هستند زيرا خداي تعالي عقل و معرفت و فهمي آنچنان به آنان عطاء فرموده که غيبت مهدي (عج) در نزد آنان منزلت مشاهده و ديدار دارد و آنانرا در آن زمان منزلت مجاهدان با شمشير در پيشگاه رسول الله (ص) مي بخشد و آنان حقا مخلصانند و از روي صدق و راستي شيعيان ما دعوت کنندگان به سوي دين خدا آشکار و نهان مي باشند و فرمود: انتظار فرج از بزرگترين فرج و گشايش است.

(بحار ج 52 ص 123):

عن جابر قال: دخلنا علي ابي جعفر محمد بن علي (ع) و نحن جماعة بعد ما قضينا نسکنا فودعناه و قلنا له: اوصنا يابن رسول الله فقال: ليعن قويکم ضعيفکم، و ليعطف غنيکم علي فقيرکم، و لينصح الرجل اخاه کنصحه لنفسه، و اکتما اسرارنا،



[ صفحه 213]



و لا تحملوا الناس علي اعناقنا. و انظروا امرنا و ماجااءکم عنا، فان وجد تموه في القران موافقا فخذوا به، و ان لم تجدوه موافقا فردوه، و ان اشتبه الأمر عليکم فقفوا عنده، و ردوه الينا حتي نشرح لکم من ذلک ما شرح لنا، فاذا کنتم کما اوصينا کم و لم تعدوا الي غيره فمات منکم قبل ان يخرج قائمنا کان شهيدا، و من ادرک قائمنا فقتل معه، کان له اجر شهيدين و من قتل بين يديه عدوا لنا کان له اجر عشرين شهيدا.

به نقل از جابر گفت: ما گروهي که اعمال حج را انجام داده بوديم به خدمت حضرت امام باقر (ع) رسيديم چون وداعش نموديم عرض کرديم: يابن رسول الله ما را وصيت کن فرمود: بايد نيرومند شما به ضعيفانشان کمک دهد و ثروتمند بر تهيدست عطوفت ورزد و بايد مرد خيرخواه برادر ديني خويش باشد آنچنانکه براي خود خير خواهد و اسرار و رازهاي ما را پنهان کنيد و مردم را بر گردن ما تحميل ننمايد و به فرمان ما آنچه از ما به شما مي رسد نظر کنيد. اگر با قرآن کريم موافق بود آن را بگيريد و به کار ببنديد و اگر مخالف با قرآن شريف يافتيد آن را رد کنيد و اگر امري بر شما مشتبه باشد در کنارش توقف کنيد و آن را رد کنيد بسوي ما بدانگونه که براي شما شرح داده شده شرح داديم و چون ترتيبي که به شما وصيت کرده ايم باقي باشيد و از آن تجاوز ننمائيد و کسي از شما پيش از خروج قائم ما بميرد شهيد خواهد بشمار آمد و هر کس ادراک حضور قائم ما کند و در خدمت او کشته شود پاداش دو شهيد دارد و هر کس در پيشگاه او دشمن را بکشد بيست شهيد را خواهد داشت.

(يوم الخلاص ص 226):

قال رسول الله (ص) معاشر الناس: ابشروا بالفرج، فان وعد الله لا يخلف، و قضاءه لا يرد، و هو الحکيم الخبير، و ان فتح الله قريب.

رسول خدا(ص) فرمود مردم بشارت داده شديد به فرج همانا وعده خداوند خلاف نيست و قضايش رد نمي شود و او داناي آگاه است و همان فتح و پيروزي نزديک است.

(بحار ج 52 ص 123):

قال اميرالمؤمنين (ع): انتظروا الفرج و لا تيأسوا من روح الله، فان احب الأعمال



[ صفحه 214]



الي الله عزوجل انتظار الفرج.

حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمود: انتظار فرج داشته باشيد و مأيوس و نوميد از لطف و رحمت خدا نگرديد زيرا بهترين کارها در پيشگاه خداي عزوجل انتظار فرج است.

(بحار ج 52 ص 124):

عن يحيي بن ابي القاسم قال: سألت الصادق جعفربن محمد (ع) قول الله عزوجل «الم ذلک الکتاب لا ريب فيه هدي للمتقين. الذين يؤمنون بألغيب» فقال: المتقون شيعة علي (ع)، و الغيب فهو الحجة الغائب و شاهد ذلک قول الله عزوجل، «و المنتظرين». فاخبر عزوجل ان الآية هي الغيب و الغيب هو الحجة و تصديق ذلک قول الله عزوجل «و جعلنا ابن مريم وامه آية» يعني حجة.

به نقل از يحيي بن ابي القاسم گفت: از حضرت امام صادق (ع) در تفسير آيه کريمه: «الم اين کتاب شکي در آن نيست در آن هدايت از براي متقيان است آنانکه ايمان به غيب دارند» پرسيدم فرمود: متقيان شيعيان حضرت اميرالمؤمنين (ع) مي باشند و غيبت همان حجت غائب است و شاهد اين بيان آيه ي شريفه: «مي گويند چر ا بر او آيتي از پروردگارش فرود نمي آيد پس بگو اي رسول (ص) همانا غيب خاص خدا است پس منتظر باشيد که من هم با شما از منتظرانم» خداي عزوجل خبرداده که آيت همان غيب و غيب همان حجت باشد و تصديق اين سخن را آيه مبارکه: «و قرار داديم فرزند مريم ومادرش را آيت» يعني حجت، مي کند.

(مستدرک سفينة البحار ج 1 ص 88):

في حديث عن مولينا الجواد (ع) قال: افضل اعمال شيعتنا انتظار الفرج.

در ضمن حديث از حضرت امام جواد (ع) فرمود: برترين اعمال شيعيان ما انتظار فرج مي باشد.

(بحار ج 52 ص 125):

عن علاء بن سيابة قال: قال ابوعبدالله (ع): من مات منکم علي هذا الاأمر منتظرا له کان لمن کان في فسطاط القائم (عج).

به نقل از علاء بن سيابه گفت: حضرت امام صادق (ع) فرمود: کسيکه از شما بميرد و در حالي که منتظر اين امر باشد مانند کسي خواهد بود که در خيمه قائم (ع) بسر برده.



[ صفحه 215]



(بحار ج 52 ص 126):

عن عبدالحميد الواسطي قال: قلت لابي جعفر (ع): اصلحک الله لقد ترکنا اسواقنا انتظارا لهذا الامر حتي او شک الرجل منا يسأل في يديه، فقال: يا عبدالحميد اتري من حبس نفسه علي الله لا يعجل الله له مخرجا بلي و الله ليجعلن الله له مخرجا، رحم الله عبدا حبس نفسه علينا، رحم الله عبدا احيا امرنا قال: قلت: فان مت قبل ان ادرک القائم فقال: القائل منکم: ان ادرکت القائم من آل محمد نصرته کالمقارع معه بسيفه، و الشهيد معه له شهادتان.

به نقل از عبدالحميد واسطي گفت: به حضرت امام باقر (ع) عرض کردم: خداي اصلاح کار شما را فرمايد به خدا قسم ما بازارهاي خود را به خاطر انتظار اين امر وانهاديم تا آنجا که نزديک شده برخي از ما به گدايي افتد. فرمود: اي عبدالحميد آيا ديده اي که کسي در راه خدا خود را دچار زحمتي کند و خدا براي او راه فرج و گشايش نگشايد؟ آري به خدا قسم البته خدا برايش راه گشايش باز مي کند خداي رحمت کناد بنده اي را که در راه ما خود را برنج در افکند خداي رحمت کناد بنده اي را که امر ما را زنده کند. گفت: عرض کردم: پس اگر پيش از آنکه قائم (عج) را ادراک کنم بميرم فرمود: گوينده ي شما اگر بگويد: اگر ادراک قائم آل محمد (عج) نمايم او را کمک مي دهم مانند کسي که با شمشير خود در پيشگاه او رزم کرد، و براي شهيد در حضور او پاداش دو شهيد دارد.

(بحار ج 52 ص 126):

عن الفيض بن المختار قال: سمعت اباعبدالله (ع) يقول: من مات منکم و هو منتظرا لهذا الامر کمن هو مع القائم في فسطاطه قال: ثم مکث هنيئة ثم قال: لا بل کمن قارع معه بسيفه، ثم قال: لا و الله الا کمن استشهد مع رسول الله.

به نقل از فيض بن مختار گفت: از حضرت امام صادق (ع) مي فرمود: هر کس از شما که منتظر اين امر باشد بميرد همانند کسي است که با حضرت قائم (عج) در خيمه اش مانده. سپس اندکي درنگ کرد و آنگاه فرمود: نه بلکه همچون کسي است که با شمشير خود در خدمتش جهاد کرده پس از آن فرمود: نه به خدا قسم مانند کسي است که در رکاب حضرت رسول اکرم (ص) بفيض شهادت رسيده باشد.



[ صفحه 216]



(مستدرک سفينة البحرا ج 1 ص 89):

في کتاب مولينا العسکري (ع) الي علي بن بابوية: و عليک بالصبر و انتظار الفرج فان النبي (ص) قال: افضل اعمال امتي انتظار الفرج.

در نامه ي حضرت امام حسن عسکري (ع) به علي بن بابويه (ره) است: بر تو باد که صبر و انتظار فرج داشته باشي زيرا رسول خدا (ص) فرمود ژ برترين کارهاي امت من انتظار فرج است.

(بحار ج 52 ص 141):

عن زرارة قال: قال ابوعبدالله (ع): اعرف امامک فانک اذا عرفته لم يضرک تقدم هذا الامر و تاخر.

به نقل از زرارة گفت: حضرت امام صادق (ع) فرمود: امام خود را بشناس که چون او را شناختي مقدم و مؤخر بودن اين امر به تو زياني نرساند.

(بحار ج 52 ص 42):

عن الفضيل بن يسار قال: سألت ااعبدالله (ع) عن قول الله عزوجل (يومن ندعو کل اناس بامامهم، فقال: يا فضيل اعرف امامک فانک اذا عرفت امامک لم يضرک تقدم هذا الامر و تأخر، و من عرف امامه ثم مات قبل ان يقوم صاحب هذا الامر، کان بمنزلة من کان قاعدا في عسکره لا بل بمنزلة من کان قاعدا تحت لوائه.

به نقل از فضيل بن يسار (ره) گفت: از امام صادق (ع) تفسير اين آيه شريفه را: «در روزي که مي خوانيم هر قومي را بوسيله امامشان» پرسيدم فرمود: اي فضيل امام خود را بشناس که چون او را شناختي مقدم يا مؤخر بودن اين امر به تو ضرري نمي رساند و هر کس که امام خود را بشناسد و بميرد پيش از اينکه صاحب الامر (عج) قيام فرمايد منزلت کسي را دارد که در لشکر او نشسته نه بلکه بمنزله کسي باشد در زير پرچم او نشسته باشد.

(اصول الکافي ج 1 ص 371 و بحار ج 52 ص 142):

عن ابي بصير (ره) قال: قلت لابي عبدالله (ع): جعلت فداک متي الفرج؟ فقال: يا بابصير انت ممن يريد الدنيا؟ من عرف هذا الامر فقد فرج عنه بانتظاره.

به نقل از ابي بصير (ره) گفت: به حضرت امام صادق (ع) عرض کردم: فدايت شوم



[ صفحه 217]



فرج چه وقتي واقع مي شود؟ فرمود: اي ابوبصير تو از کساني که دنيا مي خواهند هستي؟ کسي که اين امر را بداند به سبب انتظارش در فرج است.

(بحار ج 52 ص 145):

عن يحيي ابن العلاء، عن ابي جعفر (ع) قال: کل مؤمن شهيد و ان مات علي فراشه فهو شهيد، و هو کمن مات في عسکر القائم (ع)، ثم قال: ايحبس نفسه علي الله ثم لايدخل الجنة.

به نقل از يحيي بن علاء از حضرت امام باقر (ع) فرمود: هر مؤمني شهيد است واگر چه در بستر خود بميرد شهيد است و او مانند کسي باشد که در لشکر حضرت قائم (عج) حضور دارد سپس فرمود: آيا در راه خدا حبس نفس کند (خويشتن دار باشد) سپس داخل بهشت نمي شود.

(بحار ج 52 ص 145):

عن جابر عن ابي جعفر (ع) انه قال: يأتي علي الناس زمان يغيب عنهم امامهم، فياطوبي للثابتين علي امرنا في ذلک الزمان، ان ادني ما يکون لهم من الثواب ان يناديهم الباري عزوجل. عبادي امنتم بسري و صدقتم بغيبي، فأبشروا بحسن الثواب مني، فأنتم عبادي و امائي حقا، منکم اتقبل و عنکم اعفو، و لکم اغفر، و بکم اسقي عبادي الغيث، و ادفع عنهم البلاء، و لو لا کم لأنزلت عليهم عذابي قال جابر: فقلت: يابن رسول الله فما افضل ما يستعمله المومن في ذلک الزمان؟ قال: حفظ اللسان و لزوم البيت.

به نقل از جابر از حضرت امام باقر (ع) فرمود: زماني بر مردم رخ نمايد که امام (ع) آنان از ايشان غائب گردد اي خوشا حال ثابت قدمان در امر ما در آن زمان همانا نزديکترين ثوابي که دارند پروردگار عزوجل به ايشان نداء فرمايد: اي بندگان من ايمان به سر از من آورديد و به غيب من تصديق نموديد پس شما را بشارت باد به ثواب خوب از من شما بندگان و کنيزان من هستيد حقا. از شما مي پذيرم و از شما عفو مي کنم و شما را مي آمرزم و بوسيله شما به بندگانم باران مبذول و بلاء از آنان دفع مي کنم و اگر شما نبوديد عذابم را بر آنها نازل مي کردم. جابر گويد: عرض کردم: يابن رسول الله (ص) چه چيزي برتري دارد که مؤمن در آن زمان بکار گيرد؟ فرمود:



[ صفحه 218]



نگهداشتن زبان و در خانه نشستن.

(بحار ج 52 ص 145):

عن ابي عبدالله (ع) قال: اقرب ما يکون العباد الي الله عزوجل و ارضي ما يکون عنهم اذا افتقدوا و حجةالله، فلم يظهر لهم، و لم يعلموا بمکانه، و هم في ذلک يعلمون انه لم تبطل حجةالله، فعندها فتوقعوا الفرج کل صباح و مساء، فان اشد ما يکون غضب الله علي اعدائه اذا افتقدوا حجته، فلم يظهرلهم، و قد علم ان اولياءه لا يرتابون و لو علم انهم يرتابون لما غيب حجته طرفة عين، و لا يکون ذلک الا علي رأس شرار الناس.

حضرت امام صادق (ع) فرمود: چيزي که بندگان را به خداي عزوجل نزديکتر سازد و خدا را راضي تر نمايد هنگامي که مردم حجت خدا را نيابند و براي ايشان ظاهر نگرد و جايش را ندانند و آنان با اين حال مي دانند که حجت خدا باطل نگرديده پس در اين وقت هر صبح و شام توقع و انتظار فرج داشته باشد زيرا شديدترين غضب خدا بر دشمنانش وقتي باشد که حجت او را نيابند و بر آنها ظاهر نگردد و خدا داند که دوستانش شک و ترديد نيستند و اگر خدا بداند که در شک و ترديدند هيچوقت ولو به يک لحظه حجت خود را غائب نمي سازد و اني کار نمي شود مگر بسر مردم شرير و بد.

(نهج الفصاحه ص 110):

قال رسول الله (ص): انتظار الفرج بالصبر عبادة.

حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: انتظار فرج بوسيله صبر کردن عبادت است.

(نهج الفصاحه ص 110):

قال رسول الله (ص): انتظار الفرج من الله عبادة.

رسول خدا (ص) فرمود: انتظار فرج از خدا عبادت است.

(اثبات الهداة ج 3 ص 446):

عن ايوب بن نوح عن ابي الحسن الثالث قال: اذا رفع علمکم من بين اظهرکم فتوقعوا الفرج من تحت اقدامکم.

به نقل از ايوب بن نوح از حضرت امام هادي (ع) فرمود: وقتي که علم از ميان شما



[ صفحه 219]



رخت بربندد توقع و انتظار فرج از زير قدمهاي خود داشته باشيد.

(اثبات الهداة ج 3 ص 576):

وجدت بخط بعضي علمائنا علي ظهر کتاب ثواب الاعمال نسخة مکتوب ابي محمد الحسن بن علي العسکري (ع) الي ابي الحسن علي بن الحسين بن بابويه القمي و هو طويل يقول فيه: و عليک بالصبر و انتظار الفرج فان رسول الله (ص) قال افضل اعمال امتي انتظارا الفرج، و لا تزال شيعتنا في حزن حتي يظهر ولدي الذي بشر به النبي (ص) و قال: انه يملاء الارض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا. فاصبر يا شيخي اباالحسن علي بن الحسن، و مرجميع شيعتي بالصبر فان الارض لله يورثها من يشاء من عباده و العاقبة للمتقين.

صاحب کتاب اثبات الهداة (ره) فرمايد: به خط برخي از علماء ما بر پشت کتاب ثواب الاعمال نسخه نامه حضرت امام حسن بن علي عسکري (ع) را که به ابوالحسن علي بن الحسين بابويه قمي رضي الله نوشته بود و آن بسيار طولاني بود در آن نامه فرمو د: و بر تو باد که صبر و انتظار فرج داشته باشي زيرا رسول الله (ص) فرمود: برترين اعمال امتم انتظار فرج است و هميشه شيعيان ما در حزن و اندوه بسر مي برند تا فرزندم (ع) ظاهر شود که رسول اکرم (ص) بشارت او را داده و فرموده: او زمين را لبريز از عدل و داد مي کند همچنانکه پر از ظلم و جور شده باشد پس اي شيخ من از ابوالحسن علي بن الحسين صبرکن و همه شيعيانم را نيز به صبر فرمان ده زيرا زمين ملک خدا است آنرا به ارث به هر کس از بندگانش بخواهد دهد و سرانجام کار با متقيان است.

(اصول الکافي ج 1 ص 372):

عن فضيل بن يسار قال: سمعت اباجعفر (ع) يقول: من مات و ليس له امام فميتته ميتة جاهلية و من مات و هو عارف لامامه لم يضره تقدم هذا الامر او تأخر و من مات و هو عارف لامامه کان کمن هو مع القائم في فسطاطه.

به نقل از فضيل بن يسار (ره) گفت: از حضرت امام باقر (ع) شنيدم مي فرمود: کسيکه بميرد و براي امامي نباشد مردنش مانند مردن دوران جاهليت. و هرکس بميرد در حالي که امام خود را بشناسد همچنان کسي باشد که با حضرت قائم (عج) در



[ صفحه 220]



خيمه اش حضور دارد.

(الحاسن البرقي ص 173):

قال ابوعبدالله (ع): من مات منکم علي هذا الامر منتظرا له کان کمن کان في فسطاط القائم (عج).

امام صادق (ع) فرمود هر که بميرد با اعتقاد به امر ولايت و منتظر حضرت مهدي (ع) باشد مثل کسي است که با حضرت مهدي (ع) همراه در خيمه مخصوص آن حضرت باشد.

(المحاسن البرقي ص 173):

عن ابي عبدالله (ع) قال: من مات علي هذا الامر کان بمنزلة من حضر مع القائم و شهد مع القائم (ع).

حضرت امام صادق (ع) فرمود: هر کس بميرد با اعتقاد به امر ولايت منزلت کسي را دارد که در محضر قائم (ع) حاضر شده و در پيشگاه او به شهادت رسيده باشد.

(المحاسن البرقي ص 174):

قال ابوعبدالله (ع): ان الميت منکم علي هذا الامر بمنزلة الضارب بسيفه في سبيل الله.

امام صادق (ع) فرمود: شخصي که از شما با اعتقاد به امر ولايت بميرد منزلت کسي را دارد که در راه خدا شمشير زده باشد.

(المحاسن البرقي ص 290):

قال ابوعبدالله (ع): افضل عبادة المؤمن انتظار فرج الله.

امام صادق (ع) فرمود: برترين عبادت مؤمن انتظار فرج و گشايش خدا است.

(بحار ج 52 ص 131):

عن ابي عبدالله (ع) قال: من عرف هذا الامر ثم مات قبل ان يقوم القائم (ع) کان له مثل اجر من قتل معه.

امام صادق (ع) فرمود: هر کس امر ولايت را بشناسد و پيش از اينکه حضرت قائم (ع) قيام کند بيمرد و براي پاداش کسي ثابت است که در رکاب او به شهادت رسيده باشد.



[ صفحه 221]



(بحار ج 52 ص 138):

عن ابي المرهف قال: قال ابو عبدالله (ع): هلکت المحاضير قلت: و ما المحاضير؟ قال: المستعجلون - و نجا المقربون، و ثبت الحصن علي اوتادها، کونوا احلاس بيوتکم، فان الفتنة علي من آثارها، و انهم لا يريد ونکم بحاجة الا اتاهم الله بشاغل لامر يعرض لهم.

به نقل از ابي مرهف گويد: امام صادق (ع) فرمود: محاضير نابود شدند. عرض کرديم: محاضير چيست؟ فرمود: شتابگران و رهايي يافتند کساني که مي گويند فرج نزديک است و انتظار نزديک بودن آنرا دارند دژ و قلعه مخالفين اساسش ثابت است شما در خانه هاي خود بنشينيد. و زيان فتنه بيشتر به کسي مي رسد که آنرا برانگيخته است و مخالفين به سبب حاجتي اراده شما نکنند مگر خدا آنها را سرگرم کاري کند که عارض آنها شود.

(بحار ج 52 ص 149):

عن ابي عبدالله (ع) انه قال: کيف انتم اذا بقيتم دهرا من عمرکم لا تعرفون امامکم؟ قيل له: فاذا کان ذلک کيف نصنع؟ قال: تمسکوا بالامر الاول حتي يستيقن.

امام صادق (ع) فرمود: چگونه خواهيد بود هنگامي که روزگاري از عمر خود را بگذرانيد وامام خو د را نشناخته باشيد؟ عرض کردند: چون اينگونه شود ما چه کار کنيم؟ به امر اول مستمسک شويد تا يقين حاصل گردد.



[ صفحه 222]