اوصاف حضرت مهدي
(يوم الخلاص ص 75):
قال رسول الله (ص): «المهدي مني، اجلي الجبهة، اقني الأنف».
حضرت رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: مهدي (عج) از من است داراي پيشاني بلند و نوراني و بيني نازک که پشتش اندکي برآمدگي دارد.
(يوم الخلاص ص 75):
قالا رسول الله (ص): المهدي من ولدي، وجهه کالقمر الدري، حسنة مستديرة، اللون لون عربي و الجسم جسم اسرائيلي.
رسول خدا (ص) فرمود: مهدي (عج) از فرزندان من است چهره اش چون ماه درخشان و صورت گرد و زيبايي است رنگ او رنگ عربي و بدنش بدن اسرائيلي است.
(يوم الخلاص ص 75):
قال رسول الله (ص): (في المهدي) وجهه کالدينار، اسنانه کالمنشار، و سيفه کحريق النار.
رسول الله (ص) درباره ي مهدي فرمود: چهره اش مانند دينار سفيد دندانهايش همچون اره و شمشيرش مانند آتش سوزان است.
(يوم الخلاص ص 76):
قال رسول الله (ص): المهدي طاووس اهل الجنة، عليه جلا بيت النور.
[ صفحه 128]
رسول اکرم (ص) فرمود: مهدي (عج) طاووس اهل بهشت است بر او پرده هاي نور باشد.
(يوم الخلاص ص 76):
قال اميرالمؤمنين (ع): المهدي اقبل اجعد، هو صاحب الوجه الاقمر، و الجبين الازهر، صاحب الشامة و العلامة. العالم الغيور المعلم المخبر بالاثار.
حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمود: مهدي (عج) روشن و خوشرو و موي مجعد دارد. داراي چهره چون ماه و پيشاني درخشان است صاحب خال و علامت است دانشمند غيرتمند و آموزگاري است که خبر از آثار مي دهد.
(يوم الخلاص ص 77):
قال اميرالمؤمنين (عج): حسن الوجه، حسن الشعر، يسيل شعره علي منکبيه، ونور وجهه يعلو سواد لجبته.
حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمود: «مهدي (عج)» زيبارو و زيبا مو است موي سرش بر شانه هايش ريخته و نور چهره اش بر سياهي محاسنش برتري دارد.
(يوم الخلاص ص 79):
قال الباقر (ع): مشرف الحاجبين، غائر العينين من سهر الليالي، بوجهه اثر.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: «مهدي (عج)» داراي ابروان پيوسته و چشم ها بر اثر بيداري شبها به گودي فرورفته در چهره مبارکش اثر نمودار است.
(يوم الخلاص ص 77):
قال اميرالمؤمنين (ع): يخرج رجل من ولدي في اخر الزمانه، ابيض مشرب حمرة. مبدح البطن (واسعها) عريض الفخذين، عظيم مشاش المنکبين، بظهره شامتان. شامة علي لون جلده، و شامة علي شبه شامة النبي (ع).
حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمود: مردي از فرزندان من در آخرالزمان خروج مي کند سپيد رنگ متمايل به سرخي داراي شکم وسيع و رانهاي پهن و استخوانهاي شانه ها بزرگ در پشتش دو خال است يک خال برنگ پوست بدن و خالي هم مشابه خال حضرت رسول اکرم (ص).
(يوم الخلاص ص 78):
قال الحسين (ع)، تعرفون المهدي بالسکينة و الوقار، و بمعرفة الخلال و الحرام،
[ صفحه 129]
و بحاجة الناسي اليه، و لا يحتاج الي احد.
حضرت امام حسين (ع) فرمود: مهدي (عج) را مي شناسيد به سکينه و سنگيني و بشناخت عدل و حرام و به نيازمندي مردم به او و بي نيازي او از همه کس.
(يوم الخلاص ص 79):
قال الباقر (ع): بالقائم علامات: داء الحزاز برأسه (القشرة) و شامة تحت کتفه الا يسر تحت کنفيه و رقة مثل الاس.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: قائم (عج) علامت و نشانه ها دارد: شوره سر و خالي در زير شانه ي چپ دارد و در زير دو شانه اش ورقه اي مانند آس است.
(يوم الخلاص ص 81):
قال الصادق (ع) «في المهدي»: ليس بالطويل الشامخ، و لا بالقصير اللازق (اللاصق) بل مربوع القامة، مدور الهامة، واسع الصدر، صلت الجبين (بارزه) مقرون الحاجبين، علي خده الايمن خال کانه فتات المسک علي رضراخته العنبر.
حضرت امام صادق (ع) درباره ي حضرت مهدي (عج) فرمود: نه بسيار بلند قد و نه کوتاه اندام است بلکه چهارشانه و جمجمه اش گرد و سينه اش وسيع و گشاده و پيشاني بلند و ابروان پيوسته دارد و بر گونه ي مبارک راستش خالي است گويي خرده مشک بر خرده عنبر پاشيده.
(عقدالدرر ص 226):
عن ابي هريرة قال: يبايع المهدي بين الرکن و المقام، لا يوقظ نائما و لا يهريق دما.
بروايت از ابوهريره گفت با حضرت مهدي بين رکن و مقام بيعت مي شود بطوريکه هيچ خفته اي بيدار نگردد و خوني در اين بيعت ريخته نمي شود.
(بحار ج 52 ص 319):
قال الصادق (ع): ان ابي «اي الباقر» لبس درع رسول الله (ص) و کانت تسحب علي الارض و اني لبستها فکانت و کانت، و انها تکون من القائم کما کانت من رسول الله (ص) مشمرة ترفع نظاقها بحلقتين، و ليس صاحب هذا الامر من جاز اربعين.
امام صادق (ع) فرمود: پدرم «يعني امام باقر (ع)» زره رسول اکرم (ص) را پوشيد و بر
[ صفحه 130]
زمين کشيده مي شد و من آنرا پوشيدم همانگونه بود ولي در تن قائم (ع) باشد که در بدن رسول خدا (ص) بود دامن بالا زده گويي کمربندش با دو حلقه بالا رفته و صاحب الامر (ع) در قيافه از مرد چهل ساله تجاوز نمي کند.
(يوم الخلاص ص 82):
قال کعب الأخبار: ان القائم المهدي من نسل علي، اشبه الناس بعيسي بن مريم خلقا و خلقا و سيماء و هيبة. يعطيه الله عزوجل ما اعطي الأنبياء و يزيده و يفضله.
کعب الاخبار گويد: همانا قائم مهدي (عج) از نسل اميرالمؤمنين علي (ع) شبيه ترين مردم از لحاظ خلقت و اخلاق و سيما و هيبت به عيسي بن مريم (ع) مي باشد خداي عزوجل آنچه به پيغمبران (ع) بخشيده به او بيشتر و برتر مي بخشد.
(عقدالدرر ص 25):
عن ابي سعيد الخدري قال: قال رسول الله (ص): منا الذي يصلي عيسي بن مريم خلفه.
بنقل از ابوسعيد خدرري (ع) گفت: رسول الله فرمود: کسي که عيسي بن مريم (ع) در پشت سرش نماز خواند از ما است.
(يوم الخلاص):
قال محيي الدين بن العربي: يشبه رسول الله في الخلق، و ينزل عنه في الخلق، اذ لا يکون احد مثل رسول الله (ص) في اخلاقه.
محيي الدين بن عربي گويد: مهدي (عج) در خلقت شبيه رسول اکرم (ص) است ولي در اخلاق پايين تر از آن حضرت مي باشد زيرا هيچکس به پايه ي اخلاق رسول خدا نمي رسد.
(عقدالدرر ص 41):
عن ابي جعفر محمد بن علي الباقر (ع): قال: سئل اميرالمؤمنين (ع)، عن صفة المهدي (عج)، فقال: هو شاب مربوع، حسن الوجه، يسيل شعرة علي منکبيه، يعلو نور وجهه سواد شعرة و لحيته و رأسه.
امام ابي جعفر باقر (ع) فرمود: از اميرالمؤمنين (ع) صفت حضرت مهدي (عج) را پرسيدند فرمود: او جواني چهارشانه و زيبا رو است موي سرش بر شانه هايش ريخته
[ صفحه 131]
نور چهره مبارکش بر سياهي موي سر و صورتش برتري دارد.
(عقدالدرر ص 41):
عن الحارث بن المغيرة النضري، قال: قلت لابي عبدالله الحسين بن علي (ع): باي شيي يعرف الامام المهدي؟ قال: بالسکينة و الوقار. قلت: و باي شيي؟ قال: بمعرفة الحلال و الحرام و بحاجة الناس اليه، و لا يحتاج الي احد.
بنقل از حارث بن مغيره نضري گفت: از حضرت ابي عبدالله امام حسين بن علي (ع) پرسيدم به چه چيزي امام مهدي شناخته مي شود؟ فرمود: به آرامش و سنگيني عرض کردم: و به چه چيز ديگر؟ فرمود: بشناخت حلال و حرام و به نيازمند بودن مردم به آن حضرت و نيازمند نبودن حضرت به کسي.
(عقدالدرر ص 155):
عن ابي سعيد الخدري، ان رسول الله (ص) قال: يخرج المهدي في امتي، يبعثه الله عيانا للناس، يتنعم الأمة، و تعيش الماشيته و تخرج الارض نباتها و يعطي المال صحاحا.
بنقل از ابوسعيد خدري ره: حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: مهدي (عج) در امت من خروج مي کند خداي تعالي او را برمي انگيزد تا فريادرس مردم باشد. امت برخوردار از نعمت شوند و چارپايان زندگي کنند و زمين روئيدني هاي خود را برون مي دهد «مهدي (عج)» مال را ميان مردم مساوي تقسيم مي کند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 540 و يوم الخلاص ص 379):
قال الباقر (ع): اذا قام مهدينا اهل البيت، قسم بالسوية و عدل بالرعية (و فصل و القضية) فمن اطاعه فقد اطاع الله، و من عصاه فقد عصي الله.
حضرت امام باقر (ع): هنگامي که مهدي (عج) ما اهل بيت (ع) قيام کند مال را مساوي تقسيم کند و عدالت را در ميان رعيت برقرار سازد و در احکام و قضايا حکومت عدل فرمايد پس هر کس اطاعتش کند خداي تعالي را اطاعت کرده و هر که نافرماني کند نافرماني خداي کرده.
(سنن ابي داود ج 4 ص 154 و اثبات الهداة ج 3 ص 604 و کشف الغمه ج 2 ص 437):
عن ابي سعيد الخدري قال: سمت رسول الله (ص) يقول المهدي مني اجلي
[ صفحه 132]
الجبهة، اقني الأنف يملاء الأرض عدلا و قسطا کما ملئت جورا و ظلما، و يملک سبع سنين.
بنقل از ابوسعيد خدري (ره) گفت: از رسول خدا (ص) شنيدم مي فرمود: مهدي (عج) از من است با پيشاني درخشان و بيني نازک که اندکي برآمدگي داشته باشد زمين را پس از آنکه پر از ظلم و جور شده پر از عدل و داد فرمايد و هفت سال حکومت کند.
(بحار ج 51 ص 95 و کشف الغمة ج 2 ص 469):
عن حذيقة قال: قال رسول الله (ص): المهدي (عج) رجل من ولدي لونه لون عربي و جسمه جسم اسرائيلي، علي خده الايمن خال، کانه کوکب دري، يملاء الارض عدلا کما ملئت جورا، يرضي في خلافته اهل الأرض و اهل السماء الطير في الجو.
بنقل از حذيقة (ره) گفت: رسول الله (ص) فرمود: مهدي (عج) مردي از فرزندان من است رنگ او رنگ عربي و بدنش بدن اسرائيلي و بر گونه ي راستش خالي رسته همچون ستاره ي درخشان زمين را پس از آنکه لبريز از ظلم شده باشد پر از عدل کند اهل زمين و آسمان و پرندگان هوا در خلافتش راضي باشند.
(کشف الغمه ج 2 ص 469):
عن ابي سعيد الخدري (رض) عن النبي (ص): فرمود: مهدي (عج) از ما اهل بيت (ع) و مردي از امت من باشد داراي بيني بلند است زمين را همچنانکه سرشار از ظلم شده پر از عدل کند.
(سفينة البحار ج 2 ص 657 و بحار ج 51 ص 35):
عن ابي جعفر (ع) عن ابيه عن جده (ع) قال: قال اميرالمؤمنين (ع) علي المنبر يخرج رجل من ولدي في آخر الزمان ابيض مشرب حمرة مبدح البطن عريض الفخذين عظيم مشاش المنکبين بظهره شامتان علي لون جلده و شامة علي شبه شامة النبي (ص) له اسمان يخفي و اسم يعلن فاما الذي يخفي فاحمد و اما الذي يعلن فمحمد فاذا هز رايته اضاء لها له ما بين المشرق و المغرب و وضع
[ صفحه 133]
يده علي رؤس العباد فلا يبقي مؤمن الا صار قلبه اشد من زبر الحديد و اعطاه الله قوة أربعين رجلا و لا يبقي ميت الا دخلت عليه تلک الفرحة في قلبه و في قبره و هم يتزاورون في قبورهم و يتباشرون بقيام القائم (عج).
حضرت امام باقر (ع) از پدر و جد بزرگوارش (ع) از حضرت اميرالمؤمنين (ع) که بر روي منبر مي فرمود. مردي از فرزندانم در آخرالزمان خروج کند با اين اوصاف: رنگش سفيد مايل به سرخي و شکمش بزرگ و رانهايش پهن استخوانهاي شانه هايش بزرگ در پشتش دو خال و جود دارد يک خال برنگ پوست بدنش و يک خال مشابه خال رسول اکرم (ص) داراي دو اسم است اسمي پنهان و اسمي آشکار آن اسم که پنهان است احمد باشد و اسمي که آشکار است محمد و چون پرچم خود را به اهتزاز درآورد ميان شرق و مغرب براي او روشن گردد. و دست مبارک بر سر بندگان گذارد در نتيجه هيچ مؤمني باقي نماند جز آنکه قلبش از پاره ي آهن سخت تر گردد و خداي تعالي به او نيروي چهل مرد عطا فرمايد و هيچ مرده اي باقي نمي ماند جز آنکه شادي در قلب و در قبرش بر او داخل گردد و مردگان در درون قبر بديدار يکديگر شتابند و به قيام قائم (عج) اظهار شادماني کنند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 539):
عن الحارث الاعور الهمداني قال: قال امير المؤمنين (ع): بابي ابن خيرة الأماء يعني القائم من ولده يسومهم خسفا و يسقيهم بکاس مصبرة و لا يعطيهم الا السيف الي ان قال: لا يکف عنهم حتي يرضي الله.
به نقل از حارث اعور همداني (ره) گفت: حضرت اميرالمؤمنين (ع) فرمود: پدرم فداي فرزند بهترين کنيزان «يعني حضرت قائم» از فرزندانش که در دشمنان نشانه هاي ذلت را آشکار مي کند و با جام تلخ سيرابشان فرمايد و جز شمشير چيزي به آنها ندهد تا آنجا که فرمود: از آنها دست برنمي دارد تا خدا راضي کند.
(بحار ج 51 ص 143 و کمال الدين و تمام النعمة ص 3):
عن المفصل بن عمر قال: دخلت علي سيدي الصادق جعفر بن محمد (ع) و قلت يا سيدي لو عهدت الينا في الخلف من بعدک فقال لي يا مفضل الامام من بعدي موسي ابني و الخلف المأمول المنتظر من خرج من ولد الحسن بن علي بن محمد
[ صفحه 134]
علي بن موسي.
به نقل از مفضل به عمرگفت:به خدمت مولايم حضرت امام صادق (ع) عرض کردم: اي سرور و مولاي من چه خوب است که جانشين و امام بعد از خودت را به ما مي فرمودي؟ فرمود: اي مفضل امام پس از من فرزندم موسي (ع) است و خلفي که مورد انتظار همه شان کسي است که از فرزندان امام حسن بن علي بن محمد بن علي بن موسي (ع) است.
(اعيان الشيعه ج 2 ص 51):
عن ابي سعيد الخذري عن النبي (ص): ان في امتي المهدي يخرج يعيش خمسا او سبعا او تسعا.
به نقل از ابوسعيد خدري (ره) از حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: همانا در امت من مهدي (عج) است که خروج مي کند و پنج يا هفت يا نه سال زندگي مي نمايد.
(اثبات الهداة ج 3 ص 538):
عن الحسين بن علي (ع) قال: جاء رجل الي اميرالمؤمنين (ع) فقال: يا اميرالمؤمنين نبئنا بمهديکم هذا، فقال، اذا درج الدارجون و قل المؤمنون و ذهب المجلبون فهناک فقال الرجل: يا اميرالمؤمنين فممن الرجل به قال: من بني هاشم، ثم ذکر جملة من اوصافه الي ان قال: ثم رجع الي صفة المهدي فقال: او سعکم کهفا و اکثرهم علما و اوسعکم رحما.
حضرت سيدالشهدا و حسين بن علي (ع) فرمود: مردي به خدمت حضرت اميرالمؤمنين (ع) رسيد و عرض کرد: يا اميرالمؤمنين (ع) مرا از مهدي (عج) خودتان، خبر گردان، فرمود: وقتي که منقرض شوند و مؤمنان اندک گردند و گردآورندگان بروند (شايد منظور حق جويان باشد) در اين موقع (ظهور مهدي است) آن مرد عرض کرد: يا اميرالمؤمنين (ع) او از کدام خاندان است؟ فرمود: از بني هاشم باشد سپس امام (ع) جمله اي از اوصاف مهدي (عج) را بيان کرد و آنگاه فرمود: او پناهگاهي وسيعتر از شما است و علمش از ائمه شما بيشتر و رحم او از همه شما گسترده تر مي باشد.
[ صفحه 135]
(اثبات الهداة ج 3 ص 538):
عن ابي وائل قال: نظر علي (ع) الي الحسين فقال: ان ابني هذا سيد کما سماه رسول الله (ص) و سيخرج الله من صلبه رجلا باسم نبيکم يشبهه في الخلق يخرج علي حين غفلة من الناس و اماتة للحق، و اظهار للجور و الله لو لم يخرج لضربت عنقه يفرح لخروجه اهل السماء و سکانها و هو رجل اجلي الجبين اقني الأنف ضخم البطن اذبل الفخذين بفخذه اليمني شامة افلج الثنايا يملاالأرض عدلا کما ملئت ظلما و جورا.
به نقل از ابي وائل گفت: حضرت اميرالمؤمنين (ع) به فرزند ارجمندش حضرت امام حسين (ع) نظر کرد و فرمود: اين پسرم همچنانکه حضرت رسول اکرم (ص) او را نام گذاشت سيد است و بزودي خدا از صلب او مردي را که به نام پيغمبر (ص) شما باشد خارج مي سازد که در خلقت و اخلاق مشابه رسول خدا (ص) باشد خروج کند در حالي که مردم عاصي و حق از ميان رفته و ظلم و ستم آشکار باشد گردنش را مي زنم و بخاطر خروج او ساکنان آسمان خوشحال شوند و او مردي است داراي پيشاني گشاده و نوراني و بيني نازک و دراز و اندکي برآمده و داراي شکم بزرگ و رانهاي پهن در ران راستش خالي وجود دارد و دندانهاي ثنايايش گشاده زمين را پس از اينکه پر از ظلم شده باشد پر از عدل و داد کند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 604):
الثعلبي في تفسير «حم عسق» باسناده قال: سين سناء المهدي، و قاف قوة عيسي حين ينزل فيخرب البيع و يقتل النصاري.
ثعلبي در تفسير: «حمعسق» بسند خود گويد: سين سناء و نور مهدي (عج) است و قاف قوة عيسي (ع) باشد هنگامي که نازل مي شود کليسا را ويران سازد و مسيحيان را بقتل رساند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 604):
من تفسير الثعلبي في قصة اصحاب الکهف و رواه عن النبي (ص): ان المهدي (عج) يسلم عليهم فيحييهم الله له.
تفسير ثعلبي در داستان اصحاب کهف از رسول اکرم (ص) روايت کرده که
[ صفحه 136]
مهدي (عج) به اصحاب کهف سلام گويد و آنان را خدا براي مهدي (عج) زنده کند.
(اثبات الهداة ج 3 ص 621):
ذکر الله قطني في سننه عن جابر عن محمد بن علي قال: ان لمهدينا ايتين لم يکونا متد خلق الله السموات و الارض، ينکسف القمر اول ليلة من رمضان او تکسف الشمس في النصف منه، و لم يکونا منذ خلق الله السمواتت والارض.
«رقطني در سنن خود از جابر از حضرت امام باقر (ع) روايت کرده فرمود: همانا مهدي ما دو علامت دارد از روزي که خدا آسمانها و زمين را آفريده آن دو علامت نبوده؛ در اول رمضان مبارک و آفتاب در نيمه ي همان ماه گرفته مي شود که اين دو از زماني آسمانها و زمين خلق شده نبوده است.»
(اعيان الشيعه ج 2 ص 52):
عن ابي امامة الباهلي في حديث فقال له رجل من عبدالقيس يقال له المستورد بن غيلان يا رسول الله من امام الناس يؤمئذ قال: المهدي من ولدي ابن اربعين سنة کان وجهه کوکب دري في خده الايمن خال اسود عليه عباءتان قطرينا کانه من رجال بني اسرائيل يستخرج الکنوز و يفتح مدائن الشرک.
به نقل از ابي امامة باهلي در ضمن حديثي آورده مردي از قبيله عبدالقيس به نام مستوردين غيلان به حضرت رسول اکرم (ص) عرض کرد: يا رسول الله (ص) امام مردم در آن زمان چه کسي باشد؟ فرمود: مهدي (عج) از فرزندان من سن چهل سالگي گوئي صورتش چون ستاره درخشان مي درخشيد در گونه راستش خالي سياه باشد دو عباي قطري بر دوش دارد. گويي از مردان بني اسرائيل است گنجها بيرون کشد و شهرهاي مشرکان را بگشايد.
(اعيان الشيعه ج 2 ص 52):
عن ابي نصره کنا عند جابر (الي ان قال) قال رسول الله (ص): يکون في اخر امتي خليفة يحثوالمال حيثا لا يعده عدا.
به نقل از ابي نضرة گفت: ما در نزد جابر بن عبدالله انصاري (ره) بوديم (تا آنجا که گفت) حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: در آخر امت من خليفه و جانشين باشد که مال را فراوان و زياد بطوريلکه شمارش ننمايد.
[ صفحه 137]
(اعيان الشيعة ج 2 ص 52):
عن ابي سعيد الخدري قال رسول الله (ص): من خلفائکم خليفة يحثو المال حيثا لا يعده عدا.
به نقل از ابي سعيد خدري (ره) گفت: رسول خدا (ص) فرمود: از خلفاي شما خليفه اي باشد که مال را فراوان و بدون حساب دهد.
(بحار ج 51 ص 36):
عن ابي جعفر (ع) قال: ان العلم بکتاب الله عزوجل و سنة نبيه (ص) ينبت في قلب مهدينا کما ينبت الزرع عن احسن نباته، فمن بقي منکم حتي يلقاه فليقل حين يراه: السلام عليکم يا اهل بيت الرحمة و النبوة و معدن العلم و موضع الرسالة و روي ان التسليم علي القائم (عج) ان يقال: السلام عليک يا بقية الله في ارضه.
حضرت امام باقر (ع) فرمود: همانا علم به کتاب خدا و سنت پيغمبرش (ص) در قلب مهدي ما (عج) مي روياند همچنانکه زراعت بهترين روئيدني خود را مي روياند پس هر کس از شما باقي ماند و او را ديدار کند بهنگام ديدارش بگويد: سلام بر شما اي اهل بيت رحمت و پيامبري و معدن علم و جايگاه رسالت و روايت شده که سلام کردن بر قائم (عج) اينگونه است: سلام بر تو اي بقية خدا در زمين.
(بحار ج 51 ص 37):
عن عبد الاعلي بن حصين الثعلبي، عن ابيه قال: لقيت اباجعفر محمد بن علي (ع) في حج او عمرة فقلت له: کبرت سني و دق عظمي فلست اذري يقضي لي لقاؤک ام لا؟ فاعهد الي عهد و اخبرني متي الفرج؟ فقال: ان الشريد الطريد الفريد الوحيد، الفرد من اهله الموتور بوالده المکني بعمه هو صاحب الرايات و اسمه اسم نبي، فقلت: اعد علي فدعا بکتاب اديم او صحيفة فکتب فيها.
به نقل از عبدالاعلي بن حسين ثعلبي از پدرش گفت: حضرت امام باقر (ع) را در حج يا عمرة زيارت کرده و عرض نمودم: من پير شده ام و استخوانهايم کوفته گشته نمي دانم زيارت تو نصيبم مي شود يا نه؟ با من عهدي کن و باخبرم ساز که فرج آل محمد در چه وقتي است؟ فرمود همانا آواره ي دو و مانده ي فرد تنها و جدا شده از کسانش که انتقام خون بنا حق ريخته پدرش را نگرفته و مکني و کنيه عمويش مي باشد
[ صفحه 138]
و صاحب پرچم ها و هم نام پيغمبر (ص) است عرض کردم اين اوصاف را بار دگر براي من بيان کن حضرت پوست پاره يا صحيفه اي خواست و آنچه فرموده بود بر آن نوشت.
(بحار ج 51 ص 40):
عن ابن بکير، عن حمران قال: قلت لابي جعفر (ع): جعلت فدک اني قد دخلت المدينة و في حقوي هميان فيه الف دينار و قد اعطيت الله عهدا انني انفقها ببابک دينارا دينارا او تجيبني فيما اسئلک عنه فقال: يا حمران سل تجب و لا تبعض دنا نيرک فقلت: سألتک بقرابتک من رسول الله انت صاحب هذا الامر و القائم به؟ قال: لا، قلت فمن هو بابي انت و امي؟ فقال: ذاک المشرب حمرة، الغائر العينين المشرف الحاجبين عريض ما بين المکبين، برأسه حزاز، و بوجهه اثر رحم الله موسي.
بنقل از ابن بکيره (ره) از حمران گفت: به حضرت امام باقر (ع) عرض کردم: فدايت شوم من داخل مدينه منوره شدم و در درون هميانم هزار ديناز است و با خدا عهد کرده ام که آنرا دينار دينار در جلو در خانه ات انفاق کنم يا آنچه مي پرسم جوابم فرمائي حضرت فرمود: اي عمران بپرس و پاسخ بشنو و دينارهاي خود را پراکنده مکن عرض کردم ترا قسم مي دهم به حق قرابتي که با حضرت رسول اکرم (ص) داري آيا صاحب و قائم امر تو مي باشي؟ فرمود: آن سفيد چهره اي که برخي متمايل است و دو چشمش (از کثرت عبادت) به گودي فرو رفته و ابروانش پيوسته و ميان دو شانه اش پهن و در سرش شوره و در صورتش علامتي موجود است.
(الغيبة للع الطوسي ص 282):
عن عبدالله بن مسعود قال: قال رسول الله (ص) لا تذهب الدنيا حتي يلي امتي رجل من اهل بيتي يقال له المهدي.
به نقل از عبدالله بن مسعود گفت: رسول خدا (ص) فرمود: دنيا بپايان نمي رسد تا ولايت و حکومت امت من را مردي از اهل بيت من بنام مهدي (عج) عهده دار گردد.
[ صفحه 139]
(بحار ج 51 ص 115):
عن الحسين بن علي (ع) قال: جاء رجل الي اميرالمؤمنين (ع) فقال له: يا اميرالمومنين نبئنا بمحديکم هذا؟ فقال: اذا درج الدارجون، و قل المؤمنون و ذهب المجلبون فهناک، فقال: يا اميرالمؤمنين عليک السلام ممن الرجل؟ فقال: من بني هاشم من ذروة طود الغرب و بحر مغيضها اذا وردت، و مجفو اهلها اذا اتت، و معدن صفوتها اذاا کتدرت لا يجبن اذا لمنا يا هلعت، و في بعض النسخ و لا يجور اذا المؤمنون اکسفت و لا ينکل اذا الکماة اصطرعت مشمر مغلولب ظفر ضرغامة حصد مخدوش ذکر سيف من سيوف الله رأس قثم نشق رأسه في باذخ السؤدد، و غارز مجده في اکرم المحتد فلا يصرفنک عن تبعته صارف عارض الي الفتنة کل مناص ان قال فشر قائل و ان سکت فذودعائر. ثم رجع الي صفة المهدي (ع) فقال: او سعکم کهفا، و اکثرکم علما و اوصلکم رحما اللهم فاجعل بيعته خروجا من الغمة و اجمع به شمل الامة فاني جاز لک فاعزم و لا تنثن عنه او وفقت له و لا تجيزن عنه ان هديت اليه هاه و او مأبيده الي صدره - شوقا الي رؤيته.
حضرت سيدالشهدا حسين بن علي (ع) فرمود: مردي به خدمت حضرت اميرالمؤمنين (ع) رسيد و عرض کرد: يا اميرالمؤمنين ما را از مهدي (عج) شما باخبر ساز، حضرت فرمود: وقتي که مردمان منقرض شوند و ياوران دين و حق از ميان بروند و مؤمنان اندک گردند در آن موقع خواهد (ظهور فرموده) آن مرد عرض کرد يا اميرالمؤمنين (ع) سلام بر تو باد آن مرد (مهدي (عج) از کدام قبيله باشد؟ فرمود: از بني هاشم از بالاترين قله کوه عرب «کنايه از برترين خاندان عرب» درياي علوي که همه ي خيرات در آن جاي دارد، و از خانداني باشد که اهلش به او جفا کنند و از صافي ترين و پاکيزه ترين معدن هنگامي که همه ي قسمت هاي آن کدر و تيره شوند. و ترس ندارد هنگامي که مرگ ها با حرص تمام مردم را نابود سازند. و نمي ترسند وقتي که مرگ زندگاني را تاريک گرداند. و سست نمي گردد موقعي که قهرمانان و جنگاوران بر زمين بغلطند دامن به کمر زده چون شير ژيان پيروز باشد و مردم را به کشتن درو کند و کافران را زخمدار سازد. شجاع و قوي و شمشيري از شمشيرهاي خدا و سرور قوم و بسيار بخشنده باشد و به اصلاح همه ي کارهاي پردازد در عالي ترين
[ صفحه 140]
مرتبه سروري و ثابت ترين بزرگواري در گرامي ترين اصل و نژاد باشد و نبايد هيچ عارضه اي ترا از پيروي او منصرف کند و ترا به فتنه درافکند آن بعارض اگر سخني گويد پس بدترين گوينده است و اگر خاموش ماند اهل کينه و حسد باشد سپس حضرت به بيان صفت مهدي (عج) برگشت و فرمود: او پناهش از همه ي شما وسيعتر و علمش از همه فزونتر است و از همه بيشتر صله رحم کند بارالها بيعت او را وسيله بيرون آمدن از غم و گرفتاري قرار ده و پراکندگي امت را با دست او جمع گردان و اگر براي تو ميسر باشد پس عزيمت کن و از او روي مگردان اگر توفيق رسيدن به خدمت او يافتي و از او دور مباشد چون به او راه يافتي و حضرت آهي کشيد و اشاره به سينه ي خود کرد و فرمود: چقدر اشتياق ديدار او را دارم.
(تفسير نور الثقلين ج 3 ص 252):
في روضة الواعظين عن المفيد قال الصادق (ع): يخرج مع القائم (ع) من ظهر الکعبة سبعة و عشرون رجلا خمسة عشر من قوم موسي (ع)، الذين کانوا يهدون بالحق و به يعدلون، و سبعة من اهل الکهف، و يوشع بن نون و ابودجانة الانصاري، و مقداد و مالک الأشتر، فيکونون بين يديه انصارا و حکاما.
در کتاب روضة الواعظين به نقل از شيخ مفيد (ره): حضرت امام صادق (ع) فرمود: با حضرت قائم (عج) از پشت کعبه معظمه بيست و هفت مرد بيرون مي آيند که پانزده تن از قوم موسي (ع) باشند آن کساني که هدايت به حق کنند و به حق متمايل باشند و هفت تن از اصحاب کهف و يوشع بن نون و ابو دجانه انصاري (ره) و مقداد و مالک اشتر (ره) و اين جمع در خدمت حضرت قائم (عج) ياوران و حاکمان باشند.
(نورالثقلين ج 3 ص 38):
قال ابوعبدالله (ع): اول من يبايع القائم (عج) جبرئيل في صورة طير أبيض فيبايعه ثم يضع رجلا علي بيت الله الحرام و رجلا علي بيت المقدس ثم ينادي بصوت ذلق تسمعه الخلائق «أتي أمرالله فلا تستعجلوه».
امام صادق (ع) فرمود: نخستين کسي که با حضرت قائم (عج) بيعت کند جبرئيل (ع) است در صورت مرغ سفيدي پس از بيعت يک پا بر بيت الحرام گذارد و يک پا بر
[ صفحه 141]
بيت المقدس و با صداي بلند فرياد کشد: «فرمان خدا رسيد پس شتاب نکنيد».
(نورالثقلين ج 3 ص 38):
عن ابن مهزيار عن القائم (عج) في حديث طويل و فيه انه تلي:«بسم الله الرحمن الرحيم أتاها امرنا ليلا او نهارا فجعلناها حصيدا کان لم تغن بالامس» فقلت: يا سيدي يابن رسول الله فما الأمر قال «نحن امر لله عزوجل و جنوده.به نقل از ابن مهزيار (ره) از حضرت قائم (عج) در ضمن حديث طولاني که در آن حديث آمده حضرت اين آية کريمه را تلاوت فرمود: «امر ما به آن رسيد در شب يا روز پس گردانيديم آنرا درو شده گويي که در ديروز نبود» عرض کردم: سرور من يابن رسول الله (ص) امر چيست؟ فرمود: ما هستيم امر و سپاهيان خداي عزوجل.
(الاربعون حديثا للمتحقق التستري ص 42):
عن عبدالله بن سنان قال: دخلت انا و ابي علي ابي عبدالله (ع) فقال: کيف انتم اذا صرتم في حال لا يکون فيها امام هدي و لا علما يري فلا ينجو من تلک الحير الا من دعا بدعاء الفريق فقال: هذا و الله البلاء فکيف نصنع جعلت فداک حينئذ؟ قال اذا کان ذلک و لن تدرکه فتمسکوا بما في ايديکم حتي يصح لکم الامر.
به نقل از عبدالله بن سنان گفت: من همراه پدرم به محضر امام صادق (ع) رسيديم حضرت فرمود: چگونه خواهيد بود در حالي که امام هادي و راهنمايي نباشي و علم و نشانه اي ديده نشود و نجات نيابد از آن حيرت ها مگر کسيکه دعاي غريق بخواند پدرم گفت: بخدا قسم اين گرفتاري است فدايت شوم چه کار کنيم؟ فرمود: در آن موقع که هرگز آنرا نمي بيني تمسک به دستورهايي بجوئيد که در دست داريد تا امر براي شما صحيح گردد.
(سنن ابي داود ج 2 ص 421):
عن جابر ابن سمرة قال سمعت رسول الله (ص): يقول لا يزال هذا الدين قائما حتي يکون عليکم اثنا عشر خليفة کفهم تجتمع کلهم تجتمع عله الأمة فسمعت کلاما من االنبي لم أفهمه قلت لابي ما يقول؟ قال کلهم من قريش.
جابرابن سمرة گويد: از حضرت رسول اکرم (ص) شنيدم مي فرمود هميشه اين دين بر پا است تا وقتي که دوازده تو خليفه باشند و امت بر آنان اجتماع کنند و از حضرت
[ صفحه 142]
سخني شنيدم و آنرا نفهميدم به پدرم گفتم: چه فرمود: گفت: فرمود: همه از قريش باشند.
(سنن أبي داود ج 2 ص 421):
عن جابربن سمرة قال: سمعت رسول الله (ص): يقول لا يزال هذا الدين عزيزا الي اثني عشر خليفة قال فکبر الناس و ضجوا ثم قال: کلمة خفيفة قلت لابي يا ابت ما قال؟ قال کلهم من قريش.
جابر ابن سمرة گويد: از رسول خدا (ص) شنيدم مي فرمود: هميشه اين دين عزيز است تا دوازده خليفه باشد گويد: پس مردم تکبير گويان ناله زدند سپس حضرت سخن گفت آرام به پدرم گفتم پدر چه فرمود؟! گفت: فرموده است: همه از قريشند.
(سنن أبي داود ج 2 ص 422):
عن ام سلمة قالت: سمعت رسول الله (ص) يقول: المهدي من عترتي ولد فاطمة.
به نقل از ام سلمه (ره) گفت: از حضرت رسول اکرم (ص) شنيدم مي فرمود: مهدي (ع) از عترت من از فرزندان فاطمه (س) است.
(نور الثقلين ج 4 ص 47):
قال علي به موسي الرضا (ع): لا دين لمن لا ورع له، و لا أمان لمن لا تقية له، و ان اکرمکم عندالله اعملکم بالتقية فقيل له يابن رسول الله الي متي؟ قال الي يوم الوقت المعلوم و هو يوم خروج قائمنا فمن ترک التقيه قبل خروج قائمنا فليس منا فقيل له يابن رسول الله (ص) و من القائم منکم اهل البيت؟ قال الرابع من ولدي بن سيدة الأماه يطهرو الله به الأرض من کل جور و يقدسها من کل ظلم و هو الذي يشک الناس في ولادته و هو صاحب الغيبة قبل خروجه فاذا خرج اشرقت الأرض بنوره و وضع ميزان العدل بين الناس فلا يظلم احد أحدا و هو الذي تطوي له الأرض و لا يکون له ضل و هو الذي ينادي مناد من السماء يسمعه جميع اهل الأرض بالدعاء اليه يقول: الا ان حجة الله قد ظهرت عند بيت الله فاتبعوه فان الحق معه و فيه و هو قول الله عزوجل:«ان نشاء ننزل عليهم من السماء آية فظللت أعناقهم لها خاضعين.»
حضرت امام علي بن موسي الرضا (ع) فرمود: کسي که ورع و پارسايي ندارد دين
[ صفحه 143]
ندارد و آنکس که داراي تقيه نباشد ايمني ندارد و همانا گرامي ترين شما در پيشگاه خداي تعالي کسي است که بيشتر عمل به تقيه کند عرض شد: يابن رسول الله (ص) تا کي عملي به تقيه کند؟ فرمود: تا روزي که وقتش معلوم است و آن روز خروج قائم (عج) ما مي باشد پس هر کس پيش از قائم (عج) ما ترک تقيه نمايد از ما نخواهد بود عرض شد: يابن رسول الله (ص) قائم (عج) از شما اهل بيت کيست؟
فرمود: چهارمين فرزند من پسر سرور کنيزان خدا بوسيله او زمين را از هر گونه ظلمي پاک مي کند و از هر ستمي پاکيزه مي سازد و او است همان کس که مردم در ولادت او شک کنند و او پيش از خروجش غيبت دارد و چون خروج کند زمين به نور وجود او درخشان گردد و ترازوي عدل در ميان مردم گذارده شود و کسي به دگري ظلمي نکند و او است آنکس که زمين براي او در نور ديده شود و خود او سايه ندارد و او است آنکس که منادي از آسمان فرياد کشد به گونه اي که همه ي اهل زمين بشنوند و مردم را دعوت به سوي او کند و گويد: هان که حجت در کنار بيت الله خدا ظاهر شده پس متابعتش کنيد زيرا حق با او و در او است و آية کريمه بدين حقيقت اشاره فرمود: «اگر خواستيم نازل مي کنيم برايشان از آسمان علامتي را و همه گردنها براي آن علامت خاضع و فروتن شوند».
(سنن ابي داود ج 2 ص 424):
عن رسول الله (ص) قال: ان الله يبعث لهذه الأمة علي رأس کل مأته سنة من يجدد لها دينه.
حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: همانا خدا براي اين امت برمي انگيزد بر سر هر صد سال کسي را که دين امت را تجديد کند.
(سنن ابي داود ج 2 ص 435):
قال رسول الله (ص): لا تقوم الساعة حتي يخرج ثلاثون کذابا دجالا کلهم يکذب علي الله و علي رسوله.
رسول خدا (ص) فرمود: قيامت بپا نمي شود تا سي تن دروغگوي دجال بيرون آيد همه آنها بر خدا و پيغمبرش (ص) دروغ مي بندند.
[ صفحه 144]
(نورالثقلين ج 3 ص 24):
عن الصادق (ع): اذا قام قائم آل محمد (عج) حکم بين الناس بحکم داود لا يحتاج الي بينة، يلهمه الله تعالي فيحکم بعلمه. و يخبر کل قوم بما استيطنوه، و يعرف وليه من عدوه بالتوسم قال الله عزوجل: «ان في ذلک لايات للمتوسمين و انها لبسبيل مقيم.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: چون قائم آل محمد (عج) قيام کند بحکم داود (ع) در بين مردم حکومت فرمايد و نيازي به بنيه و شاهد ندارد خداي تعالي به او الهام کند در نتيجه به علم خود عمل کند و آنچه مردم در باطن و نهاد خود مي انديشند خبر دهد و دوست خدا را از دشمنش شناسد با تأمل و تفرس ثابت خداي خداي عزوجل فرمايد:«همانا در اين نشانه هايي است براي اشخاص با تأمل و تفرس.
(نورالثقلين ج 3 ص 25):
قال ابوعبدالله (ع): اذا قام القائم (عج) لم يقم بين يديه احد من خلق الرحمان الا عرفه صالح هو ام طالح الا و فيه آية للمتوسمين و هو سبيل المقيم.
حضرت امام صادق (ع) فرمود: هنگامي که قائم (عج) قيام فرمايد هيچيک از مخلوقات خداي مهربان در پيشگاهش قرار نگيرد جز آنکه او را شناسد خواه شايسته و خواه ناشايسته جز آنکه در آن علامتي بروي تأمل کنندگان است.
(تفسير الجواهر ج 11 ف اللطنطاوي):
عن مالک ابن أنس بسنده عن رسول الله (ص) أنه قال: من کذب بألمهدي فقد کفر و من کذب بالدجال فقد کذب.
به نقل از انس ابن مالک از حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: کسيکه مهدي (عج) را تکذيب کند کافر است و هر کس دجال را تکذيب نمايد محققا دروغ گفته.
[ صفحه 145]