(المحجة البيضا ج 4 ص 337 و يوم الخلاص ص 73):

و القابة المعروفة (ع) من الاخبار القدسية، حجة الله، و المهدي و خاتم الأئمة، و منقذ الأمة و المنتظر و الباعث و الوارث و الخلف الصالح و القائم بالحق و المظهر للدين و الباسط للعدل و بقية الله في الأرض و صاحب الزمان و صاحب السيف و المنتظر لدولة الايمان.

و القاب معروف حضرت مهدي (ع) از اخبار قدسي: حجت الله و مهدي (ع) و خاتم امامان (ع) و نجات بخش امت، و کسي که چشمها به راه اوست، و برانگيزاننده و وارث و جانشين شايسته و قيام کننده ي بحق و آشکار کننده ي دين و گسترش دهنده عدل و اثر باقي خدا در زمين و صاحب زمان (ص) و صاحب شمشير و کسي که همه چشم براه اويند براي دولت ايمان.

(يوم الخلاص ص 73):

و کناه (ع): ابوالقاسم و ابوعبدالله و ابوجعفر و ذوالاسمين و خلف محمد.. معه راية الحق من تبعها لحق.

و کنيه حضرت: ابوالقاسم و ابوعبدالله و ابوجعفر و داراي دو اسم و جانشين محمد (ص)...پرچم حق با اوست هرکس پيروي او کند بحق ملحق شود.



[ صفحه 122]



و القابه (ع): المنصور و الصاحب، و الحجة و الخالص، و صاحب الدار و صاحب الأمر، و المأمول و التالي، و النائب و البرهان، و الباسط و التائر، و المنتقم و المؤيد، و السيد، و الجابر و الخازن.

القاب حضرت: منصور و صاحب حجة و خالص، و صاحب خانه و صاحب امر و مورد آرزو و تابع و نائب و برهان بسط دهنده عدل (ع) و صاحب خون (ع) و انتقام گير و تاييد شده و سرور و جبران کننده و نگهبان است.

(اثبات الهداة ج 3 ص 601 و کشف الغمه ج 2 ص 471 و عقدالدرر ص 31):

عن حذيقة قال: قال رسول الله (ص): لو لم يبق من الدنيا الا يوم واحد لبعث الله فيه رجلا اسمه اسمي و خلقه خلقي، يکني اباعبدالله.

بنقل از حذيفه (رض) گفت: حضرت رسول اکرم (ص) فرمود: اگر از دنيا جز يک روز باقي نمانده البته خدا در آنروز مردي را برمي انگيزد که اسم او اسم من و اخلاق او اخلاق من و کنيه اش ابوعبدالله باشد.

(عقدالدرر ص 32):

عن حذيفة (رض) عن رسول الله (ص) انه قال: لو لم يبق من الدنيا الا يوم واحد لبعث الله فيه رجلا اسمه اسمي و خلقه خلقي، يکني اباعبدالله يبايع له الناس بين الرکن و المقام يرد الله به الدين و يفتح له فتوح فلا يبقي علي وجه الارض الا من يقول: لا اله الا الله. فقام سلمان، فقال: يا رسول الله من اي ولدک؟ قال: من ولد ابني هذا و ضرب بيده علي الحسين.

بنقل از حذيفه (رض) از رسول خدا (ص) فرمود: اگر از دنيا تنها يک روز باقي ماند خدا در آن روز مردي را مبعوث فرمايد که اسم او اسم من و اخلاق او اخلاق من و کنيه اش ابوعبدالله باشد مردم در ميان رکن و مقام با او بيعت کنند خدا بوسيله او دين را برگرداند فتحهاي بسياري براي او باشد بر روي زمين کسي باقي نماند جز آنکه «لا اله الا الله» گويد، سلمان (رض) برخاست و عرض کرد: يا رسول الله (ص) از کدام



[ صفحه 123]



فرزندت باشد؟ فرمود: از فرزندان اين پسرم و دست مبارک را بر حضرت امام حسين (ع) نهاد.

(اثبات الهداة ج 3 ص 509):

عن داود بن غسان البحراني قال: قرأت علي ابي سهل اسمعيل بن علي النوبختي قال ولد م ح م د بن الحسن بن علي بن محمد بن علي الرضا (ع) ولد بسامرا سنة ست و خمسين و مائتين امه صيقل و يکني اباالقاسم بهذه الکنية اوصي النبي (ص) قال: اسمه اسمي: و کنيته کنيتي و لقبه المهدي هو الحجة و هو المنتظر و هو صاحب الزمان. الحديث.

بنقل از داود بن غسان بحراني گفت: بر ابي سهل بن علي نوبختي خواندم گفت: م ح م د بن حسن بن علي الرضا صلوات الله عليهم در سامرا به سال دويست و پنجاه و شش متولد شد مادرش صيقل و کنيه اش ابوالقاسم است که اين کنيه را رسول خدا (ص) وصيت کرد و فرمود: اسم او اسم من و کنيه اش کنيه من و لقبش مهدي (ع) است و او است که چشم ها براه او است و او صاحب الزمان (ع) باشد.

(کمال الدين و تمام النعمة ص 385):

زيدبن علي عن جعفر بن محمد عن ابائه (ع) قال: قال رسول الله (ص) ابشروا ثم ابشروا ثلث مرات انما مثل امتي کمثل غيث لا يدري اوله خير ام اخره انما مثل امتي کمثل حديقة اطعم منها فوج عاما ثم اطعم منها فوج عاما لعل آخرها فوجا ان يکون اعرضها بحرا و اعمقها طولا و فرعا و احسنها حبا و کيف تهلک امة انا اولها و اثني عشر من بعدي من السعداء و اولي الالباب و المسيح بن مريم اخرها و لکن يهلک بين ذلک (نطح خ ل) الهرج ليسوا مني و لست منهم.

زيدبن علي از حضرت امام صادق (ع) از پدران بزرگوارش فرمود: حضرت رسول اکرم (ص) سه بار فرمود: شما را مژده و بشارت باد همانا مثل امت من مثل باران است دانسته نمي شود که اولش يا آخرش خير است همانا مثل امت من مثل باغي است که



[ صفحه 124]



در سالي گروهي از آن مي خورند و بهره ور مي شوند و گروهي دگر در سالي دگر شايد قومي که بعد آيند از حيث عرض و طول عميق تر باشند و شاخه هاي نيکوتري داشته باشند و چگونه امتي هلاک شود که من در اولش باشم و دوازده تو (امام) از سعيدان و خردمندان و مسيح عيسي بن مريم (ع) در آخرش باشند ولي هلاک مي شوند در اين ميان مردم در هرج و مرج که آنها از من نيستند و من نيز از آنها نيستم.

(کمال الدين و تمام النعمه ص 398):

عن زيد بن علي بن الحسين بن علي ابيه علي بن الحسين عن ابيه الحسين بن علي (ع) قال قال رسول الله (ص): کيف تهلک امة انا و علي و احد عشر من ولدي اولوالباب الايات اولها و المسيح بن مريم اخرها و لکن يهلک بين ذلک من لست منه و ليس مني.

بنقل از زيد بن علي بن الحسين بن علي از پدر بزرگوارش حضرت امام سجاد (ع) از پدر بزرگوارش حضرت امام حسين بن علي صلوات الله و سلامه عليهم فرمود: رسول خدا (ص) فرمود: چگونه هلاک شود امتي که من و علي (ع) و يازده فرزندم (ع) که همه صاحبان عقل و بينش باشد در اولش و مسيح بن مريم (ع) در آخرش باشيم ولي در ميان آن کساني بهلاکت رسند که نه من از آنها و نه آنها از من باشند.

(اثبات الهداة ج 3 ص 447):

عن عمر بن زاهر عن ابيعبدالله (ع) قال: سأله رجل عن القائم يسلم عليه بامره المؤمنين؟ قال: لا ذاک اسم سمي الله به اميرالمؤمنين لم يسم به احدا قلبه و لا يسمي بعده الا کافر قبل: جعلت فداک کيف يسلم عليه؟ قال: يقولون: السلام عليک يا بقيةالله، ثم قرأ «بقية الله خير لکم ان کنتم مؤمنين».

بنقل از عمر بن زاهر از امام صادق (ع) مردي درباره ي حضرت قائم (ع) پرسيد که آيا در مقام خطاب و سلام او را اميرالمؤمنين (ع) گويند؟ فرمود: نه اميرالمؤمنين (ع) نامي



[ صفحه 125]



است که خدا علي (ع) را بدان ناميده و هيچکس نه پيش از آن و نه پس از آن نام کسي نبوده مگر شخص کافر عرض کرد: فدايت شوم پس چگونه به مهدي (ع) سلام گويند؟ فرمود: گويند: سلام بر تو اي بقية الله سپس حضرت آية شريفه «بقية الله براي شما بهتر است اگر مؤمن باشد» قرائت فرمود.

(اثبات الهداة ج 3 ص 481 و بحار ج 51 ص 161):

عن احمد بن اسحاق بن سعد قال: سمعت ابامحمد الحسن بن علي العسکري (ع) يقول: الحمد لله الذي يخرجني من الدنيا حتي اراني الخلف من بعدي، اشبه الناس برسول الله (ص) خلقا و خلقا يحفظه الله تبارک و تعالي في غيبته ثم يظهره فيملاء الأرض عدلا و قسطا کما ملئت جورا و ظلما.

بنقل از احمد بن اسحق بن سعد گفت: از حضرت امام ابومحمد حسن بن علي العسکري (ع) شنيدم مي فرمود: حمد و ستايش خداي را که مرا از دنيا خارج نفرمود تا به من نشان داد جانشين پس از مرا که شبيه ترين مردم به حضرت رسول اکرم (ص) در اخلاق و خلقت است خداي تبارک و تعالي در غيبت حفظش فرمايد سپس ظاهرش مي کند و زمين را پر از عدل و قسط نمايد همچنانکه پر از ظلم و جور شده باشد.

(بحار ج 51 ص 30 و اثبات الهداة ج 3 ص 527):

عن ابي عبدالله (ع) قال: اذا قام القائم دعا الناس الي الاسلام جديدا و هداهم الي امر قد و ثر و ضل عنه الجمهور و انما سمي المهدي مهديا لقيامه بالحق.

امام صادق (ع) فرمود: وقتي که قائم (ع) قيام کند مردم را به اسلام جديد دعوت کند و آنان را به امري که جمهور مردم از آن گمراه مانده اند رهبري نمايد و از آن جهت حضرت مهدي (ع) نام گرفت که قيام بحق فرمايد.

(بحار ج 51 ص 30):

و الظاهر ابومحمد عليه السلام: حين ولد الحجة: زعم الظلمة انهم يقتلونني ليقطعوا هذا النسل فکيف رأوا قدرة الله و سماه المؤمل.



[ صفحه 126]



امام عسکري (ع) موقعي که حجت (ع) متولد شد فرمود: ظالمان پنداشتند که مرا مي کشند تا اين نسل پاک را از ميان ببرند پس قدرت خدا را چگونه ديدند؟ و او را مؤمل يعني آرزو و اميد مردم ناميد.



[ صفحه 127]