احاديثي است که دلالت مي کند بر آنکه وجود عظيم الشان امام زمان عليه السلام، احياء کننده ي آرمان پيامبران و امامان و به ثمر رساننده ي زحمات انبياء و ائمه ي اطهار عليهم السلام است.

زيرا تمام پيشواياني که از جانب حضرت رب العزه، جل جلاله، برانگيخته شده اند دو هدف اصلي داشته اند، يکي برچيدن شرک و بت پرستي و به وجود آوردن «توحيد» و يکتاپرستي، دوم برانداختن ظلم و تعدي، از اجتماع بشري، و ايجاد «عدالت» و پاکدامني. اما هنوز هيچيک از اين دو آرمان اساسي، با آن همه زحمات طاقت فرسا و رنجهاي پيوسته ي رهبران الهي به طور کامل و در همه ي گيتي، تحقق نيافته است، و اين هر دو هدف اساسي، تنها با ظهور حضرت ولي عصر، ارواحنا فداه، و هنگام قيام جهاني آن حضرت، محقق مي شود و به دست پربرکت آن بزرگوار، هم کفر و شرک از صفحه ي زمين برچيده مي شود و هم دوران ظلم و ستم به پايان مي رسد، هم پهناي گيتي را دين حق و «توحيد» مي گيرد و هم تمام جهان، سرشار از «عدالت» و فضيلت مي گردد.



[ صفحه 153]



حديث اول:

در باب سي و چهارم فصل دوم کتاب «منتخب الاثر» صفحه ي 290، از «محمد بن مسلم» روايت شده که گفت:

«قلت للباقر (عليه السلام) ما تاويل قوله تعالي في الانفال: (و قاتلوهم حتي لا تکون فتنة و يکون الذين کله لله)؟

فان: لم يجي ء تاويل هذه الاية، فاذا جاء تاويلها يقتل المشرکون حتي يوحدوا لله عزوجل، و حتي لا يکون شرک، و ذلک في قيام قائمنا».

ترجمه:

به امام باقر عليه السلام عرض کردم تاويل اين سخن پروردگار متعال چيست که در سوره ي انفال مي فرمايد: «و بجنگيد با آنها تا فسادي نماند و تمام دين، براي خدا باشد» حضرت فرمودند: هنوز تاويل اين آيه نيامده است، پس زماني که تاويل اين آيه فرا رسد با کافران پيکار شود و مشرکان کشته شوند تا به توحيد و خداي يگانه ايمان آورند و شرکي باقي نماند، و اين به هنگام ظهور «قائم» ما اهل بيت است.

در ذيل آيه ي سي و نهم سوره ي انفال که مي فرمايد:

«و قاتلوهم حتي لا تکون فتنة و يکون الذين کله لله»

و آيه ي هشتاد و سوم سوره ي آل عمران که مي فرمايد:

«و له اسلم من في السموات والارض طوعا و کرها»



[ صفحه 154]



و آيه ي نهم سوره ي صف که مي فرمايد:

«ليظهره علي الدين کله ولوکره المشرکون»

روايات و اخبار فراواني از طريق خاصه و عامه رسيده دال بر اينکه در زمان ظهور حضرت مولي صاحب الزمان، ارواحنا فداه، هر کس در آسمانها و زمين است خواهي نخواهي، مطيع و منقاد خداوند تبارک و تعالي گردد، شرک و کفر از زمين برچيده شود، دين حق که مذهب شيعه ي اثني عشري است، همه جا را فراگيردو تمام اديان باطله و عقايد فاسده به نابودي گرايد.



مهدي است آنکه پرتو توحيد پاک را

در قلبهاي تيره و آلوده جا کند



در جلد دوم تفسير «برهان»، ذيل آيه ي سي و نهم سوره ي «انفال» احاديث نقل شده در اينکه هنوز تاويل اين آيه نيامده است، زيرا پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله، به کفار اجازه زندگي داده بود و از آنها جزيه مي گرفت، اما آنگاه که مفاد و تاويل اين آيه فرا رسد، جزيه قبول نمي شود و با مشرکان، کارزار و ستيز آشتي ناپذيري خواهد شد تا همه به توحيد و يکتاپرستي روي آورند و شرک و بت پرستي از جهان برچيده شود.



مهدي است آنکه پرچم اسلام راستين

بر قلعه هاي محکم دشمن بپا کند



حديث دوم:

فقيه عاليقدر شيعه، مرحوم شيعه صدوق، رضوان الله تعالي عليه، در جلد اول کتاب «کمال الدين»، باب بيست و چهارم،



[ صفحه 155]



صفحه ي 285، حديثي را از امير مومنان علي بن ابي طالب عليه السلام، خطاب به «سلم بن قيس هلالي» نقل کرده که ضمن آن فرمودند:

«يک يک از امامان و اوصياء را پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم براي من نام برد».

سپس حضرت امير، سلام الله عليه فرمودند:

«فيهم و الله يا اخابني هلال، مهدي امتي محمد الذي يملاء الارض قسطا و عدلا کما ملئت ظلما و جورا.»

اي برادرم، سليم بن هلالي، به خدا سوگند که در بين (اسامي امامان) مهدي امت من «محمد» بود که زمين را مملو از قسط و عدالت سازد، چنانکه پر از ظلم و جور شده باشد.



مهدي است آنکه کاخ عظيم ستمگري

با يک نهيب خويش دچار فنا کند



مهدي است آنکه دادسراي نهانيش

بر پايه هاي عدل خدائي بنا کند



حال به خوبي تدبر کن و بفهم که امام زمانت در چه پايه اي است و قدر و منزلتش چيست، تنها او است که زحمات تمام پيامبران و امامان عليهم السلام را به ثمر مي رساند، آرمان همه ي رهبران آسماني را تحقق مي بخشد، جنگ و قتل و غارت و ستمگري را از جهان برمي چيند، به حيات ننگين دولتهاي ضد انساني خاتمه مي دهد، حکومتهاي فاسد و باطل در قالب صلاح و حق را واژگون مي سازد، قدرتهاي سفاک و ظالم در لباس عدل و



[ صفحه 156]



خيرخواهي را درهم مي شکند، و خلاصه نشاني از غير خدا باقي نگذاشته، جهان را از قلمرو حکومت الله و سرشار از عدالت و پاکي مي گرداند و

چه پر معني و زيبا سروده:



مهدي امام منتظر، نوباوه خير البشر

خلق دو عالم سربسر، بر خوان احسانش مکين



مهر از ضيائش ذره، بدر از عطايش بدره

دريا زجودش قطره، گردون زکشتش خوشه چين



امرش قضا حکمش قدر حبش جنان بغضش سفر

خاک رهش زيبد اگر برطره ساييد حور عين



دانند قرآن سربسر بابي زمدحش مختصر

اصحاب علم و معرفت، ارباب ايمان و يقين



نوح و خليل و بوالبشر، ادريس و داود و پسر

از ابر فيضش مستمد، از کمان علمش مستعين



موسي بکف دارد عصا،دربانيش را منتظر

آماده بهر اقتدا، عيسي بچرخ چارمين



ايزد بنامش زد رقم، منشور ختم الاوصياء

چونانکه جد امجدش گرديد ختم المرسلين



ظاهر شود آن شه اگر شمشير حيدر بر کمر

دستار پيغمبر بسر، دست خدا در آستين





[ صفحه 157]





دياري از اين ملحدان، باقي نماند در جهان

ايمن شود روي زمين، از جور و ظلم ظالمين [1] .



از حضرت باقر عليه السلام نقل شده که در ذيل آيه ي شريفه ي

«جاء الحق و زهق الباطل» [2] .

فرمود:«اذا قام القائم ذهب دولة الباطل» [3] .

زماني که حضرت «قائم» عليه السلام قيام کند، دولت باطل فرو ريزد.



[ صفحه 158]