اخباري است که دلالت مي کند بر آنکه شرط قبولي اعمالي و پذيرش عبادات، محبت و ولايت حضرت بقية الله، ارواحناه فداه و اجداد طاهرين آن بزرگوار است، و بدون آن، هيچ عبادتي از احدي پذيرفته نشده، شخص تهي از اين نعمت بزرگ، قطعا جهنمي است، يعني در آخرت، همرديف کفار بوده، خداوند او را به آتش دوزخ مي افکند، گرچه تمام مدت عمرش را به نماز و روزه گذرانده، همه ي اموالش را صدقه داده و بين صفا و مروه، مظلوم کشته شده باشد.

حديث اول:

محدث عالي مقام، مرحوم «شيخ محمد بن ابراهيم نعماني»، اعلي الله مقامه، در باب چهارم «کتاب الغيبة» صفحه ي 93، حديث زيرا را به سندش نقل مي کند:

«قال رسول الله صلي الله عليه و آله و سلم ان الله عزوجل اوحي الي ليلة اسري بي: يا محمد من خلفت في الارض في امتک - و هو اعلم بذلک - قلت: يا رب اخي، قال يا



[ صفحه 87]



محمد علي ابن ابي طالب؟ قلت نعم يا رب قال يا محمد اني اطلعت الي الأرض اطلاعة فاخترنک منها فلا اذکر حتي نذکر معي، فانا المحمود وانت محمد ثم اطلعت الي الأرض اطلاعة اجري فاخترت منها علي بن ابي طالب فجعلته وصيک، فانت سيد الأنبياء و علي سيد الأوصياء، ثم شققت له اسما من اسمائي فانا الأعلي و هو علي،يا محمد اني خلقت عليا و فاطمة و الحسن و الحسين و الائمة من نور واحد،ثم عرضت ولايتهم علي الملائکة فمن قبلها کان من المقربين، و من جحدها کان من الکافرين، يا محمد لو ان عبدا من عبادي عبدني حتي ينقطع، ثم لقيني جاحدا لولايتهم،ادخلته ناري ثم قال: يا محمد أتحب ان تراهم؟ فقلت: نعم، فقال: تقدم امامک فتقدمت امامي فاذا، علي ابن ابي طالب، و الحسن و الحسين و علي ابن الحسين، و محمد ابن علي، و جعفر ابن محمد و موسي ابن جعفر، و علي ابن موسي، و محمد ابن علي، و علي ابن محمد، و الحسن ابن علي، و الحجة القائم کانه الکواکب الدري في وسطهم، فقلت: يا رب من هولاء؟ قال: هؤلاء الائمة، و هذا القائم محلل حلالي و محرم حرامي، و ينتقم من اعدائي، يا محمد أحببه فاني احبه، و احب من يحبه»

ترجمه:

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: خداوند عزوجل شبي که مرا به معراج برد، به من وحي نمود:



[ صفحه 88]



اي محمد، ميان امتت در زمين، چه کسي را جانشين خود گذاشتي؟ - در حالي که خداوند به آن داناتر بود - عرض کردم: پروردگارا، برادرم را، فرمود: اي محمد، علي ابن ابي طالب را؟ عرض کردم، بلي، پروردگارا، فرمود: اي محمد، به درستي که من توجه خاصي به زمين نمودم، آنگاه تو را از آن برگزيدم، پس هيچ جا ياد نشوم تا آنکه توهم با من ياد شوي، زيرا من «محمود» هستم و تو «محمد»، سپس توجه ويژه ي ديگري به سوي زمين کردم و از آن، علي بن ابي طالب را برگزيدم، پس او را وصي و جانشين تو قرار دادم، تو سرور و آقاي پيامبراني و علي سرور و سرآمد اوصياء است، پس از آن، نامي از نامهاي خود براي او برگرفتم، من «اعلي» هستم و او «علي».

اي محمد، به تحقيق که علي و فاطمه و حسن و حسين و ساير امامان را از يک نور آفريدم، سپس ولايت ايشان را بر فرشتگان ارائه نمودم، هر که پذيرفت از نزديکان شد و هر کس آن را انکار کرد، از کافران گرديد.

اي محمد، اگر بنده اي از بندگان من، آن قدر مرا عبادت کند که خرد شود و اعضايش قطعه قطعه شود، آنگاه بميرد در حاليکه منکر ولايت آنان باشد، او را به آتش دوزخ افکنم.

سپس فرمود: اي محمد، آيا دوست داري آنها را ببيني؟

عرض کردم: آري.

فرمود: جلوتر برو.

قدري جلوتر رفتم که ديدم علي بن ابي طالب و حسن و حسين و علي ابن الحسين و محمد ابن علي و جعفر ابن محمد و



[ صفحه 89]



موسي ابن جعفر و علي ابن موسي و محمد ابن علي و علي ابن محمد و حسن ابن علي و حجت قائم (سلام الله عليهم اجمعين) را که مانند ستاره اي درخشان ميان آنان بود.

عرض کردم: پروردگارا، اينان چه کساني هستند؟

فرمود: ايشان، امامان هستند و اين قائم (که ميانشان ايستاده) حلال کننده ي حلال من و حرام کننده ي حرام من است، و از دشمنانم انتقام مي گيرد.

اي محمد، او را دوست بدار که من دوستش دارم و هر که را به او محبت دارد، دوست مي دارم.

حديث دوم:

محقق عاليقدر، مرحوم «سيد هاشم حسيني بحراني» در جلد چهارم کتاب «تفسير برهان» صفجه ي 140، از رسول اکرم صلي الله عليه و آله نقل مي کند که ذيل آيه ي شريفه ي «جعلها کلمة باقية في عقبه» [1] فرمودند:

«جعل الائمة في عقب الحسين يخرج من صلبه تسعة من الأئمة و منهم مهدي هذه الأمة، ثم قال: لو ان رجلا طعن بين الرکن و المقام ثم لقي الله مبغضا لأهل بيتي دخل النار».



[ صفحه 90]



ترجمه:

خداوند متعال، امامان را در نسل حسين (عليه السلام) قرار داد، از صلب آن حضرت نه نفر از ائمه خارج مي شوند که يکي از ايشان، مهدي اين امت است.

سپس رسول اکرم صلي الله عليه و آله فرمود: اگر کسي بدود و سعي کند بين رکن و مقام، آنگاه بميرد در حالي که اهل بيت مرا دشمن داشته باشد، به آتش افکنده مي شود.

اکنون به دقت فکر کن که ولي عصر، عليه السلام، داراي چه عظمتي است و قربش به ذات اقدس حق، تا چه حد است، که عبادت بي ولاء و مهر او يک ذره ارزش ندارد و هر که معرفت و محبت و ولايت آن حضرت را نداشته باشد، قطعا به مرگ جاهليت مرده و گرفتار آتش جهنم است.

در زيارت امام زمان عليه السلام مي خوانيم:

«اشهد ان بولايتک تقبل الاعمال و تزکي الافعال و تضاعف الحسنات و تمحي السيئات، فمن جاء بولايتک واعترف بامامتک، قبلت اعماله و صدقت اقواله و تضاعفت حسناته و محيت سيئاته، و من عدل عن ولايتک و جعل معرفتهک و استبدل بک غيرک، کبه الله علي منخره في النار و لم يقبل الله له عملاو لم يقم له يوم القيمة وزنا»

گواهي مي دهم به درستي که به واسطه ي ولايت تو، اعمال بندگان مورد پذيرش قرار مي گيرد و رفتار و کردار خلق، تزکيه و پاک مي گردد و کارهاي نيک، چندين برابر مي شود و گناهان آمرزيده و



[ صفحه 91]



محو مي گردد. پس هر که با ولايت و محبت تو و اعتراف و ايمان به امامتت، محشور گردد، عبادات و اعمالش پذيرفته گردد و گفتارش مورد تصديق قرار گيرد و کارهاي نيکش چندين برابر شود و گناهانش بخشيده و محو شود. و هر که از ولايت و امامت تو برگردد و نسبت به معرفت و مقامت، جاهل باشد و تو را نشناسد و غير تو را به جاي تو گزيند، خداوند او را با صورت در آتش دوزخ افکند و هيچ عملي را از او نپذيرد و در ميزان روز قيامت، اعمالش را وزني نباشد. يعني بي حساب و کتاب به جهنم خواهد رفت.



[ صفحه 92]