عن المحجة، العياشي باسناده عن ابن بکير قال: سألت ابا الحسن عن قوله تعالي (و له اسلم من في السموات و الارض طوعا و کرها)، قال عليه السلام انزلت في القائم اذا خرج باليهود و النصاري، و الصابئين، و الزنادقة، و اهل الردة، و الکفار في شرق الارض و غربها، فعرض عليهم السلام فمن اسلم طوعا امره بالصلوة و الزکاة، و ما يؤمر به المسلم، و يحب الله، و من لم يسلم ضرب عنقه حتي لا يبقي في المشارق و المغارب احد الا وحد الله، قلت جعلت فداک، ان الحق اکثر من ذلک فقال: ان الله اذا اراد امرا قلل الکثير، و کثر القليل.

حديث سي ام - عياشي با سند خود از ابن بکير نقل کرد که گفت: پرسيدم از حضرت ابو الحسن عليه السلام از آيه 83 آل عمران (براي اوست تسليم آنچه در آسمانها و زمين است خواه ناخواه) امام ع فرمود: آيه نازله درباره قائم است زماني که ظهور نمايد بر يهود و نصاري و صابئين و زنادقه و اهل رده و کفار در شرق و غرب زمين.



[ صفحه 85]



سپس امام بر آنان اسلام را عرضه مي دارد، کساني که اسلام آورند به طور رغبت امر نمايد آنان را به نماز و اداي زکاة، و به مسلمين امر نمي نمايد، و دوست مي دارد براي خداي تعالي، و کساني که اسلام نياورند گردن آنها را مي زند، تا اين که باقي نمي ماند در تمام شرق و غرب کسي مگر آن که موحد و خداشناس باشد، گفتم فدايت شوم هر آينه مردم بسيارند از اين فرمود: خداي تعالي وقتي اراده نمايد کم مي کند بسيار را و زياد مي نمايد کم را.