چهارم صدقه دادن است به آنچه ممکن شود در هر وقت براي حفظ وجود مبارک امام عصر عليه السلام، و چون هيچ نفسي عزيز و گراميتر نيست و نبايد هم باشد از وجود مقدس امام عصر عليه السلام، بلکه محبوبتر از نفس خويش که اگر چنين نباشد در ايمان ضعف و نقصان و در اعتقاد خلل و سستي است چنانچه به اسانيد معتبره از رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم مروي است که فرمود: ايمان نياورد احدي از شما تا آنکه بوده باشم من و اهل بيت من محبوبتر نزد او از جان و فرزند و تمام مردم و چگونه چنين نباشد و حال آنکه وجود و حيات و دين و عقل وصحت و عافيت و ساير نعم ظاهريه و باطنيه تمام موجودات از پرتو آن وجود مقدس و اوصياي او است عليهم السلام. و چون ناموس عصر و مدار دهر و منيرآفتاب و ماه و صاحب اين قصر و بارگاه و سبب آرامي زمين و سير افلاک و رونق دنيا از سمک تا سماک حاضر در قلوب اخيار و غايب از مردمک اغيار در اين اعصارحضرت حجه بن الحسن عليهما السلام است و جامه صحت و عافيت اندازه قامت موزون آن نفس مقدس و شايسته قد معتدل آن ذات اقدس است پس بر تمامي خودپرستان که تمامي اهتمامشان در حفظ و حراست و سلامتي نفس خويش است چه رسد به آنانکه جز آن وجود مقدس کسي را لايق هستي و سزاوار عافيت وتندرستي ندانند لازم و متحتم است که مقصود اولي و غرض اهم ايشان از چنگ زدن به دامان هر وسيله و سببي که براي بقاي صحت استجلال عافيت و قضاي حاجت و دفع بليت مقرر شده چون دعا و تضرع و تصدق و توسل، سلامتي و حفظ آن وجود مقدس باشد.