به نقل از پيامبر خداصلي الله عليه وآله است که آگاه فرمود امامان را به خروج مهدي، پايان بخش پيشوايان که زمين را پُر از عدل و داد کند، همان گونه که لبريز از ظلم و ستم گشته است، و اين که عيسي عليه السلام در هنگامي که خروج و ظهور فرمايد، بر وي نازل شده، و پشت سر او نماز مي گزارد. [1] .

صاحب عيون المعجزات مي نويسد: «و اين، روايتي است که به خاطرشهرت آن، شيعيان و عالمان و غير عالمان، و اهل سنّت، و خاصّ و عام، و پيران و کم سالان بر آن، اتّفاق کرده اند». [2] .

و در حاشيه الفتح المبين مي نويسد: «و در روايتي آمده است که:

«يَنْزِلُ بَعْدَ شُرُوع الْمَهْديّ فِي الصَّلاةِ، فَيَرْجِعُ الْمَهْديُّ الْقَهْقَري، لِيَتَقَدَّمَ عيسيعليه السلام، فَيَضِعُ عيسي يَدَهُ بَيْنَ کِتْفَيْهِ، وَ يَقُولُ لَهُ: تَقَدَّمْ»؛

«او پس از آن که مهدي آغاز به نماز کرد، نازل مي شود؛ پس مهدي، عقب عقب مي آيد، تا عيسي عليه السلام پيش رود؛ پس عيسي دستش را ميان دو کتف او مي نهد، و به او مي فرمايد که پيش ايستد».

و پيش از نقل اين روايت مي گويد: «و نازل گشتن او، نزديک نماز صبح است؛ پس در پشت سر مهدي، نماز مي گزارد»... الي آخر. [3] .