به نقل از امام صادق عليه السلام است که سخن از کوفه به ميان آورد، و فرمود: «سَتَخْلُو الْکُوفَةَ [1] مِنَ الْمُؤْمِنينَ وَ يَأْزِرُ عَنْهَا الْعِلْمُ کَما تَأْزِرُ الْحَيَّةُ في حُجْرِها، ثُمَّ يَظْهَرُ الْعِلْمُ بِبَلَدَةٍ يُقالُ لَها: قُمْ، وَ تَصيرُ مَعْدِناً لِلْعِلْمِ وَ الْفَضْلِ، حَتّي لا يَبْقي فِي الْأَرْضِ مُسْتَضْعَفٌ فِي الدّينِ حَتَّي الْمُخَدَّراتِ فِي الْحِجالِ، وَ ذلِکَ عِنْدَ قُرْبِ ظُهُورِ قائِمِنا؛

فَيَجْعَلُ اللَّهُ قُمْ وَ أَهْلَهُ قائِمينَ مَقامَ الْحُجَّةِ، وَ لَوْلا ذلِکَ لَساخَتِ الْأَرْضُ بِأَهْلِها، وَ لَمْ يَبْقَ فِي الْأَرْضِ حُجَّةٌ، فَيَفيضُ الْعِلْمُ مِنْهُ إِلي سائِرِ الْبِلادِ فِي الْمَشْرِقِ وَ الْمَغْرِبِ، فَيَتِمُّ حُجَّةُ اللَّهِ عَلَي الْخَلْقِ، حَتّي لا يَبْقي أَحََدٌ عَلَي الْأَرْض لَمْ يبْلغ إِلَيْهِ الدّين وَ الْعِلْم، ثُمَّ يظهر الْقائِم وَ يسير [2] سَبَباً لِنقمَةِ اللَّهِ وَ سَخَطِهِ عَلَي الْعِباد؛ لِأَنَّ اللَّهَ لا يَنتقم مِنَ الْعِبادِ، إِلّا بَعْد إِنْکارهِمْ حُجَّة». [3] .

«به زودي شهر کوفه از مؤمنان خالي مي گردد، و به گونه اي که مار در جاي گاه خود فرو مي رود، دانش نيز اين چنين از کوفه رخت بر مي بندد، و از شهري به نام قم آشکار مي شود، آن سامان، معدن فضل و دانش مي گردد، به نحوي که در زمين، کسي در استضعاف فکري به سر نمي برد - حتّي نوعروسان در حجله گاه خويش -.

و اين قضايا نزديک ظهور قائم ما به وقوع مي پيوندد، خداوند، قم و اهلش را [براي رساندن پيام اسلام]، قائم مقام حضرت حجّت مي گرداند، اگر چنين نشود، زمين، اهل خود را فرو مي بُرد، و در زمين، حجّتي باقي نمي ماند. دانش از اين شهر به شرق و غرب جهان منتشر مي گردد، بدين سان بر مردم، اتمام حجّت مي شود، و هيچ کسي باقي نمي ماند که دين و دانش به وي نرسيده باشد.

آن گاه قائم ظهور مي کند، و ظهور وي، باعث خشم و غضب خداوند بر بندگان مي شود؛ زيرا خداوند از بندگانش انتقام نمي گيرد، مگر پس از آن که آنان، وجود حجّت را انکار نمايند».