به نقل از محمّد بن حُمران است که گفت: جعفر بن محمّد صادق عليهما السلام فرمودند: «إِنَّ الْقائِمَ مِنَّا مَنْصُورٌ بِالرُّعْبِ، مُؤَيَّدٌ بِالنَّصْرِ، تُطْوي لَهُ الْأَرْضُ، وَ تَظْهَرُ لَهُ الْکُنُوزُ کُلُّها، وَ يُظْهِرُ اللَّهُ - تَعالي - بِهِ دينَهُ عَلَي الدّينِ کُلِّهِ، وَ لَوْ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ، وَ يَبْلُغُ سُلْطانُهُ الْمَشْرِقَ وَ الْمَغْرِبَ، فَلا يَبْقي فِي الْأَرْضِ خَرابٌ إِلّا عُمّرَ، وَ يَنْزِلُ رُوحُ اللَّهِ عيسَي بْنُ مَرْيَمَ عليه السلام فَيُصَلّي خَلْفَهُ».

قالَ ابْنُ حُمْران: قيل لَهُ: «يَا ابْنَ رَسُولِ اللَّهِ! مَتي يَخْرِجُ قائِمُکُمْ؟».

قالَ: «إِذا تَشَبَّهَ الرِّجالُ بِالنِّساءِ، وَ النِّساءُ بِالرِّجالِ، وَ اکْتَفَي الرِّجالُ بِالرِّجالِ، وَ النِّساءُ بِالنِّساءِ، وَ رَکِبَ ذاتُ الْفُرُوجِ السُّرُوجَ، وَ قُبِلَتِ الشَّهادَةُ الزُّورِ، وَ رُدَّتْ شَهادَةُ الْعُدُولِ، وَ اسْتَخَفَّ النَّاسُ بِالدِّماءِ وَ ارْتِکابِ الزِّنا وَ أَکْلِ الرِّبا وَ الرُّشا، وَ اِسْتيلاءَ الْأَشْرارَ عَلَي الْابْرارِ، وَ خُرُوجُ السُّفْيانِيِّ مِنَ الشَّامِ، وَ الْيَمانِيِّ مِنَ الْيَمَنِ، وَ خَسْفٌ بِالْبَيْداءَ، وَ قَتْلُ غُلامٍ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍصلي الله عليه وآله بَيْنَ الرُّکْنِ وَ الْمَقامِ، اسْمُهُ مُحَمَّدُ ابْنُ مُحَمَّدٍ وَ لَقَبُهُ النَّفْسُ الزَّکِيِّ، وَ جائَتْ صَيْحَةٌ مِنَ السَّماءِ بِأَنَّ الْحَقَّ مَعَ عَلِيٍّ وَ شيعَتِهِ.

فَعِنْدَ ذلِکَ خُرُوجُ قائِمِنا، فَإِذا خَرَجَ أَسْنَدَ ظَهْرَهُ إِلَي الْکَعْبَةِ، وَ اجْتَمَعَ ثَلاثُمِائَةٍ وَ ثَلاثَةَ عَشَرَ رَجُلاً، وَ أَوَّلُ ما يَنْطِقُ بِهِ هذِهِ الْآيَةُ: «بَقِيَّةُ اللَّهِ خَيْرٌ لَکُمْ إِنْ کُنْتُمْ مُؤْمِنينَ» [1] .

ثُمَّ يَقُول: أَنَا بَقِيَّةُ اللَّه وَ حُجَّتُهُ وَ خَليفَتُهُ عَلَيْکُمْ، فَلا يُسَلِّمُ عَلَيْهِ مُسْلِمٌ، إِلّا قالَ: «اَلسَّلامُ عَلَيْکَ يا بَقيَّةَ اللَّهِ في أَرْضِهِ»، فَإِذَا اجْتَمَعَ لَهُ الْعَقْدَ - وَ هُوَ عَشَرَةُ آلافِ رَجُلٍ - خَرَجَ مِنْ مَکَّةِ، فَلا يَبْقي فِي الْأَرْضِ مَعْبُودٌ دُونَ اللَّهِ - عَزَّ وَ جَلَّ - مِنْ صَنَمٍ وَ وَثَنٍ وَ غَيْرِهِ، إِلّا فيهِ نارٌ فَاحْتَرَقَ ذلِکَ بَعْدَ غَيْبَةٍ طَويلَةٍ». [2] .

«همانا قائم ماعليه السلام با هراس افکندن [در دل هاي مشرکان] پيروز، و با ياري [خداوند]تأييد گردد، زمين در زير پايش در نورديده شود، و همگي گنج ها بر او نمايانده گردد. گستره سلطنتش شرق و غرب را فراگيرد، و خداوند عزّ و جلّ دينش را به دست او بر تمامي اديان چيرگي بخشد، هرچند که مشرکان را ناگوارآيد. [3] پس در زمين، هيچ خرابه اي باقي نماند، جز آن که آبادش کند، و روح خدا عيسي بن مريم عليه السلام فرود آمده، و پشت سر او نماز مي گزارد».

ابن حمران گفت: به حضرت عرض کردند: «اي پسر رسول خدا! در چه زماني قائم شما خارج مي شود؟».

فرمود: «هنگامي که مردان به زنان، و زنان به مردان همانند شوند، مردان به مردان، و زنان به زنان کفايت کنند، زنان، زين سواري کنند، شهادت دروغ، مقبول و شهادت عادلان، مردود شود، مردمان، خون ريزي، زنا و رباخواري و رشوه گيري را ناچيز شمارند، و غلبه بدکاران بر نيکويان، و خروج سفياني از شام و يماني از يمن، و فرو شدن زمين در بيداء، و کشته شدن جواني از آل محمّدصلي الله عليه وآله در ميان رکن و مقام، نامش محمّد بن محمّد و لقبش نفس زکيّه باشد، و آمدن آوايي آسماني به اين که: حقّ با علي، و پيروانش است.

پس هنگامي که ظهور کند، پشتش را به کعبه مي دهد، و سي صد و سيزده نفر [براي او] گرد مي آيند، و نخستين کلامي که مي گويد، اين آيه است که: ذخيره خداوند برايتان بهتر است، اگر که مؤمن باشيد.

سپس مي گويد: منم ذخيره خدا در زمين او، و خليفه و حجّت او بر شما. پس هيچ مسلماني بر او سلام نکند؛ مگر آن که بگويد: درود بر تو، اي ذخيره خدا در زمين خدا!؛ پس هنگامي که اين گروه «عقد» - که ده هزار مردند - براي او گرد آيند، از مکّه خروج مي کند؛ پس در زمين، هيچ معبودي را - اعمّ از بت و ديگر چيزها - جز خداوند عزّ و جلّ باقي نگذارد؛ مگر آن که به آتشش اندازد، و بسوزاند، و اين، پس از غيبتي دراز است».