به نقل از جابر جُعفي است که گفت: از ابوجعفر [امام محمّد باقر]عليه السلام شنيدم که مي فرمود: سَأَلَ عُمَرُ بْنُ الْخَطَّابِ أَميرَ الْمُؤْمِنينَ عليه السلام فَقالَ: «أَخْبِرْني عَنِ الْمَهْدِيِّ مَا اسْمُهُ؟».

فَقالَ: «أَمَّا اسْمُهُ؛ فَإِنَّ حَبيبيعليه السلام عَهِدَ إِلَيَّ أَنْ لا أُحدِّثَ بِهِ حَتّي يَبْعَثَهُ اللَّهُ».

فَقالَ: «أَخْبِرْني عَنْ صِفَتِهِ».

قالَ: «هُوَ شابٌّ مَرْبُوعٌ [1] ، حَسَنُ الْوَجْهِ، حَسَنُ الشَّعْرِ، يَسيلُ شَعْرُهُ عَلي مِنْکَبَيْهِ، وَ يَعْلُو نُورُ وَجْهِهِ سَوادَ شَعْرِ لِحْيَتِهِ وَ رَأْسِهِ، بِأَبِي ابْنَ خِيَرَةِ الْإِماءِ». [2] .

عمر بن خطّاب از امير مؤمنان عليه السلام پرسيد و گفت: «از مهدي آگاهم کن که نامش چيست؟».

پس فرمود: «امّا نام او؛ پس محبوبم [3] به من سفارش کرد تا به نام او - تا زماني که خداوند او را برانگيزد - اشارت نبَرم».

گفت: «پس، از صفتش برايم بگو».

گفت: «او جواني است با قامتي ميانه، و سيما و مويي زيبا، مويش بر دو کتف او آويخته، نور رويش، بر سياهي موي سر و صورتش چيره است، و پدرم فداي فرزند برترينِ زنان باد».