به نقل از يمان تمّار است که گفت: نزد ابوعبداللّه [امام صادق]عليه السلام نشسته بوديم که به ما فرمود: «إِنَّ لِصاحِبِ هذَا الْأَمْرِ غَيْبَةٌ، الْمُتَمَسِّکُ فيها بِدينِهِ کَالْخارِطِ لِلْقَتادِ -».

ثُمَّ قالَ: - هکَذا بِيَدِهِ - «فَأَيُّکُمْ يُمْسِکُ شَوْکَ الْقَتادِ بِيَدِهِ؟».

ثُمَّ أَطْرَقَ مَلِيّاً؛ ثُمَّ قالَ: «إِنَّ لِصاحِبِ هذَا الْأَمْرِ غَيْبةٌ، فَلْيَتَّقِ اللَّهَ عَبْدٌ وَلْيَتَمَسَّکَ بِدينِهِ». [1] .

«صاحب اين امر را غيبتي است؛ در آن روزگار، آن که به دينش چنگ مي زند، همچون کسي است که خار مُغيلان را با دست خويش خُرد کند».

سپس - در حالي که با دستش نشان مي داد -، فرمود: «پس کدامين شما تيغ مُغيلان را با دست، مي گيرد؟».

آن گاه اندکي خاموش ماند، و سپس فرمود: «صاحب اين امر، غيبتي دارد؛ پس بايد بنده، از خداوند بترسد، و به دين خويش چنگ زند».