به نقل از ابن عبّاس است که گفت: پيامبر خداصلي الله عليه وآله فرمود: «إِنَّ عَليّاً إِمام أُمَّتي، وَ خَليفَتي عَلَيْها بَعْدي؛ وَ مِنْ وُلْدِهِ الْقائِمُ الْمُنْتَظَرُ الَّذي إِذا ظَهَرَ يَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلاً وَ قِسْطاً کَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً؛ وَ الَّذي بَعَثَني بِالْحَقِّ بَشيراً وَ نَذيراً، إِنَّ الثَّابِتينَ عَلَي الْقَوْلِ بِإِمامَتِهِ، في زَمانِ غَيْبَتِهِ، لَأَعَزُّ مِنَ الْکِبْريتِ الْأَحْمَرِ».

فَقامَ إِلَيْهِ جابِرُ بْنُ عَبْد اللَّهِ الْأَنْصاريّ، فَقالَ: «يا رَسُولَ اللَّهِ! لِوَلَدِکَ الْقائِمِ غَيْبَةٌ؟».

قالَ: «إي وَ رَبّي، لَيُمَحِّصَنَّ الَّذينَ آمَنُوا، وَ يَمْحَقُ الْکافِرينَ؛

يا جابِرُ! إِنَّ هذَا الْأَمْرَ مِنْ أَمْرِ اللَّهِ، وَ سِرٌّ مِنْ سِرِّ اللَّهِ مَطْوِيٌّ مِنْ عِبادِ اللَّهِ، فَإِيَّاکَ وَ الشَّکَّ فيهِ، فَإِنَّ الشَّکَّ في أَمْرِ اللَّهِ - عَزَّ وَ جَلَّ - کُفْرٌ». [1] .

«همانا علي پيشواي امّتم، و پس از من، خليفه ام بر آن ها است. از فرزندان او است قائم چشم انتظاري که خداوند به دست او زمين را از عدل و داد بياکنَد، همان گونه که لبريز از جور و ستم گشته است. سوگند به او که مرا به درستي، به بشارت دادن و ترساندن برانگيخت: ثابت قدمان بر امامت او در زمان غيبتش، از کبريت احمر، ناياب ترند».

در اين هنگام جابر بن عبداللّه انصاري برخاست و گفت: «اي پيغامبر خدا! آيا فرزندت قائم، غيبت خواهد گزيد؟».

فرمود: «آري، سوگند به پروردگارم که چنين شود، تا خداوند، ايمانيان را بيازمايد، و کافران را نابود سازد؛

جابر! اين امري از امور خداوندي، و رازي از رازهاي او است که بر بندگان، پوشيده مانده؛ پس مبادا که در آن، شکّ بري که شکّ در کار خداوند، همان کُفر است».