به نقل از محمّد بن مسلم ثقفي طحّان است که مي گفت: بر ابوجعفر محمّد بن عليّ الباقرعليهما السلام وارد شدم، و مي خواستم که از او درباره قائم آل محمّد - صلّي اللّه عليه و عليهم - پرسش کنم.

پس آن حضرت، بدون پرسش، آغاز سخن کرد، و فرمود: «يا مُحَمَّدَ بْنَ مُسْلِم! إِنَّ فِي الْقائِمِ مِنْ آلِ مُحَمَّدٍصلي الله عليه وآله شَبَهاً مِنْ خَمْسَةِ الرُّسُلِ: يُونُسَ بْنِ مَتي، وَ يُوسُفَ بْنَ يَعْقُوبَ، و مُوسي، وَ عيسي، وَ مُحَمَّدٍ، - صَلَواتُ اللَّهِ عَلَيْهِمْ -:

فَأَمَّا شَبَهُهُ مِنْ يُونُسَ بْنِ مَتي: فَرُجُوعُهُ مِنْ غَيْبَتِهِ - وَ هُوَ شابٌّ بَعْدَ کِبَرِ السِّنِّ -.

وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ يُوسُفَ بْنِ يَعْقُوبَ عليهما السلام: فَالْغَيْبَةُ مِنْ خاصَّتِهِ وَ عامَّتِهِ، وَ اخْتِفاؤُهُ مِنْ إِخْوَتِهِ، وَ إِشْکالِ أَمْرِهِ عَلي أَبيهِ يَعْقُوبَ عليهما السلام، مَعَ قُرْبِ الْمَسافَةِ بَيْنَهُ وَ بَيْنَ أَبيهِ، وَ أَهْلِهِ وَ شيعَتِهِ.

وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ مُوسيعليه السلام: فَدَوامُ خَوْفِهِ، وَ طُولُ غَيْبَتِهِ، وَ خِفاءُ وِلادَتِهِ، وَ تَعَبُ شيعَتِهِ مِنْ بَعْدِهِ، مِمَّا لَقُوا مِنَ الْأَذي وَ الْهَوانِ، إِلي أَنْ أَذِنَ اللَّهُ - عَزَّ وَ جَلَّ - في ظُهُورِهِ، وَ نَصْرِهِ، وَ أَيَّدَهُ عَلي عَدُوِّهِ.

وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ عيسيعليه السلام: فَاخْتِلافُ مَنِ اخْتَلَفَ فيهِ؛ حَتّي قالَتْ طائِفَةٌ مِنْهُمْ: ما وُلِدَ؛ وَ قالَتْ طائِفَةٌ: ماتَ؛ وَ قالَتْ طائِفَةٌ: قُتِلَ وَ صُلِبَ.

وَ أَمَّا شَبَهُهُ مِنْ جَدِّهِ الْمُصْطَفيصلي الله عليه وآله: فَخُرُوجُهُ بِالسَّيْفِ، وَ قَتْلُهُ أَعْداءَ اللَّهِ وَ أَعْداءَ رَسُولِهِ صلي الله عليه وآله، وَ الْجَبَّارينَ وَ الطَّواغيتَ؛ وَ أَنَّهُ يُنْصَرُ بِالسَّيْفِ وَ الرُّعْبِ؛ وَ أَنَّهُ لا تُرَدُّ لَهُ رايَةٌ.

وَ إِنَّ مِنْ عَلاماتِ خُرُوجِهِ: خُرُوجُ السُّفْيانِيِّ مِنَ الشَّامِ، وَ خُرُوجُ الْيَمانِيِّ [مِنَ الْيَمَنِ]، وَ صَيْحَةٌ مِنَ السَّماءِ في شَهْرِ رَمَضانَ، وَ مُنادٍ يُنادي مِنَ السَّماءِ بِاسْمِهِ وَ اسْمِ أَبيهِ». [1] .

«اي محمّد بن مسلم! همانا درباره قائم آل محمّدصلي الله عليه وآله سيره پنج پيامبر وجود دارد:

از يونس بن متي، يوسف بن يعقوب، موسي، عيسي و محمّد - صلوات اللّه عليهم -:

سنّتي از او که همانند حضرت يونس عليه السلام است: بازآمدنش از غيبت باشد، در حالي که سنّ بسيار دارد، ولي جوان است.

شباهتش به يوسف بن يعقوب عليه السلام از آن رو است که از خاص و عام، نهان است [2] ؛ از برادرانش پنهان، و حقيقت امر بر پدرش يعقوب پوشيده است، با آن که وي را مسافت فراواني با پدر و خاندان و شيعيانش نباشد.

شباهتش به موسي عليه السلام از جهت دوام ترس، به درازا کشيدن غيبت، پنهان ماندن ولادت و رنج شيعيان او باشد، به خاطر آزار و ذلّتي که پس از وي بينند تا آن زمان که خداوند عزّ و جل، او را اذن دهد، و ياري اش کند، و بر دشمنان پيروز گرداند.

امّا روشي که از عيسي عليه السلام دارد، اختلافي است که درباره اش پديد شود، تا آن که دسته اي گويند: پا به جهان ننهاده، و گروهي گويند که مرده است، و برخي گويند که کشته شده، و به صليب رفته است.

شباهت به جدّش مصطفي صلي الله عليه وآله آن است که قيامش با شمشير باشد؛ دشمنان خدا و رسول خداصلي الله عليه وآله، و سرکشان و طاغوتيان را به هلاکت رساند؛ با شمشير و ترس [افکندن در دل هاي مشرکان] ياري شود، و هيچ پرچمي را [شکست خورده] بر وي باز نگردانند.

از نشانه هاي خروجش: خروج سفياني از شام، و خروج يماني از يمن، و بانگي از آسمان در ماه رمضان، و جارکشي از آسمان که نام او و پدرش را آواز دهد».