برخي از راويان شيعه درباره حضرت مهدي، يا غيبت و قيام آن حضرت مطالبي نگاشته اند؛ از آن ميان:

فضل بن شاذان بن خليل نيشابوري - درگذشته به سال 260ق - که بنا بر گزارش نجّاشي کتاب القائم عليه السّلام را نگاشته است. [1] .

به گفته نجّاشي، عليّ بن مهزيار اهوازي، راوي از امام رضا و امام محمّد تقي عليهما السلام، و وکيل امام محمّد تقي و امام هادي از راويان ثقه و درست عقيده است که طعني بر او نکرده اند؛ وي کتاب القائم عليه السّلام را نگاشته است. [2] .

محمّد بن حسن بن جمهور عمّي [3] بصري راوي از امام رضاعليه السلام که کتاب صاحب الزّمان عليه السّلام، و کتاب وقت خروج القائم عليه السّلام از او است. شيخ طوسي در فهرست از او ياد کرده است. [4] .

عبّاس بن هشام ابوالفضل ناشري اسدي از راويان عرب تبار و ثقه و جليل در ميان اصحاب ما است که احاديث فراواني را روايت کرده، و در سال 220 يا يک سال پيش از آن بدرود حيات گفته است. نجّاشي کتاب الغيبه را از او دانسته است. [5] .

عليّ بن حسن طايي جَرمي، مشهور به طاطَري، از فقها و محدّثان ثقه است، و از شخصيّت ها و مشايخ واقفه به شمار مي رود. وي کتاب الغيبه را نگاشته است. [6] .

حسن بن عليّ بن ابي حمزه بطائني کتاب الفتن که همان کتاب الملاحم است، کتاب القائم الصّغير و کتاب الغيبة از او است. وي از شخصيت هاي واقفيّه در عصر امام رضاعليه السلام بوده، و نجّاشي درباره او مي گويد: «مشايخ خود - رحمهم اللّه - را ديدم که وي را در شمار چهره هاي واقفه مي آوردند». [7] .