برخي از آيات قرآني که درباره ي مهدي (ع) نازل شده است

نعماني در غيبت به سند خود از امام صادق (ع) نقل کرده است که درباره ي معني آيه ي:«خداوند به کساني از شما که ايمان آوردند و کارهاي شايسته انجام دادند، وعده داد که آنان را در زمين به خلافت رساند و دين آنان را که خود بر ايشان پسنديده بر تمام اديان چيره گرداند و آنان را پس از بيمشان، ايمن کند که مرا بدون آنکه برايم شريکي بگيرند به يگانگي بپرستند.... [1] » فرمود: اين آيه درباره ي قائم و يارانش نازل شده است.

همچنين در همان کتاب به سند خود از امام صادق (ع) آمده است که درباره ي آيه:«و اگر عذاب را از ايشان تا مدتي معدود به تعويق اندازيم [2] » فرمود: عذاب در اينجا همان خروج قائم است و امت معدود همان جنگجويان بدر و يارانش مي باشند.

همچنين نعماني به سند خود از امام صادق (ع) روايت کرده که درباره ي آيه ي:«در کارهاي خير از يکديگر سبقت جوييد. هرجا که باشيد خداوند همه ي شما را حاضر مي کند [3] » فرمود: اين آيه نيز درباره ي قائم و يارانش نازل شده که خداوند آنان را بدون قرار قبلي گرد هم مي آورد.

نعماني همچنين به سند خود از امام صادق (ع) روايت کرده است که درباره ي آيه ي:«و به آنان که در معرض خطر حمله دشمن اند، رخصت جنگ داده شده، چه آنان مورد ستم واقع



[ صفحه 303]



شده اند و همانا خداوند بر ياري آنان تواناست [4] » فرمود: اين آيه درباره ي قائم (ع)و يارانش نازل شده است.

همچنين در اين کتاب به نقل از امام صادق (ع) آمده است که درباره ي آيه ي «گناهکاران از چهره هايشان شناخته مي شوند» [5] فرمود: خداوند آنان را مي شناسد اما اين آيه درباره ي قائم نازل شده است که او گنهکاران را از روي چهره هايشان مي شناسد و خود و يارانش بي امان آنان را از دم شمشير مي گذرانند.