روايات زيادي وجود دارد که در آنها گفته شده نبايد از امام زمان به نام خاص آن حضرت اسم برده شود و فقط بايد از آن حضرت با «امام عصر» و «مهدي» يا «حجت آل محمد» ياد کرد. (در دوران غيبت صغرا شيعيان از آن حضرت به «ناحيه ي مقدسه» ياد مي کردند.) و حتي برخي از فقها با استناد به اين روايات ذکر نام آن حضرت را حرام دانسته اند و در عين حال گفته اند او هم نام پيامبر است وکنيه ي او کنيه پيامبر است! برخي ديگر از فقها



[ صفحه 366]



ممنوعيت ذکر نام حضرت را اختصاص به دوران غيبت صغرا مي دانند و معتقدند اين قضيه براي حفظ جان امام بوده است و در غيبت کبرا ديگر موضوع منتفي است، لذا ذکر آن حضرت به نام اشکالي ندارد. نايب امام زمان به حميري گفت: سوال کردن از نام آن حضرت بر شما حرام است، زيرا سلطان گمان کرده که امام يازدهم در گذشته و فرزندي از خود بر جاي ننهده و ميراثش تقسيم شده است، اگر نام وي فاش شود، آنها در جستجوي او برمي خيزند. [1] .