برهان ديگر بر اثبات وجود حجت عصر حضرت مهدي عليه الصلوة و السلام قاعده وجوب لطف است که وجوب عقلي است بيانش اجمالا اين است که واجب است عقلا بر خداي تعالي نصب امام و حجت و اين وج.ب لطف بر خدا که مقتضاي رحمت ذاتيه الهيه است به حکم، و رحمتي وسعت کلشي ء (آيه 156 سوره اعراف) و به حکم، کتب علي نفسه الرحمه (آيه 12 سوره انعام)، تخصيص ندارد و به عصري دون عصري و به زماني دون زماني بلکه اين وجوب لطف بر خدا مقتضي است که در تمام اعصار و ازمان ازلا و ابدا حجت در ميان خلق براي هدايت تکويني و تشريعي بوده باشد و خداي مهربان هرگز بندگان خود را مهمل نمي گذارد، ايحبس الانسان ان يترک سدي (آيه 36 سوره القيامه)، لن تجد لسنه الله تبديلا (آيه 62 سوره احزاب) و لذا هيچگاه ارض خالي از ولي و حجت نبوده است و به حکم همين قاعده پرفايده به لطف و عنايت خدا که، الله لطيف بعباده (آيه 19 سوره شوري) حجت عصر ولي دهر و امام زمان منحصرا عليحضرت بقيه الله وجود مبارک امام دوازدهم نير برج امامت و اختر فروزان آسمان ولايت است که (بيمنه الوري و بوجوده ثبتت الارض و السماء).



[ صفحه 591]





الغرض امروز بود او امام

دار از او جمله عالم قوام



بودن ما از اثر بود اوست

نعمت ما شمه از جود اوست



اي که نموده است تو را کردگار

بهر نگهداري ما اختيار



اي که به دست تو بود انتقام

تيغ قضا و قدرت در نيام



کي رسدت رخصت و فرمان حق

تا که دهي تو سر و سامان حق



شاد کني خاطر ناشاد ما

جمع کني فرقت افراد ما



پر کني از عدل جهان ستم

چشم به لطف تو بود دم بدم