پاسخ: وهب بن جميع مي گويد که از حضرت صادق (ع) پرسيدم: «اينکه خداوند به شيطان فرمود: «فانک من المنظرين الي يوم الوقت المعلوم» [1] تو تا روز وقت معلوم از مهلت داده شدگاني.

اين وقت معلوم چه زماني است؟ فرمود: آيا پنداشته اي اين روز، روز قيامت است؟

خداوند تا روز قيام قائم ما، به شيطان مهلت داده است. وقتي خداوند حضرتش را مبعوث مي کند، حضرت به مسجد کوفه مي رود، در آن هنگام شيطان در حالي که با زانوان خود راه مي رود، به آنجا مي آيد و مي گويد: اي واي بر من از امروز! پس حضرت مهدي (ع) موي پيشاني او را مي گيرد، و گردنش را مي زند، و در آن هنگام، روز وقت معلوم است که مهلت شيطان به پايان مي رسد.» [2] .



[ صفحه 227]



البته ظاهر منظور از کشتن شيطان، اين است که ريشه هاي فساد و عوامل انحراف و ظلم در عصر درخشان حکومت حضرت مهدي (عج) نابود مي گردد و به جاي آن، عقل و ايمان حکومت مي کند. به تعبير ديگر کشته شدن شيطان همان قطع نفوذ او و مرگ تزوير است.