پاسخ: مسلم است که امام مهدي (عج) نيز مانند پيامبر اکرم (ص) نخست اعلان دعوت عمومي مي کند و در آغاز ظهورش، مردم را از پيام انقلاب خود آگاه مي سازد و اتمام حجت مي کند. در اين ميان عده اي دعوتش را مي پذيرند و راه سعادت پيش مي گيرند و عده اي به مخالفت برمي خيزند که امام مهدي (عج) در برابر اينها قيام مسلحانه مي کند. چنانکه امام جواد (ع) فرموده است: «وقتي 313 نفر ياران خاص حضرت قائم (عج) به خدمتش در مکه رسيدند، حضرت دعوتش را به جهانيان آشکار مي سازد، و وقتي که اين تعداد به ده هزار نفر رسيد، به اذن خدا قيام مسلحانه مي کند و خروج مي نمايد.» [1] .

و اما درباره قسمت دوم پرسش بايد گفت که ظاهرا مقصود از خروج با شمشير مأموريت به جهاد، و توسل به اسلحه براي اعلاي کلمه حق است، و اينکه با هيچ يک از کفار به مصالحه نمي نشيند. زيرا «شمشير» هميشه کنايه از قدرت و نيروي نظامي بوده و هست، همان گونه که «قلم» کنايه از علم و فرهنگ است. و نيز از قديم معروف بوده که کشور با دو چيز اداره مي شود: قلم و شمشير.

پس منظور از قيام با شمشير، همان اتکاي بر قدرت است، تا مردم نپندارند که اين مصلح بزرگ به شکل يک معلم يا يک واعظ عمل مي کند، بلکه او يک رهبر مقتدر الهي است که امان را از ستمگران و منافقان مي گيرد.