پاسخ: با توجه به اين مسئله که امامان معصوم -عليهم السلام - از عالم غيبت خبر دارند و در مواقع نياز و ضرورت مطالب و حقايقي را دريافت مي کنند، مي توان گفت که خداوند از اين طريق هنگامه ظهور را به مهدي موعود (عج) الهام مي فرمايد: چنانکه امام صادق (ع) فرمود: «امامي از ما غايب مي شود، پس چون خداوند اراده کند که او را آشکار و ظاهر گرداند، اثري در دل وي پديد مي آيد، پس به اين گونه به امر پروردگار ظاهر مي گردد.» [1] .

علاوه بر اين؛ در روايتي از امام صادق (ع) آمده است: «خداوند، قبل از وفات پيغمبر (ص) مکتوبي بر او نازل کرد و فرمود: اي محمد! اين است وصيت من به سوي نجيبان و برگزيدگان از خاندانت. پيغمبر اکرم (ص) گفت: اي جبرئيل! نجيبان چه کساني هستند؟ فرمود: علي بن ابيطالب و اولادش عليهم السلام. بر آن مکتوب چند مهر از طلا بود، پيامبر اکرم (ص) آن را به امير المؤمنين (ع) داد و دستور فرمود: که يک مهر آن را بگشايد و به آنچه در آن است عمل کند، امير المؤمنين (ع) يک مهر را گشود و به آن عمل کرد، سپس آن را به پسرش حسن (ع) داد، او هم يک مهر را گشود، و به آن عمل کرد، و... و همچنين امام موسي بن جعفر به امام بعد از خود مي دهد، و تا قيام حضرت مهدي (ع) اين چنين ادامه دارد.» [2] .

از اين جهت بعيد نيست که امام غايب (عج) زمان وقت ظهور خويش را توسط اين وصيت مکتوبي که به عنوان دستور العمل نزد ايشان است مطلع شود. و اي بسا از



[ صفحه 162]



جانب پيامبر اکرم (ص) و امامان معصوم عليهم السلام، علايمي را براي حضرتش معين کرده باشند و با ظهور آن علايم، امام به وقت ظهورش آگاه شود. چنان که رسول خدا (ص) فرموده است: «هنگامي که موقع ظهور مهدي (عج) شود، خداي تعالي، شمشير و پرچم او را به صدا درآورده و مي گويند: اي دوست خدا! به پا خيز و دشمنان خدا را به قتل برسان.» [3] .