پاسخ: آري، عده اي هم دعوي نيابت خاصه از ناحيه مقدسه حضرت ولي عصر (عج) نموده اند که به ذکر بعضي از آنها اکتفا مي شود:

1- الشريعي ابو محمد الحسن، که از اصحاب حضرت عسکري (ع) بوده و اولين کسي است که ادعاي اين مقام را نموده، و مطالبي رابه امامان نسبت داده، و در حق آن بزرگواران غلو کرده است. سپس توقيع شريف در حق او صادر شد که مشتمل بر لعن و الحاد و کفر او بود.

2- محمد بن نصير النميري، که از اصحاب حضرت عسکري (ع) بوده و بعد از شريعي ادعاي نيابت کرده است.

3- ابو طاهر محمد بن علي بن بلال که از اصحاب امام عسکري (ع) بوده و قضيه او؛ «عمري» نايب اول امام زمان (عج) در کتب رجال آمده است.

4- احمد بن هلال کرخي که از اصحاب حضرت عسکري (ع) بوده است.



[ صفحه 98]



5- حسين بن منصور حلاج، صوفي مشهور، که در ابتداي امر، دعوي نيابت خاصه نموده، ولي بعد از آن پا فراتر گذارده و از او مطالب و ادعاهايي صادر شد که موجب قتل او گرديد.

6- ابن ابي غرافر محمد بن علي شلمغاني.

7- ابو دلف مجنون، که اول ادعاي نيابت خاصه نموده، بعد غلو کرد و سپس مجنون شد.

8- ابو بکر بغدادي که از دوستان ابو دلف مجنون بوده است.

9- محمد بن سعد، شاعر کوفي که در سال 540 وفات کرد.

10- احمد بن حسين رازي که در سال 670 از دنيا رفت.

11- حسين بن علي اصفهاني که در سال 853 از دنيا رفت.

12- علي بن محمد سجستاني که در سال 860 وفات يافت.

13- سيد محمد هندي، شاعر و اديبي که در مشهد مقدس مي زيسته و در سال 987 از دنيا رفته است.

14- شيخ محمد مشهدي که در سال 1090 وفات کرد.

15- سيد علي مشهدي که در زمان شاه سليمان صفوي پنهاني دعوي نيابت خاصه نمود، ولي بالاخره از عقيده او خبردار شدند و به همين جهت به قتل رسيد.

16- شيخ محمد فاسي مغربي که در سال 109 از دنيا رفت.

17- ميرزا محمد هروي، اهل هرات که به هندوستان منتقل شده است. در اوايل حکومت مرحوم خاقان ذي شأن فتحعلي شاه قاجار دعوي نيابت خاصه نموده و قبل از تقويت و نفوذ امر، به قتل رسيد. [1] .



[ صفحه 99]