«حفظ الله الحق علي اهله، و اقره في مستقره، و ابي الله عز و جل أن تکون الامامة في الاخوين الا في الحسن و الحسين، و اذ أذن الله لنا في القول ظهر الحق و اضمحل الباطل، و انجسر عنکم، و الي الله ارغب في الکفاية، و جميل الصنع و الولاية و حسبنا الله و نعم الوکيل، و صلي الله علي محمد و آل محمد». [1] .

خداوند حق را براي اهلش نگه داشته و آن را در جايگاه خود ثابت قرار داده است و از اينکه امامت و پيشوايي را در دو برادر جز حسن و حسين [عليهما السلام] قرار دهد، خودداري نموده است، و هرگاه خداوند اجازه ي سخن گفتن به ما بدهد، حق آشکار و باطل نابود مي شود و از شما دور مي گردد و من به خداوند روي مي آورم تا امور ما را کفايت نمايد و با ما به نيکويي رفتار کند و سرپرستي فرمايد و او وکيل خوبي است. درود خداوند بر محمد و خاندانش باد.



[ صفحه 27]