و من يطع الله و الرسول، فاولئک مع الذين انعم الله عليهم من النبيين و الصديقين و الشهداء و الصالحين و حسن اولئک رفيقا.

و کسي که خدا و پيامبر را اطاعت کند (در قيامت) هم نشين کساني خواهد بود که خدا نعمت خود را بر آنها تمام کرده. که عبارتند از پيامبران. صديقان. شهداء و صالحان و آنها رفيقهاي خوبي هستند.

در اين آيه يکي ديگر از افتخارات کساني که مطيع فرمان خدا و پيامبر باشند بيان شده و در حقيقت امتيازاتي را براي آنها مطرح کرده است و آن هم نشيني با کساني است که خداوند نعمت خود را بر آنها تمام کرده است.

و سپس در توضيح اين مطلب و بيان کساني که خداوند نعمت خويش را برآنها تمام کرده است. اشاره به چهار طايفه مي کند که در واقع ارکان چهارگانه اين موضوع هستند.

واژه ها

1- انبياء: فرستادگان مخصوص خداوند هستند که نخستين گام را براي هدايت و رهبري مردم و دعوت به صراط مستقيم برمي دارند.

2- صديقان: يعني کساني که هم در سخن راست مي گويند و هم با عمل و کردار صدق گفتار خود را اثبات مي کنند.

و در بعضي از روايات صديق به علي عليه السلام و ائمه معصومين عليه السلام تفسير شده است.



[ صفحه 22]



3- شهداء: يعني کشته شدگان در راه هدف و عقيده پاک الهي و يا افراد برجسته اي که روز قيامت شاهد و گواه اعمال انسانها هستند. [1] .

4- صالحان: يعني افراد شايسته و برجسته اي که با انجام کارهاي مثبت و سازنده و مفيد و پيروي از اوامر انبياء به مقامات برجسته اي نائل شده اند.

و به همين جهت در پاره اي از روايات صالحين به ياران برگزيده ائمه عليهم السلام تفسير شده است.

قال الصادق عليه السلام: النبيين: رسول الله. و الصديقين: علي عليه السلام. و الشهداء: الحسن و الحسين عليهماالسلام، و الصالحين: الائمة.

و حسن اولئک رفيقا: القائم من آل محمد.

علي بن ابراهيم، در تفسيرش که منسوب به امام صادق عليه السلام است گويد: امام عليه السلام فرمود: نبيين رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم و صديقان علي عليه السلام و شهيدان: حسن و حسين و صالحان: ائمه عليهم السلام مي باشند. و نيکو رفيقان، قائم از آل محمد عليه السلام است. [2] .