اي خداي مهربان! اگر بخواهم تو را براي بودنم سپاس گويم، بايد شکر حضور امام را به جا آورم؛ که او دليل همه ي هستي است و هستي به بقاي او باقي است. [1] .

اگر تو را براي حياتم، اين شگفتي آفرينش، سپاس گويم، بايد شکر حضور امام را به جا آورم؛ که او تازه ترين روح حيات است در کالبد همه ي آفرينش.

اگر تو را به نعمت آب - که مايه ي حيات و زندگي است - سپاس گويم، بايد شکر حضور امام را به جا آورم؛ که حقيقي ترين مايه ي حيات و زلال گواراي زندگي است. [2] .

آري، حضور امام زنده ترين آيه ي هستي، روشن ترين نشانه ي آفرينش و بزرگ ترين شگفتي آيات الهي است. امام آبشار عظيم لطف و مهرباني خداست بر کالبد آفرينش مي ريزد. امام واسطه ي فيض خدا و دليل بودن ماست. خدا را بر اين نعمت بي کران و سراسر لطفش سپاس مي گويم.

خداوندا! تو را سپاس مي گويم در حکمت لايتناهي ازلي ات که



[ صفحه 107]



اماممان را سال ها و سال ها در ميان ما زنده داشتي و به حلاوت انتظارش روحمان را شفا بخشيدي. حضور نوراني اش را چونان چراغي فرا راهمان قرار دادي و به نور حضورش ما را از ذلت و خواري بر کشيدي [3] و بار اندوه شديدمان را برطرف کردي [4] و از مهلکه ي گرفتاري ها و هلاکت ها رهانيدي. [5] .

اي مهربان ترين! تو را سپاس مي گويم؛ که ريسمان سعادت ابدي، يعني ولايت او را در دستان سرگردان من نهادي و اين سپاسمندي من از تو، لحظه به لحظه در عمق عشق من به مولايم جاري است.

رحيما! خودت را به من بشناسان؛ که چون تو را نشناسم، پيامبر رحمت و مهرت را نخواهم شناخت. [6] مهربانا! رسولت را به من بشناسان؛ که چون او را نشناسم، حجت تو را نخواهم شناخت. [7] لطيفا! حجتت را به من بشناسان؛ که چون مولايم رانشناسم، از دين گمراه خواهم شد. [8] عزيزا! مرا به مرگ جاهليت نميران و هدايتي که از زلال ولايت در من جاري کردي، باز مگير [9] و چشمان تارم را به ديدار جمالش روشن کن، اي مهربان ترين مهربانان!

آمين يا رب العالمين!



[ صفحه 111]