درعالم خلقت بنا بر اين است که آنچه آسماني است و اهل نور، راه به وادي سعادت دارد و آنچه خاکي است واهل تاريکي، سر به گرداب هلاکت مي گذارد. رسم بر اين است که اگر بال پرواز به آسمان ايمان داشته باشي، به آسمان سعادت هم پر مي گشايي و اگر پا در زنجير پر زرق و برق دنيا در کشي، در گودال غفلت و تباهي خواهي ماند.

آسمان عرصه ي عشق است و امام آسماني ترين، آبي ترين، شفاف ترين و حقيقي ترين راه سعادت، و دوستي او محکم ترين ريسمان صعود است. اگر نمازت رايحه ي آبي آسمان بدهد، به آسمان راهت مي دهند و اگر بي ولايت او سر به مهر بري، چونان است که نماز را بي وضو پايان دهي. اين گونه بگويم که ولايت او مهرآسماني بودن اعمال است و عمل بدون اين مهر، به آسمان بال نمي گشايد.

و ولايت، يعني دوست داشتن او، اطاعت محض از او و باور تصرف او



[ صفحه 80]



در همه چيز، حتي در وجود انسان ها و زندگي انسان ها؛ و به مهر ولايت است که اعمال پذيرفته مي شود و افعال پاک مي گردد؛ [1] حسنات دو چندان، و [2] سيه کاري ها محو مي شود. [3] مهر ولايت است که فطرتمان را پاکيزه مي کند، جانمان را طراوت مي بخشد، از صافي تزکيه ما را مي گذراند و کفاره ي گناهانمان مي شود. [4] ولايت رنگ آسماني به اعمالمان مي زند و آسمان، تنها آسماني ها را مي پذيرد. ولايت رنگ الهي به عمل مي زند و خدا هر چه را که الهي باشد مي پذيرد. ولايت مهر الهي بودن اعمال است. آن که با ولايت اعمالش را الهي کند، عملش پذيرفته مي شود و گفتارش تصديق مي گردد. [5] .

و آن سوي رسم خلقت هم هست که هرکس، از الهي بودن، آسماني بودن و از ولايت سر پيچد و ولايت را نفهمد و نخواهد که بفهمد و مهري غير مهر ولايت بر عملش زند، خداي قهار او را به آتش افکند، عملي از او نپذيرد و ميزاني برايش بنا نکند [6] مگ رنه اين که خدا، ولايت را ميزان قرار داد و صراط مستقيم خواند [7] و مهرش را در دل ها افکند؟ پس اطاعت از خدا در اطاعت از ولي امر اوست و اطاعت از ولي امر، اطاعت از خداست؛ [8] چنان که دشمني با او دشمني با خداست [9] و اين زيباترين رسم



[ صفحه 81]



خلقت است که هر چيز بوي عشق و دوستي او بدهد، پذيرفته شود و آنچه از دوستي او بهره ندارد، بي بها ماند.

اين جاست که مي بيني دوستي او چگونه در جزء جزء زندگي ات جاري است و مي بيني که چه قدر دلت براي آسمان تنگ شده است. آسمان ابري را تصور کن که چه قدر مايه ي دلتنگي است. آسمان کجا و يار بهاري ما کجا؟ آسمان کجا و روشن ترين پهنه ي زيبايي خلقت کجا؟! خدايا! به مهر فزونت آن طلعت زيبا را به ما بنمايان [10] و دريچه ي چشمانمان را بر آسمان نگاهش بگشا! آمين.