1- امام صادق عليه السلام فرمود: پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم فرمود: خوشا به حال- بهشت، گوارا باد بر - آنکه قائم اهل بيت مرا درک کند و در دوره ي غيبت و قبل از قيامت، از او تبعيت کند، دوستانش را دوست بدارد و با دشمنانش دشمني ورزد، او از ياران و دوستداران من و گرامي ترين افراد امتم نزد من است:» [1] .

2- علي عليه السلام فرمود: «...بدانيد! هر که از شيعيان، بر دينش محکم باقي بماند، و از به درازا کشيدن غيبت امام، دلش به زنگار شک، تيره و سخت نگردد، روز قيامت او با من و در رتبه ي من است.» [2] .

3- امام سجاد عليه السلام فرمود: «هر کس در دوره ي غيبت قائم ما، بر ولايت ما، استوار باقي بماند خداوند اجر هزار شهيد از شهداي بدر و احد به او عطا مي فرمايد.» [3] .

4- امام صادق عليه السلام فرمود: «بهترين سبب نزديکي بندگان به خداوند و برترين چيزي که موجب خشنودي او از ايشان مي شود، اين است که در ايام غيبت حجت خدا مردم، مکان او را نمي دانند، معتقد باشند که حجت خدا بر حق است و روي



[ صفحه 106]



زمين وجود دارد...» [4] .

5- مفضل بن عمر مي گويد: شنيدم امام صادق عليه السلام مي فرمود: کسي که در حال انتظار فرج صاحب الامر از دنيا برود نه تنها مثل کسي است که با امام قائم، در کنار و در ارودگاهش است، بلکه همچون مجاهد جنگاوري است که در رکاب پيامبر صلي الله عليه و آله و سلم شمشير مي زند.» [5] .

6- امام صادق عليه السلام «هر يک از شما که بر اعتقاد به صاحب الامر و غيبتش بميرد، مثل کسي است که در راه خدا شمشير مي زند.» [6] .

7- حکم بن عيينه مي گويد: هنگامي که اميرالمؤمنين عليه السلام در نهروان، با خوارج مي جنگيد، مردي برخاست و عرض کرد: اي امير المؤمنين! خوشا به حال ما که در کنار تو در اين ميدان هستيم و در رکاب تو با اين خوارج مي جنگيم، اميرالمؤمنين عليه السلام فرمود: «به آن خدايي که دانه را شکافت و موجودات را خلق کرد سوگند، مردمي هستند که هنوز خداوند پدران و اجدادشان را هم خلق نکرده است اما در اين ميدان، با ما هستند.»آن مرد گفت: چگونه ممکن است گروهي که هنوز به دنيا نيامده اند با ما باشند؟ حضرت فرمود: «آري، گروهي در آخرالزمان هستند که در آنچه ما انجام مي دهيم با ما شريکند و دلشان تسليم امر ماست، براستي و جدا که آنها در آنچه ما انجام مي دهيم با ما شريک هستند.» [7] .

8- امام صادق عليه السلام فرمود: «هر کس امامش را بشناسد و قبل از قيام صاحب الامر از دنيا برود، مثل کسي است که در لشگر او مستقر است، و بلکه بالاتر، مثل کسي است که زير پرچم او مستقر است.» [8] .



[ صفحه 107]